Գոլլումը շարունակեց.
<poem>
Ապրում է, բայց չի շնչում,
Ականջ չունի, չի լսում:
Մահվան պես սառն է նա,
Չի զնգզնգում զրահը նրա:
խմում է, խմում՝ չի հագենում,
Թպրտում է նա ցամաքում:
Կղզին սար է նրա համար,
Աղբյուրը՝ քամու պոռթկում:
Փայլոմ է նա, առկայծում,
Տեսնում եմ ու ուրախանում:
Համեղ ձկնիկ, լողա, լողա,
Արի մոտս, համեղ պատառ:
</poem>
Գոլլումի երգն անհանգստացրեց Սեմին, և նա կրկին հիշեց այն, ինչն անհանգստացնում էր նրան դեռ այն պահից սկսած, երբ Ֆրոդոն որոշեց Գոլլումին վերցնել որպես ուղեկցող: