}}
:<b>Ձեր մայրերին մենք ղուրբան. հայոց հերոս պատմությունը սպասում է փրկության</b>
:Ղարաբաղում, իբր, ընտրություններ էին լինելու։ Դաշնակցությունը, իբր, թեկնածու էր առաջադրելու։ Իբր, թեկնածություն դնելուց հետո հրաժարվեց։ Իբր քաղաքական կյանքը եռում էր Հայաստանից էլ թշվառ մի տեղ... Հայաստանից թշվառ ուրիշ ի՞նչ <b>Ձեր մայրերին մենք ղուրբան․ հայոց հերոս պատմությունը սպասում է լինում. իհարկե, հայերով կառավարվող եւս մի տարածք։փրկության</b>
:...Իբր Հայաստանում քաղաքական կյանք կա /1/Ղարաբաղում, մնաց ցույց տրվերիբր, որ քաղաքական կյանք կա նաեւ Ղարաբաղում։ ընտրություններ էին լինելու։ Դաշնակցությունը, իբր, թեկնածու էր առաջադրելու։ Իբր Հայաստանում նախագահ կա, մնաց որ լինի Ղարաբաղում։ Մարզպետ թեկնածություն դնելուց հետո հրաժարվեց։ Իբր քաղաքական կյանքը եռում էր Հայաստանից էլ չէ` նախագահ։ Նաեւ արտգործնախարար` Երեւան գնալ-գալու համար։ Նաեւ 60 գյուղի համար` գյուղնախարար։ Բորդյուրի քար կտրող եւ պարկետ սղոցող երկու ցեխի բերումով` արդյունաբերության նախարարթշվառ մի տեղ… Հայաստանից թշվառ ուրիշ ի՞նչ է լինում․ իհարկե, Շենգավիթի շրջմիլբաժնի աշխատողների թվով մենթերի գլխին` ՆԳ նախարար...հայերով կառավարվող եւս մի տարածք։
:Մի՞թե…Իբր Հայաստանում քաղաքական կյանք կա /1/, գրողը տանիմնաց ցույց տրվեր, մեր պատմիչները մեզ հետ չար կատակ են արելոր քաղաքական կյանք կա նաեւ Ղարաբաղում։ Իբր Հայաստանում նախագահ կա, մնաց որ լինի Ղարաբաղում։ Մարզպետ էլ չէ՝ նախագահ։ Նաեւ արտգործնախարար՝ Երեւան գնալ֊գալու համար։ Նաեւ 60 գյուղի համար՝ գյուղնախարար։ Բորդյուրի քար կտրող եւ ամեն ինչ այնքան սուտ է եղելպարկետ սղոցող երկու ցեխի բերումով՝ արդյունաբերության նախարար, ինչպես հիմա է սուտ։ «Գրի-գրի, իմ հոր հերը, ես ու իմ ախպերը այս ու այն բաներն ենք արել...այսինչ քաղաքներն ենք ավերել, այնինչ ժողովուրդներին ենք կոտորել` ճանճի նման...»,- պատվիրել է, ասենք, Մոկաց Սերժիկը, եւ պատմիչը, ուրեմն յոթ ջվալ ալյուր Մոկաց Միկայի միջոցով Սերժիկի ամբարից ստացել, հորթը տակին մի կով քյոխվի գոմից տարել կապել է իր դռանը եւ մի քանի տարով տիրունական վանքում փակվելով` գրել է լսածի մասին, որպես ականատես։ Շենգավիթի շրջմիլբաժնի աշխատողների թվով մենթերի գլխին՝ ՆԳ նախարար…
:Կամ` Վարանդի ՆարինենՄի՞թե, ասենքգրողը տանի, ի հիշատակ քարափից ընկած իր մարդումեր պատմիչները մեզ հետ չար կատակ են արել, կառուցել եւ ամեն ինչ այնքան սուտ է մի պուճուր մատուռեղել, տվել ինչպես հիմա է չորս վանականիսուտ։ «Գրի֊գրի, մատուռին կցել է երկու օրավար հող` հացի համարիմ հոր հերը, թթի քսան ծառ եւ երկու կովես ու իմ ախպերը այս ու այն բաներն ենք արել…այսինչ քաղաքներն ենք ավերել, որ հացը բրդեն մածնի մեջայնինչ ժողովուրդներին ենք կոտորել՝ ճանճի նման…», վրայից խմեն թոթի արաղը եւ օր օրի վրա արձանագրեն այն հաթաթաները֊ պատվիրել է, ասենք, որ հայերը իրենց պարսկական մասի բալկոնից պիտի ուղղեն իրենց բյուզանդական մասի այլազգի կառավարչին։ Արձանագրեն նամակի կամ նոտայի տեսքովՄոկաց Սերժիկը, մեկ օրինակից եւ պահեն մոտները` պատմության համար։ Կամ` Կիլիկիայի Արկադիանպատմիչը, ասենքուրեմն յոթ ջվալ ալյուր Մոկաց Միկայի միջոցով Սերժիկի ամբարից ստացել, Խաչակիրների տեղի ադմինիստրացիայի անունը դրել հորթը տակին մի կով քյոխվի գոմից տարել կապել է Հայոց թագավորություն իր դռանը եւ հրահանգել Անիից գաղթած վանականին մի քանի տարով տիրունական վանքում փակվելով՝ գրել հայ ժողովրդի պատմության համարէ լսածի մասին, որ...որպես ականատես։
:Կամ՝ Վարանդի Նարինեն, ասենք, ի հիշատակ քարափից ընկած իր մարդու, կառուցել է մի պուճուր մատուռ, տվել է չորս վանականի, մատուռին կցել է երկու օրավար հող՝ հացի համար, թթի քսան ծառ եւ երկու կով, որ հացը բրդեն մածնի մեջ, վրայից խմեն թոթի արաղը եւ օր օրի վրա արձանագրեն այն հաթաթաները, որ հայերը իրենց պարսկական մասի բալկոնից պիտի ուղղեն իրենց բյուզանդական մասի այլազգի կառավարչին։ Արձանագրեն նամակի կամ նոտայի տեսքով, մեկ օրինակից եւ պահեն մոտները՝ պատմության համար։ Կամ՝ Կիլիկիայի Արկադիան, ասենք, Խաչակիրների տեղի ադմինիստրացիայի անունը դրել է Հայոց թագավորություն եւ հրահանգել Անիից գաղթած վանականին գրել հայ ժողովրդի պատմության համար, որ… Ի՞նչ երաշխիք կա, որ այսպես չի եղել։ Չէ՞ որ վերջին 12 տարիների (արդեն` 22- Լ. Ա.արդեն՝ 22֊ Լ․ Ա․) իրադարձությունների ընթացքն ու դրա պատմագրումը այնքան նման չեն իրար, որքան երկու տարբեր ժողովուրդների պատմությունը կամ նույն ժողովրդի տարբեր ժամանակաշրջանների պատմությունները։ Ինչի՞ց է երեւում, որ հին հայերը կարող էին ավելի խելացի եղած լինել, քան ժամանակակից հայը։
