Changes
/* ԳԼՈՒԽ ՏԱՍՆԵՐՈՐԴ Խեցգետնի կադրիլը */
— Ծովի մեջ, ինչքան ուժ ունեն...
— Եվ լողում են Նրանց հետևից..., — մռնչաց Արծվառ-յուծըԱրծվառյուծը:
— Գլուխկոնծի տալիս ջրում, — կատաղությամբ այս ու այն կողմ նետվելով բղավեց Կեղծ Կրիան:
Անգլիայից որքան հեռու՝ Ֆրանսիային այնքան մոտ:
Մի՛ վախեցիր, անգին խխունջ, թող մտքերը քո թախծոտ,
Ե՛կ միացիր դու մեր պարին, եկ սլացիր դիւ դու մեզ հետ,
Ե՛կ միացիր, եկ միացիր, եկ սլացիր, դու մեզ հետ:</poem>
— Իհարկե, — մտածկոտ պատասխանեց Ալիսը, — պոչը գտնվում է բերանի մեջ և ամբողջովին ծածկված է հացի Փշրանքով:
— Հենց դա է քո սխալը, — ասաց Կեղծ Կրիան, — հացի փշրանքը կլվացվի ջրում, բայց պոչը իրոք որ բերանում է և դրա... — այստեղ Կեղծ Կրիան հորանջեց ու փաեց փակեց աչքերը, — ասա նրան պատճառը և պատմիր մնացածը, — խնդրեց նա Արծվառյուծին:
— Պատճառն այն է, — սկսեց Արծվառյուծը, — որ նրանք խեցգետինների հետ էին պարում: Եվ երբ ծովից դուրս շպրտվեցին, ստիպված եղան շատ երկար ճանապարհ անցնել, դրա համար էլ պոչը դրեցին բերանի մեջ ու այլևս չկարողացան հանել: Ահա բոլորը:
— Իմ ձեռքերին ու մատներին, — զարմացած կրկնեց նա:
— Այդ ինչից են քո մատնեըն մատներն այդպես... Ուզում եմ ասել՝ այդ ինչից են նրանք երբեմն կապտում, — հարցրեց Արծվառյուծը:
Ալիսը նայեց մատներին, մտածեց մի պահ նախքան պատասխան տալը ու ապա.
Գորտին շտկում, ձիգ կոճկվում ու պառկում է անվրդով:
Արտույտի պես թռվռում է, երբ ավազներն են տաքուկ,
Իսկ երբ ջրերն են վարարում և շնաձուկն է գալիս,
Պոչը քաշած ու սրտաճաք՝ իսկույն փախուստ է տալիս:</poem>
<poem>Անցնում էի ես պարտեզով, մեկ էլ տեսնեմ ծառիփ ծառի տակ
Բուն ու Հովազն ընկերացած կիսում էին կարկանդակ:
Հովազն իսկույն իրեն վերցրեց կարկանդակն ու տակինը,
Ապուր գեղեցիկ՝ տաք-տաք ամանում,
Մուկ ու թռչնի միս ով է ցանկանում,
Շատ էժան վռիկ, այնքան գեղեցիկ:
Ապուր իրիկվա,
Ապուուուր գեղեցիիքւկգեղեցիիիկ,
Տաք, համով վռիկ՝
ԱՊՈՒՐ ԳԵՂԵՑԻԿ:
— Ատյա՛նն է գալիս:
— Գնացինք, — բացականչեց Արձվառյուծը Արծվառյուծը և Ալիսի ձեռքից բռնելով առաջ սլացավ, առանց սպասելու երգի ավարտին:
— Ի՞նչ ատյան, — հևալով հարցրեց Ալիսը:
Տաք, համով վռիկ՝
Ապուր գեղեցիկ:</poem>
== ԳԼՈՒԽ ՏԱՍՆՄԵԿԵՐՈՐԴ <br /> Ո՞վ է գողացել կարկանդակները ==
