Changes
/* Տեսարան տասներորդ */
</poem>
Հայտնվում է Լարիսան պլակատը պաստառը կրծքին։
Լարիսա։ Բարև ձեզ։
Լարիսա։ Իմ կարծիքով, պարզ է թե ինչ։ Եթե գոնե մի կաթիլ քաղաքացիական խիղճ և մի քիչ էլ արիություն ունեք, դեն նետեք կիթառը, դուրս եկեք հրապարակ, պատմեք, այն անարդարությունների մասին, որոնք տեղի են ունենում Պոդոպլեկովի դատավարությունում, դուք չեք կարող բանաստեղծություններ գրել, ձեր երգերը երգել։ Հիշեք ոսկե խոսքերը։ Պոետ կարող ես չլինել, բայց քաղաքացի պարտավոր ես։
Բարդ։ Լավ բառեր են։ Բայց դրանք վերաբերվում վերաբերում են նրանց, ովքեր չեն կարող պոետ լինել, իսկ ես պոետ եմ։
Լարիսա։ Բայց որպես պոետ, կարող եք մի բան անել, որպեսզի աշխարհը մի քիչ ավելի լավը դառնա։
