Changes

Ուրիշ խոսքով խոսքով՝ գերշահույթը, եթե առաջ է գալիս նորմալ կերպով ու ոչ թե շրջանառության պրոցեսում տեղի ունեցող պատահական դիպվածների շնորհիվ, միշտ արտադրվում է իբրև կապիտալի ու աշխատանքի երկու նույնահավասար քանակների արդյունքի միջև եղած տարբերություն, և այս գերշահույթը հողային ռենտայի է փոխարկվում, եթե կապիտալի ու աշխատանքի երկու նույնահավասար քանակները հավասարամեծ հողատարածությունների վրա են գործադրվում, տալով անհավասար հետևանքներ։ Սակայն ամենևին չի պահանջվում անպայման, որ այս գերշահույթը ստացվի գործադրվող կապիտալի նույնահավասար քանակների անհավասար հետևանքներից։ Տարբեր ձեռնարկների մեջ կարող են անհավասար մեծությամբ կապիտալներ էլ բանեցվել. մեծ մասամբ նույնիսկ հենց այս է նախադրյալը. բայց յուրաքանչյուրի նույնահավասար համամասնական մասերը, օրինակ, յուրաքանչյուր կապիտալի 100-ական £-ը, տալիս են անհավասար հետևանքներ, այսինքն՝ շահույթի նորման տարբեր է։ Ընդհանուր առմամբ այս է գերշահույթի գոյության ընդհանրական նախադրյալը կապիտալի ներդրման ամեն մի ոլորտում։ Երկրորդ նախադրյալն է՝ այս գերշահույթի փոխարկումը հողային ռենտայի ձևի (ընդհանրապես ռենտայի որպես շահույթից տարբեր մի ձևի). պետք է հետազոտվի միշտ այն, թև երբ, ինչպես ու ինչ հանգամանքներում է այս փոխարկումը տեղի ունենում։

Բայց այս պատճառների շարքին պատկանում են ոչ միայն ընդհանրական պատճառները (պտղաբերությունն ու տեղադրությունը), այլ և 1) հարկաբաշխումը, նայած թե սա հավասարաչափ է ներգործում, թե ոչ. վերջինը տեղի ունի միշտ այն դեպքում, երբ, ինչպես, օրինակ,— Անգլիայում, հարկաբաշխումը կենտրոնացված չէ, և երբ հարկը գանձվում է հողից ու ոչ թև թե ռենտայից. 3) այն անհավասարությունները, որոնք առաջ են գալիս տարբեր երկրամասերում եղած հողագործության տարբեր զարգացումից, ընդ որում տնտեսության այս ճյուղը [Industriezweig], իր ավանդական բնույթի պատճառով, ավելի դժվար է համահարթվում, քան մանուֆակտուրան. և 3) այն անհավասարությունը, որով կապիտալը բաշխվում է ֆերմերների միջև։ Որովհետև հողագործության նվաճումն արտադրության կապիտալիստական եղանակի կողմից, ինքնատնտեսագործ գյուղացու փոխարկումը վարձու բանվորի արտադրության այս եղանակի իրոք վերջին նվաճումն է ընդհանրապես, ուստի այս անհավասարություններն այստեղ ավելի մեծ են, քան արդյունաբերության որևէ ուրիշ ճյուղում։

Այս անհավասար հետևանքների երկու ընդհանրական ու կապիտալից անկախ պատճառներն են. 1) '''Պտղաբերությունը''' (այս կետի կապակցությամբ պետք է պարզաբանել, թե ընդհանրապես ինչն ու որ տարբեր մոմենտներն են հասկացվում հողերի բնական պտղաբերություն ասելով)։ 2) Հողամասերի '''տեղադրությունը'''։ Վերջին հանգամանքը վճռական նշանակություն ունի գաղութների համար և ընդհանրապես վճռական է այն հաղորդականության հաջորդականության համար, որով հողերն իրար ետևից կարող են մշակման վերցվել։ Այնուհետև պարզ է, որ դիֆերենցիալ ռենտայի այս երկու տարբեր հիմունքները, պտղաբերությունն ու հողամասի տեղադրությունը, կարող են ներգործել հակառակ ուղղությամբ։ Մի հող կարող է շատ լավ տեղադրություն ունենալ ու շատ քիչ պտղաբեր լինել, և ընդհակառակը։ Այս հանգամանքը կարևոր նշանակություն ունի, որովհետև սա մեզ բացատրում է, թև ինչու տվյալ երկրի հողի մշակման դեպքում կարող են թե թե՛ ավելի լավ հողից անցնել ավելի վատին ու թե թե՛ ընդհակառակը։ Վերջապես պարզ է, որ ընդհանրապես հասարակական արտադրության առաջադիմությունը մի կողմից համահարթիչ ներգործություն է ունենում տեղադրության վրա իբրև դիֆերենցիալ ռենտայի հիմունքի վրա, որովհետև նա տեղական շուկաներ է առաջացնում և հաղորդակցության միջոցներ ու փոխադրամիջոցներ ստեղծելով՝ փոփոխության է ենթարկում տեղադրության պայմանները. մյուս կողմից՝ ուժեղացնում է հողերի տեղական դրությունների տարբերության նշանակությունը նրանով, որ թե երկրագործությունը անջատում է արդյունաբերությունից և թե արտադրության խոշոր կենտրոններ է ստեղծում, հակառակ բևեռում հարաբերաբար մեկուսացնելով գյուղը։

Բայց առժամանակ մենք անտեսենք այս կետը, հողամասի տեղադրությունը, և քննենք միայն բնական պտղաբերությունը։ Մի կողմ թողնելով կլիմայական և այլ մոմենտները՝ բնական պտղաբերության տարբերությունը կախված է հողի վերնաշերտի քիմիական բաղադրության տարբերությունից, այսինքն՝ բույսերի աճման համար անհրաժեշտ սննդանյութերի տեսակետից տարբեր բովանդակություն ունենալուց։ Սակայն երկու հողամասերի նույնահավասար քիմիական բովանդակություն ու այս իմաստով հավասար բնական պտղաբերություն ենթադրելով՝ իրական, էֆեկտիվ պտղաբերությունը կարող է տարբեր լինել, նայած թե այս սննդանյութերը գտնվում են արդյոք մի այնպիսի ձևում, որով նրանք ավելի կամ թե պակաս չափով յուրացնելի ենք անմիջաբար օգտագործելի են բույսերի սնման համար։ Այսպիսով ուրեմն, հողագործության մասամբ քիմիական, մասամբ էլ մեքենական զարգացումից է կախված այն, թե այս բնական պտղաբերությունը որ ո՛ր աստիճան կարող է օգտագործելի դարձվել ի բնե հավասարապես պտղաբեր հողերում։ Ուստի պտղաբերությունը, թեև հողի օբեկտիվ հատկություն է, միշտ պարունակում է տնտեսական հարաբերություն, հարաբերություն երկրագործության քիմիական ու մեքենական զարգացման տվյալ աստիճանի նկատմամբ, և այս պատճառով փոփոխվում է զարգացման այս աստիճանին զուգընթաց։ Քիմիական միջոցներով (օրինակ) , պինդ կավահողի նկատմամբ որոշ հեղուկ պարարտանյութեր բանեցնելով, այլև ծանր կավահողն այրելով), կամ թե մեխանիկական միջոցներով (օրինակ, ծանր հողերի մշակման համար առանձին գութան գործածելով) կարող են վերացվել այն արգելքները, որոնք հավասարապես պտղաբեր հողերն անարգավանդ էին դարձնում փաստորեն (այս միջոցների շարքին պատկանում է նաև ցամաքուրդը)։ Կամ թե հողատեսակների մշակման բուն իսկ հաջորդականությունը կարող է փոխվել հիշյալ եղանակով, ինչպես այս տեղի ունեցավ, օրինակ, անգլիական երկրագործության զարգացման մի պարբերաշրջանում թեթև ավազահողի ու ծանր կավահողի նկատմամբ։ Այս ցույց է տալիս դարձյալ, որ պատմականորեն — մշակման ընթացքի հաջորդական փուլերում — կարող է անցում կատարվել ինչպես ավելի պտղաբեր հողերից դեպի ավելի պակաս պտղաբեր հողերը, այնպես էլ ընդհակառակը։ Միևնույն հետևանքը կարող է ստացվել հողի բաղադրության մեջ արհեստականորեն առաջ բերած բարելավման միջոցով կամ թե երկրագործության մեթոդը պարզապես .փոխելու հետևանքով։ Վերջապես, նույն հետևանքը կարող է ստացվել հողի տեսակների աստիճանական դասավորության կարգը փոփոխվելուց, համապատասխան ենթաշերտի տարբեր պայմաններին, հենց որ այս ենթաշերտն էլ նմանապես մշակման է ենթարկվում և փխրուն վարելահող է դարձվում։ Այս մասամբ պայմանավորված է երկրագործության նոր մեթոդներ կիրառելով (ինչպես, օրինակ, կերաբույսեր մշակելով), մասամբ էլ՝ մեքենական միջոցներով, որոնք կամ ենթաշերտը վերնաշերտ են դարձնում, կամ թե այս խառնում են նրա հետ, և կամ էլ ենթաշերտը մշակում են՝ առանց վերև տեղափոխելու։

Թող C-ն նույնահավասար ծախսումի դեպքում տա 3 քվարտեր = 180 շիլլինգ։ շիլլինգ. ամբողջ շահույթը = 130 շիլլինգի. գերշահույթը = 120 շիլլինգի։

Թոզ D-ն տա 4 քվարտեր = 240 շիլլինգի = 180 շիլլինգի գերշահույթ։  Այս դեպքում մենք կունենայինք հետևյալ հաղորդականությունը.

<TD align=center rowspan=2 style='border-bottom:solid windowtext 1.0pt;border-right:solid windowtext 1.0pt;'>Կանխաճարված<br>կապիտալ<br>Քվարտերներով</TD>

Այո շարքը, որ ներկայացնում է տվյալ արդյունքը տվյալ պայմաններում, կարելի է ստանալ, վերացականորեն քննած (իսկ մենք արդեն նշել ենք այն պատճառները, թե ինչու, իրականում այս էլ կարող է տեղի ունենալ), ինչպես վայրընթաց հաջորդականությամբ (D-ից իջնելով մինչև A-ն, ավելի պտղաբերից դեպի ավելի ու ավելի անպտուղ հողը, այնպես էլ վերընթաց հաջորդականությամբ (A-ից բարձրանալով դեպի D-ն, հարաբերաբար անպտղաբերից դեպի ավելի ու ավելի պտղաբեր հողը), վերջապես փոփոխակի հաջորդականությամբ, մերթ՝ վայրընթաց ուղղությամբ, մերթ՝ վերընթաց, օրինակ, D-ց ից դեպի C, C-ից դեպի A, A-ց ից դեպի B։

Վայրընթաց հաջորդականության ժամանակ պրոցեսն այս էր. — քվարտերի գինն աստիճանաբար բարձրանում է, ասենք 15-ից 50 շիլլինգի։ Հենց որ D-ի կողմից արտադրված 4 քվարտերը (որի տակ կարելի է միլիոններ հասկանալ) այլևս չեն բավականացրել, ցորենի գինն այնքան է բարձրացել, որ պակասող առբերումը կարող էր արդեն C-ն հայթայթել։ Այսինքն քվարտերի գինը պետք է բարձրանար 20 շիլլինգի։ Հենց որ ցորենի քվարտերի գինը բարձրացած էր լինում 30 շիլլինգի, կարող էր B հողը մշակման մեջ առնվել. հենց որ ցորենի գինը հասած էր լինում 60-ի, կարող էր A հողը մշակման մեղ մեջ առնվել, ընդ որում չէր ստեղծվի մի այնպիսի դրություն, որ տվյալ բնագավառում գործադրած կապիտալը գոհանար շահույթի ավելի փոքր նորմայով, քան 20%-ն է։ Այսպիսով D-ի համար կգոյանար նախ մի ռենտա քվարտերին 5-ական շիլլինգ հաշվածս հաշված = 20 շիլլինգ այն 4 քվարտերին, որ նա արտադրում է. հետո քվարտերին 15-ական շիլլինգ = 60 շիլլինգի, այնուհետև քվարտերին 45-ական շիլլինգ = 180 շիլլինգ 4 քվարտերին։

Իսկ եթե, ընդհակառակը, հաջորդականությունը հակադարձ է եղել, այսինքն պրոցեսն A-ից է սկսվել, ապա, հենց որ պետք է նոր վարելահողը ենթարկվեր մշակման, քվարտերի գինը նախ կբարձրանար 60 շիլլինգից վեր. բայց որովհետև անհրաժեշտ առբերումը, 2 քվարտերանոց անհրաժեշտ առբերումը B-ն մատակարարել է, ուստի գինն ընկնելով էլի կհասներ 60 շիլլինգի. ընդ սմին թեև B-ն քվարտերը 30 շիլլինգով էր արտադրում, սակայն 60-ով էր ծախում, որովհետև նրա առաջարկը բավականացնում էր հենց ճիշտ միմիայն պահանջարկը գոցելու համար։ Այսպիսով մի ռենտա կգոյանար նախ B-ի համար՝ 60 շիլլինգանոց, ու միևնույն եղանակով էլ C-ի ու D-ի համար՝ դարձյալ ենթադրելով, որ թեև նրանք երկուսն էլ համապատասխանորեն քվարտերը 20 շիլլինգ ու 15 շիլլինգ իրական արժեքով էին մատակարարում, շուկայական գինը մնում է 60 շիլլինգ քվարտերին, որովհետև այն մի քվարտերի առաջարկը, որ A-ն է մատակարարում, առաջվա պես անհրաժեշտ է ամբողջ կարիքը բավարարելու համար։ Այս դեպքում առաջարկի գերազանցելն այն կարիքից, որ առաջ A-ն ու հետո էլ A-ն ու B-ն էին բավարարում, ներգործած կլիներ ոչ թե այնպես, որ B- ն, C-ն, D-ն կարողանային հաջորդաբար մշակվել, այլ այն իմաստով, որ կընդարձակվեր մշակելի դաշտն ընդհանրապես, և ավելի պտղաբեր հողերը պատահաբար միայն ավելի ուշ կարող էին մշակման ենթարկվել։

Առաջին շարքում գնի ավելանալու հետ ռենտան կբարձրանար, իսկ շահույթի նորման կնվազեր։ Այu Այս քչացումը կարող էր ամբողջովին կամ թե մասամբ ջլատվել հակազդող հանգամանքների միջոցով. այս կետի վրա հետագայում պետք կլինի ավելի մանրամասն կանգ առնել։ Չպետք է մոռանալ, որ շահույթի ընդհանրական նորման հավելյալ արժեքով հավասարապես չի որոշվում արտադրության '''բոլոր''' ոլորտներում։ Արդյունաբերական շահույթը որոշողը երկրագործական շահույթը չէ, այլ ընդհակառակը։ Բայց այս մասին հետո։

Բայց ենթադրենք, թե հացահատկի պահանջն սկզբնական 10-ից բարձրանում է 17 քվարտերի, . այնուհետև, ասենք թե ամենավատ A հողը դուրս է մղվում մի ուրիշ A հողի կողմից, որը արտադրության 60 շիլլինգանոց ծախքերով (50 շիլլինգ ծախք, պլյուս 10 շիլլինգ էլ 20%-անոց շահույթ) տալիս է 1<math>^1/_3</math> քվարտեր և որի մեկ քվարտերի արտադրության գինն այսպիսով = է 45 շիլլինգի, կամ թե չէ ենթադրենք, որ նախկին A հողը շարունակական ռացիոնալ մշակման հետևանքով լավացել է և կամ անփոփոխ ծախքերի պայմաններում ավելի արտադրողաբար է մշակվել, օրինակ, ցանքաշրջանառության մեջ առվույտի մշակույթ մտցնելով և այլն, այնպես որ նույն կապիտալի կանխավճարման պայմաններում նրա արդյունքը շատանալով հասնում է 1<math>^1/_3</math> քվարտերի։ Ենթադրենք այնուհետև, որ հողի B, C, D տեսակները միևնույն արդյունքն են տալիս առաջվա պես, բայց մշակման են ենթարկվել հողի նոր տեսակներ — A´ A՛ հողը՝ A-ի ու արանքում տեղ բռնող պտղաբերությամբ, հետո էլ B՝B՛, B՝՝ B՛՛ հողերը՝ B-ի ու C-ի միջև տեղ գրավող պտղաբերությամբ, այս դեպքում հետևյալ երևույթները տեղի կունենային.

'''Երկրորդ'''. միաժամանակյա անցում կկատարվեր ավելի պտղաբերից դեպի ավելի անպտուղ հողն ու ավելի պակաս պտղաբերից դեպի ավելի պտղաբերը։ A´ A՛ հողն ավելի պտղաբեր է, քան A-ն, բայց ավելի անպտղաբեր է մինչև հիմա մշակվող B-ի, C-ի, D-ի համեմատությամբ, իսկ B´B՛-ն, B˝B՛՛-ն ավելի պտղաբեր են, քան A-ն, A´A՛-ն ու B-ն, սակայն ավելի անպտղաբեր են C-ի ու D-ի համեմատությամբ։ Այսպիսով, հաջորղականությունը կխաչաձևվեր զանազան ուղղությամբ, անցում կկատարվեր ոչ թե դեպի այն հողը, որը բացարձակորեն անպտղաբեր է A-ի առադրությամբ, այլ դեպի այն հողը, որը հարաբերաբար անպտղաբեր է մինչև հիմա ամենապտղաբեր C ու D հողատեսակների համեմատությամբ. մյուս կողմից՝ անցում կկատարվեր ոչ թե դեպի բացարձակորեն պտղաբեր հողը, այլ դեպի այն հողը, որը հարաբերաբար ավելի պտղաբեր է մինչև այժմ ամենից անպտղաբեր A-ի, կամ A-ի ու B-ի համեմատությամբ։

<TD align=center rowspan=2 style='border-bottom:solid windowtext 1.0pt;border-right:solid windowtext 1.0pt;'>ԿանխաճարվածԿապիտալի<br>ծախսում</TD>

<TD style='border-left:solid windowtext 1.0pt;border-right:solid windowtext 1.0pt;'>A´A՛</TD>

<TD style='border-left:solid windowtext 1.0pt;border-right:solid windowtext 1.0pt;'>B´B՛</TD>

<TD style='border-left:solid windowtext 1.0pt;border-right:solid windowtext 1.0pt;'>B˝B՛՛</TD>

Վերջապես, եթե առաջվա նման մշակվեին հողի B, C, D տեսակները միայն, բայց նրանց բերքունակությունը բարձրացվեր այնպես, որ A-ն փոխանակ 1 քվարտերի 2-ն արտադրեր, B-ն 2 քվարտերի տեղ 4, C-ն 3 քվարտերի փոխարեն 7, և D-ն էլ 4 քվարտերի տեղ 10, այնպես որ ուրեմն միևնույն պատճառները հողի տարբեր տեսակների վրա տարբեր կերպով ներգործեին, ապա ընդհանուր արտադրանքը 10-ից կբարձրանար 23 քվարտերի » քվարտերի։ Եթե ենթադրենք, որ պահանջարկը բնակչության աճելու և գնի ընկնելու հետևանքով կկլաներ այս 25 քվարտերը, ապա կստացվեր հետևյալը.

Երկրորդ ենթադրությունն այն է, որ աճող ընդհանուր արդյունքի հետ համաքայլ է ընթանում, աճում է նան ընդհանուր պահանջմունքն այդ արդյունքի նկատմամբ։ Սակայն, '''առաջին'''՝ այդ աճումը չպետք է իբրև հանկարծակի կատարվող պատկերացնել, այն տեղի է ունենում հետզհետե, մինչև որ հաստատվում է III շարքը։ '''Երկրորդ'''՝ սխալ է, թե անհրաժեշտ կենսամիջոցների սպառումը չի աճում նրանց էժանացման հետ միասին։ հացահատկի Հացահատկի օրենքների վերացումը Անգլիայում (տես՝ Նյումեն) հակառակն է ապացուցել, և հակադիր պատկերացումը լոկ նրանից է ծագել, որ բերքերի այն մեծ ու հանկարծակի տարբերությունները, որոնց պատճառը սոսկ օդերևութաբանական պայմաններն են, հացահատկի գների մերթ անհամաչափ անկում, մերթ էլ անհամաչափ բարձրացում են առաջ բերում։ Եթե այս դեպքում հանկարծակի ու կարճատև էժանացումը ժամանակ չի գտնում իր լրիվ ներգործությունն անելու սպառման ընդարձակման վրա, ապա սրա հակառակն է նկատվում այն դեպքում, երբ էժանացումը արտադրության բուն իսկ կարգավորիչ գնի անկումից է առաջ գալիս, ուրեմն երկարատև է լինում։ '''Երրորդ'''՝ հացահատկի մի մասը կարող է իբրև օդի օղի կամ թե գարեջուր սպառվել։ Եվ այս երկու առարկայի աճող սպառումն ամենևին չի շաղկապված նեղ սահմանների հետ։ '''Չորրորդ'''՝ տվյալ խնդրի լուծումը մասամբ կախված է բնակչության աճումից, մասամբ էլ նրանից, որ երկիրը կարող է հացահատիկ արտահանող երկիր լինել, ինչպես որ Անգլիան էր դեռ մինչև 18-րդ դարի մեջերքից էլ դեսը, այնպես որ պահանջմունքը լոկ ազգային սպառման սահմաններով չի կարգավորվում։ '''Վերջապես''', ցորենի արտադրության ընդլայնումն ու էժանացումը կարող է այն հետևանքն ունենալ, որ հաճարի ու վարսակի փոխարեն ցորենը դառնա բնակչության գլխավոր սննդամիջոց, այնպես որ արդեն սրա հետևանքով շուկան ընդլայնվի ցորենի համար, ինչպես որ նվազող արդյունքի ու բարձրացող գնի դեպքում կարող է հակառակը տեղի ունենալ։ Հետևաբար, այս ենթադրությունների ու մեր վերցրած թվական հարաբերությունների դեպքում III շարքն այն հետևանքն է տալիս, որ մի քվարտերի գինը 60-ից ընկնում է 30 շիլլինգի, ուրեմն 50%-ով, որ արտադրանքը, համեմատած I շարքի հետ, 10-ից բարձրանում է 23 քվարտերի, ուրեմն 130%-ով, որ B հողից ստացվող ռենտան անփոփոխ է մնում, C-ից ստացվողը աճում է 25%-ով, իսկ D-ից ստացվողը՝ 33<math>^1/_3</math> տոկոսով, և որ ռենտայի ամբողջ գումարը 18-ից բարձրանում է 22½-ի, ուրեմն, 25 տոկոսով։

Երբ համեմատում ենք երեք աղյուսակները (ընդ որում I շարքը պետք է վերցնել երկու կերպ, A-ից դեպի D-ն բարձրացող ու D-ից դեպի A-ն իջնող ուղղությամբ), որոնք կարող են ըմբռնվել կա՛մ իբրև հասարակության տվյալ կացության տվյալ աստիճաններ — օրինակ, իրար կողք-կողքի՝ երեք տարբեր երկրներում — կամ էլ որպես միևնույն երկրի զարգացման տարբեր ժամանակահատվածներում միմյանց հաջորդող աստիճաններ,— ապա ստացվում Է է հետևյալը.

5) Դիֆերենցիալ ռենտան, ըստ իր առաջացման եղանակի, կարող է ծագել գյուղատնտեսական արդյունքի անփոփոխ, բարձրացող ու ընկնող գնի դեպքում։ Լինի Գնի անկման ընթացքում ընդհանուր արտադրանքն ու ռենտայի ամբողջ գումարը կարող են բարձրանալ, և կարող է ռենտա գոյանալ մինչև հիմա ռենտազուրկ հողերից, չնայած որ ամենավատ A հողը դուրս է մղվել ավելի լավի կողմից կամ թե հենց ինքն է ավելի լավացել, և չնայած որ մյուս ավելի լավ հողերից ու նույնիսկ հողի ամենալավ տեսակից ստացվող ռենտան ընկնում է (II աղյուսակ). այս պրոցեսը կարող է նաև զուգորդված լինել ռենտայի ամբողջ գումարի անկման հետ (փողով արտահայտված)։ Վերջապես, գների անկման դեպքում, որի պատճառը մշակման ընդհանրական բարելավումն է, երբ ամենավատ հողի արդյունքը պակասում է և նրա արդյունքի գինն ընկնում, հողի ավելի լավ տեսակների մի մասից ստացվող ռենտան կարող է անփոփոխ մնալ կամ թե ընկնել, մինչդեռ հողի ամենալավ տեսակներինը կարող է աճել։ Ամեն մի հողի դիֆերենցիալ ռենտան, համեմատած ամենավատ հողի հետ, անտարակույս կախված է, օրինակ, ցորենի քվարտերի գնից, եթե արդյունքների մասսայի տարբերությունը տրված է։ Բայց եթե գինն է տրված, ապա դիֆերենցիալ ռենտան կախված է արդյունքի մասսայի տարբերության մեծությունից, և եթե բոլոր հողերի բարձրացող բացարձակ պտղաբերության հետ հողերի ավելի լավ տեսակների պտղաբերությունը հարաբերաբար ավելի շատ է բարձրանում, քան ավելի վատերինը, ապա սրա հետ միասին աճում է նաև այս տարբերության մեծությունը։ Այսպես (I աղյուսակ) 60 շիլլինգանոց մի գնի դեպքում D-ից ստացվող ռենտան որոշվում է A-ի համեմատությամբ ունեցած նրա արդյունքի տարբերությամբ [durch sein differentielles Produkt], ուրեմն 3 քվարտեր ավելցուկով. հետևաբար ռենտան = 3 × 60 = 180 շիլլինգի։ Բայց III աղյուսակում, որտեղ գինը = 30 շիլլինգի, ռենտան որոշվում է D հողից ստացված արդյունքի ավելցուկով, համեմատած A-ի հետ, այսինքն 8 քվարտեր ավելցուկով, . իսկ 8 × 30 = 240 շիլլինգի։

Դիֆերենցիալ ռենտայի մասին խոսելով, պետք է նկատել ընդհանրապես, որ շուկայական արժեքը արդյունքների տվյալ մասսայի արտադրության ընդհանուր գնից միշտ բարձր է կանգնած լինում։ Վերցնենք, օրինակ, I աղյուսակը: աղյուսակը։ 10 քվարտեր ընդհանուր արդյունքը ծախվում է 300 շիլլինգով, որովհետև շուկայական գինը որոշվում է A-ի արտադրության գնով, որն անում է քվարտերին 60 շիլլինգ։ Իսկ արտադրության իսկական գինը հետևյալն է.

Իսկ եթե Ib-ն ու Ic-ն ենք հաջորդաբար համեմատում I-ի հետ, ապա երկու դեպքում էլ մշակման ենթարկված հողի տարածության եռապատկումն է տեղի ունենում։ Սա երկու դեպքում էլ 4 ակրից բարձրանում է 12-ի, բայց աճի ամենանշանավոր բաժինն Ib-ում ստանում են հողի A ու B տեսակները, որոնցից A-ն ոչ մի ռենտա չի բերում, իսկ B-ն բերում է ամենաքիչ դիֆերենցիալ ռենտա, այն է՝ նոր մշակված 8 ակրից A-ին ու B-ին բաժին ընկնում է յուրաքանչյուրին 3-ական, միասին 6 ակր, այնինչ C-ին ու D-ին բաժին ընկնում է յուրաքանչյուրին 1-ական միայն, միասին 2 ակր։ Ուրիշ խոսքով ասած՝ աճի ¾-ը բաժին է ընկնում A-ին ու B-ին, և միմիայն ¼-ը C-ին ու D-ին։ Եթե մենք այս նկատի ունենանք, դուրս կգա, որ bB-ում I-ի հետ համեմատած, մշակույթի եռապատկված չափերին չի համապատասխանում եռապատկված արդյունք, որովհետև արդյունքը 10-ից բարձրանում է ոչ թե 30-ի, այլ միմիայն 26-ի։ Մյուս կողմից՝ որովհետև աճի մի նշանավոր մասն A-ումն է տեղի ունեցել, որը ոչ մի ռենտա չի տալիս, իսկ ավելի լավ հողերի արդյունքի աճի գլխավոր մասը բաժին է ընկել հողի B տեսակին, ուստի հացահատկով ռենտան բարձրանում է 6-ից լոկ 14 քվարտերի, իսկ փողով ռենտան՝ 18-ից 42 £-ի։

Հետևաբար, ռենտայի ընղհանուր ընդհանուր գումարն աճում է մշակույթի սոսկական ծավալման հետևանքով ու սրա հետ զուգորդված՝ հողի վրա ավելի ընդարձակ չափերով կապիտալ ու աշխատանք գործադրելու հետևանքով։

Ռենտայի նույն, նորման ստացվում է Ia-ի դեպքում էլ, երբ 4-ի փոխարեն 8 ակր է մշակվում, բայց հողի բոլոր տեսակները հավասար համամասնությամբ են մասնակցել աճին։ Ռենտայի 36 £-անոց ամբողջ գումարը 8 ակրի ու կիրառված 20 £ կապիտալի դեպքում տալիս է ամեն մի ակրին 4½-անոց միջին ռենտա ու 180% կազմող ռենտայի նորմա։

Իսկ եթե, ընդհակառակը, Ib-ն ենք քննում, որտեղ աճը գոյացել է գլխավորապես հողի երկու վատթար տեսակների վրա, ապա 12 ակրից կստանանք 42 £-անոց ռենտա, ուրեմն ամեն մի ակրին 3½ £-անոց միջին ռենտա։ Ծախսված ամբողջ կապիտալը 30 £ է, հետևաբար ռենտայի նորման = 140%։ Այսպիսով ամեն մի ակրին ընկնող միջին ռենտան նվազել է 1 £-ով, իսկ ռենտայի նորման 180%-ից իջել է 140%-ի։ Ուրեմն այստեղ ռենտայի ամբողջ գումարը 18 £-ից բարձրանում է 42 £-իէ ի, սակայն տեղի է ունենում միջին ռենտայի անկում, ինչպես ակրի, այնպես էլ կապիտալի վրա հաշված. անկումը կատարվում է արտադրության աճին զուգահեռ, բայց ոչ համամասնորեն։ Այս տեղի է ունենում, չնայած որ հողի բոլոր տեսակներից ստացվող ռենտան, ինչպես ակրի վրա, այնպես էլ ծախսված կապիտալի վրա հաշված, միևնույնն է մնում։ Այս բանը տեղի է ունենում այն պատճառով, որ աճի ¾-ը բաժին է ընկնում A հողին, որը ոչ մի ռենտա չի բերում, ու B հողին, որը լոկ նվազագույն ռենտան է բերում։

Վերջապես համեմատենք Ic-ն Ib-ի հետ։ I-ի համեմատությամբ եռապատկվել է հողի տարածությունը, այլև ծախսված կապիտալը։ 12 ակրից ստացած ռենտայի ամբողջ գումարը 72 £ է, ուրեմն ամեն մի ակրին՝ 6 £ ընդդեմ I դեպքի 4½ £-ի։ Ծախսած կապիտալի վրա հաշված՝ ռենտայի նորման (72 £ : 30 £) 240% է 180%-ի փոխարեն։ Ամբողջ արդյունքը 10-ից բարձրացել է 36 քվարտերի։

Համեմատած Ib-ի հետ, որտեղ մշակված ակրերի ընղհանուր ընդհանուր թիվը, գործադրած կապիտալն ու մշակած հողի միջև եղած տարբերությունները չեն փոխվել, բայց բաշխումն ուրիշ է,— արդյունքը 36 քվարտեր է 26 քվարտերի փոխարեն, ամեն մի ակրի միջին ռենտան 6 £ է 3½-ի փոխարեն և նույն մեծության կանխավճարած ամբողջ կապիտալի վրա հաշված ռենտայի նորման 240% է փոխանակ 140%-ի։

'''Երկրորդ'''. մշակված հողի ընդարձակման գործում ընդհանրապես առաջախաղացություն կատարվում է կա՛մ դեպի ավելի վատ հողը, կամ թե հողի տվյալ տարբեր տեսակներում տարբեր համամասնություններով, նայած թե ինչ համամասնություններով առկա են նրանք։ Առաջխաղացություն դեպի ավելի վատ հողը բնականաբար երբեք չի կատարվում ագատ ազատ ընտրությամբ, այլ — արտադրության կապիտալիստական եղանակ ենթադրելիս — կարող է միայն բարձրացող գների հետևանք լինել և արտադրության ամեն մի եղանակի պայմաններում՝ լոկ անհրաժեշտության հետևանք։ Սակայն այս պարագան բացարձակ նշանակություն չունի։ Ավելի վատ հողին առավելություն է տրվում համեմատաբար ավելի լավ հողի հանդեպ նրա տեղադրության պատճառով, որը վճռական է երիտասարդ երկրներում կատարվող մշակույթի ամեն մի ծավալման ժամանակ, այնուհետև նաև այն պատճառով, որ թեև որոշ շերտի հողն իր կազմվածքով ընդհանուր առմամբ ավելի պտղաբեր հողերի շարքին է պատկանում, բայց և այնպես ավելի լավ ու ավելի վատորակ հողերը տեղ-տեղ խայտաբղետ կերպով իրար մեջ են ընկած, և ավելի վատորակ հողն ավելի լավին կից լինելու պատճառով արդեն պետք է մշակության ենթարկվի։ Եթե ավելի վատ հողը սեպանման խրվում է ավելի լավի մեջ, ապա ավելի վատ հողն ավելի լավին կից լինելու տեղադրության շնորհիվ առավելություն է ստանում ընդդեմ ավելի պտղաբեր այն հողի, որն արդեն մշակության ենթարկված կամ թե ենթարկելի հողին կից չէ։

Այսպես, Միչիգան նահանգն արևմտյան նահանգների մեջ առաջիններից մեկն էր, որը հացահատիկ արտահանող դարձավ։ Նրա հողն ընդհանուր առմամբ աղքատիկ է։ Բայց Նյու-Յորքի նահանգին հարևան լինելը և լճերի ու Էրի ջրանցքի միջոցով ջրային հաղորդակցությունները հենց սկզբից նրան, առավելություն տվին ի բնե ավելի պտղաբեր, ավելի արևմուտք ընկած նահանգների հանդեպ։ Այս նահանգի օրինակը է ՆյաՆյու-Յորքի նահանգի հետ համեմատած, մեզ նույնպես ցույց է տալիս, որ ավելի լավ հողից էլ անցում է կատարվում դեպի ավելի վատ հողը։ Նյու-Յորքի նահանգի հողը, մանավանդ արեմտյան արևմտյան մասը, անհամեմատ ավելի պտղաբեր է, հատկապես ցորենի մշակության համար։ Այս պտղաբեր հողը գիշատիչ մշակության շնորհիվ անպտղաբեր դարձավ, և այս պարագայում Միչիգանի հողն ավելի պտղաբեր դուրս եկավ։

Եթե մենք, ինչպես Ջոնստոնն է ասում (էջ 223), «այս նոր նահանգների հետ, որտեղից ամեն տարի ցորենի այնպիսի խոշոր առբերումներ են կատարվում դեպի Բուֆֆալո, եթե մենք սովորենք այդ նահանգների հետ շաղկապել բնական մեծ պտղաբերության ու հարուստ հողի անհուն տարածությունների պատկերացումը», ապա այս կախված է ամենից առաջ տնտեսական պայմաններից։ Միչիգանի նման մի երկրի ամբողջ բնակչությունը, օրինակ, սկզբում զբաղվում էր բացառապես գյուղատնտեսությամբ, և հատկապես սրա մասսայական սպառման արդյունքների արտադրությամբ, որոնք միայն կարող էր փոխանակել արդյունաբերական ապրանքների ու արևադարձային արդյունքների հետ։ Ուստի նրա ամբողջ ավելցուկ արդյունքը հանդես է գալիս հացահատկի ձևով։ Այս պարագան հենց այն գլխից տարբերում է արդի համաշխարհային շուկայի պատվանդանի վրա հիմնված գաղութային պետությունները նախկին ու հատկապես անտիկ աշխարհի գաղութային պետություններից։ Արդի գաղութները համաշխարհային շուկայի միջոցով պատրաստի ստանում են այնպիսի արդյունքներ, որ ուրիշ հանգամանքներում հենց իրենք պետք է արտադրեին — հագուստեղեն, գործիքներ և այլն։ Լոկ այսպիսի պատվանդանի վրա հենվելով է, որ Միացյալ Նահանգների Հարավային հարավային նահանգները կարողացան բամբակն իրենց գլխավոր արդյունքը դարձնել։ Համաշխարհային շուկայում գոյություն ունեցող աշխատանքի բաժանման շնորհիվ է, որ նրանք ձեռք են բերել այս հնարավորությունը։ Ուստի եթե նրանց երիտասարդությունն ու նրանց բնակչության համեմատաբար փոքր թիվը նկատի ունենալով թվում է, թե նրանք շատ մեծաքանակ ավելցուկ արդյունք են արտադրում, ապա սրա պատճառը ոչ նրանց հողի պտղաբերությունն է, ոչ էլ նրանց աշխատանքի արգասավորությունը, այլ նրանց աշխատանքի և ուրեմն նրանց ավելցուկ արդյունքի միակողմանի ձևը, որի մեջ ներկայանում է այս աշխատանքը։

Բայց, այնուհետև, համեմատաբար ավելի պակաս պտղաբեր վարելահողը, որը սակայն նոր է մշակվում և որին դեռ ոչ մի մշակույթ չի դիպել, քիչ թե շատ նպաստավոր կլիմայական պայմաններում գոնե վերին շերտերի մեջ կուտակված է ունենում դյուրալույծ բուսասննդանյութեր այնքան մեծ քանակությամբ, որ նա երկար ժամանակ բերք է տալիս առանց պարարտացման ու այն էլ՝ բոլորովին մակերեսային մշակման ենթարկվելով։ Արևմտյան պրերիաներում սրան ավելանում է այն, որ նրանց մշակումը բոլորովին աննշան ծախք է պահանջում, քանի որ բնությունն է նրանց մշակելի դարձրել<ref>{Այսպիսի պրերիաների կամ թե տափաստանային վայրերի արագորեն աճող մշակումն է հենց, որ վերջերքս երեխայական կատակի է վերածել Մալթուսի այն մեծահռչակ դրույթը, թե «բնակչությունը ճնշում է գոյության միջոցների վրա», և սրա հակառակ առաջ է բերել հողատերերի տրտունջներն այն մասին, որ երկրագործությունն ու սրա հետ էլ Գերմանիան կկործանվեն, եթե բռնի կերպով չվերացվեն բնակչությանը ճնչող սննդամիջոցները։ Բայց այս տափաստանների, պրերիաների, պամպասների, լիանոսների և այլոց մշակումը նոր է միայն սկսվում. հետևաբար՝ եվրոպական գյուղատնտեսության վրա սրա ունենալիք հեղաշրջող ներգործությունը դեռ շատ ավելի ուժգին կերպով զգալի կդաոնակդառնա, քան մինչև հիմա։— Ֆ. Է.}։<br>* Ամերիկական բուշելը = 36,346 լիտրի։— '''Խմբ.'''։<br>** Այս առաջին և երկրորդ դեպքերին վերաբերյալ երկու նախադասությունները տալիս ենք համաձայն «Կապիտալի» վերջին ռուս. հրատարակության. տես Մարքս և Էնգելս, Երկեր, ռուս. հրատ., հատ. XIX, մասն II, էջ 246։— '''Խմբ.'''։<br>*** Բնագրում՝ երկու, անգամ. 180-ից իջնելով 90%-ի։ Ուղղումը մտցնում ենք ռուս. հրատ. համաձայն։ Տես Մարքս և Էնգելս, Երկեր, ռուս. հրատ., հատ. XlX, մասն II, էջ 252։ Հետագա էջերում էլ նկատի են առնված ռուս. հրատարակության մեջ մտցրած համապատասխան ուղղումները։ — '''Խմբ.'''։<br>**** Այս նախադասության թարգմանությունը տալիս ենք ըստ այն ձևավորման է որ գտնում ենք ռուս. հրատ. մեջ (տես Մարքս և Էնգելս, Երկեր, հատ. XIX, մասն II, 255, էջ 255)։— '''Խմբ.'''։</ref>։ Այս տեսակի ավելի պակաս պտղաբեր մարզերում ավելցուկն առաջ է գալիս ոչ թե հողի բարձր պտղաբերության հետևանքով, ուրեմն ոչ թե ամեն մի ակրի բարձր բերքի հետևանքով, այլ ակրերի այն մեծ քանակի հետևանքով, որը կարող է մակերեսորեն մշակվել, որովհետև ինքը այս հողը իր մշակողի վրա կամ ոչինչ չի նստում, կամ թե, ավելի հին երկրների հետ համեմատած, չափազանց էժան է նստում։ Օրինակ, որտեղ գոյություն ունի կիսրարական վարձակալություն, ինչպես Նյու-Յորքի, Միչիգանի, Կանադայի և այլոց որոշ մասերում։ Մի ընտանիք մակերեսորեն մշակում է, ասենք, 100 ակր, և չնայած որ ամեն մի ակրի արդյունքը մեծ չէ, 100 ակրի արդյունքը նշանակալից ավելցուկ է թողնում ծախելու համար։ Սրան դեռ ավելանում է գրեթե ձրի անասնապահությունը բնական արոտավայրերում, առանց արհեստական մարգագետինների։ Այստեղ վճռականը հողի ո՛չ թե որակն է, այլ նրա քանակը։ Այս մակերևութային մշակման հնարավորությունը շատ թե քիչ արագությամբ իհարկե սպառվում է,— սպառվում է այնքան ավելի դանդաղ կերպով, որքան ավելի պտղաբեր է նոր հողը, և այնքան ավելի արագ, որքան ավելի մեծ է նրա արդյունքի արտահանությունը։ «Եվ այնուամենայնիվ այսպիսի հողը անդրանիկ գերազանց բերքեր է տալիս, նույնիսկ ցորենի բերքեր, ով որ կքաշի հողի անդրանիկ սերը, նա կարող կլինի ցորենի հարուստ ավելցուկ ուղարկել շուկաները» (ն. տ. էջ 224)։ Ավելի հին կուլտուրա ունեցող երկրներում սեփականության հարաբերությունները, անմշակ հողի գնի որոշումը մշակված հողի գնով և այլն, անհնարին են դարձնում այսպիսի էքստենսիվ տնտեսությունը։