― Բազարի թել է,— պատասխանեց Վասյան, թելը տալով։
― Մեր արհեստանոցինն ավելի լավ է, էս քանի օրս մի վետերան էինք ուղարկել, տեսնես, ինչ անիծած կնկանից էր առել,— շարունակեց Լուչկան լույսին բռնած թելելով ասեղը։
― Սանամերը կըլնի, ուրեմըս։
թեև վեց մարդ էր սպանել Լուչկան, բայց բանտում երբեք և ոչ ոք չէր վախենում նրանից, թեև անկեղծորեն ցանկանում էր սարսափելի մարդու համբավ ունենալ...
=== IX։ Իսայ Ֆոմիչը։ Բաղնիք։ Բակլուշինի պատմածը ===