Changes

==Տերսարան Տեսարան տասներկուերորդ==

Լարիսան կանգնած է պիկետում։ Անցնում է Դպետուտատ։Դեպուտատ։

Լարիսա։ Իհարկե, պատկերացնում եմ։ Ես հասարակ ռուս կին եմ, ուշադրության անարժան գորշ մուկ, օֆիսային գրասենյակային պլանկտոն, ցանցային կռծող, իսկ դուք խոշոր պետական գործիչ, ժողովրդի ընտրյալ, ինչպես լսել եմ, խոշոր գիտական նվաճումներ ունեք։

Դեպուտատ։ Ի՞նչը ինչ֊ինչ։ Մեզ մոտ առանց Պետդեպի հավանության, ոչ մի բան չի արվում։ Ամերիկան օկուպացրել է ողջ երկիրը։ Կառավարությունում նստած են ամերիկայի դրածոները։ Միայն Մոսկավայում ինը հարյուր հազար լավ նախապատրաստված ամերիկյան զինվորներ կան։ Այսօր նրանք իրենց պահում են սովորական քաղացիների քաղաքացիների նման։ Աշխատում են, մետրոյից օգտվում, կինո, թատրոն, թանգարան գնում, և հնարավոր չէ նրանց տարբերել պարկեշտ քաղաքացիներից։ Բայց վաղը ազդանշան կլինի ՎաշինգտոնիցՎաշինգթոնից, և նրանք, մեկ մարդու պես փողոց դուրս կգան, արդեն ամերիկական ամերիկյան զինվորական հագուստով և զենքով, և մեզ այլ բան չի մնա անել, քան հանձնվել։ Չնայած, մենք բոլորս էլ արդեն հանձնվել ենք։ Բոլոր պրոցեսները մեզ մոտ ուղղորդում են ամերիկացիները։ Նրանք ենք ցուցմունք տալիս, թե ով ինչ դեր խաղա։ Ինչ են ասելու դատավորները, ինչ՝ գործակալները, ինչպես պետք է արձագանքեն հանդիսականները, այսպես և այնպես։ (Ցույց է տալիս դահլիճը։) Սրանք բոլորը ամերիկյան գործակալներ են։ Նրանք նայում ու արձագանքում են Պետդեպի ցուցմունքով։ Երբ պետք է լռում են, երբ պետք է ծիծաղել՝ ծիծաղում են, պետք է՝ ծափահարում են։ Եվ այդ ամենը անում են մեծ գումարներ ստանալով։

Հաղորդավար։ Այո֊այո, Պոդոպլելով։ Պոդոպլեկով։ Ինչի՞ համար են նրան դատում։

Հաղորդավար։ Ամեն ինչ։ Ինչպիսի՜ թեմա։ Եկեք իմ «Օրվա խնդիր» տոկ֊շոուին։ Գիտե՞ք ինչպես մենք կանվանենք այդ հաղորդումը։ «Աբսուրդի թատրոն»։ Ես կհրավիրեմ ամենահայտնի րեժիսորներինռեժիսորներին, գրողներին, բլոգերներին, սպորտսմեններինմարզիկներին, Ժիրինովսկուն, գուցե Մարիա Արբատովային։