Changes
/* Գլուխ երկրորդ. Ռոհանի հեծյալները */
-Շուտով ճշմարտությունը կիմանանք,- խոսքը կտրեց Լեգոլասը,- նրանք արդեն մոտիկ են:
Վերջապես նույնիսկ Ջիմլին լսեց հեռվից եկող սմբակների ձայնը: Հեծյալները քամու պես սլանում էին օրքերի հետքերով: Շուտով հարթավայրում զրնգուն ձայներ լսվեցին: Ռոհանցիները խթանելով իրենց ձիերին սլանում էին դեպի հարավ, տափաստանը դղրդում էր սմբակների ձայնից: Շարքը շարքի հետևից անցնում էր ջոկատը ճանապարհերդների դիմացով: Հեծիալները ուժեղ, ամրակազմ տեսք ունեին, զինված էին ու զրահապատ: Թեթև սաղավարտների տակից ծածանվում էին նրանց շիկահեր մազերը, խելացի բայց միևնույն ժամանակ խիստ դեմքեր ունեին: Գոտիներից թուր եր կախված, իսկ մեջքներին վահան, ձեռքներին բռնել էին նիզակները: Նրանց նժույգների բաշը խնամված էր, մազը փայլուն, իսկ պոչները ծածանվում էին քամուց:
Թեկուզ ժամանակ առ ժամանակ հեծիալներից մեկը բարձրացնում էր գլուխն ու նայում շուրջ բոլորը, բայց կարծես ոչ մեկ չէր նկատում խոտերին նստած անծանոթներին: Ջոկատի վերջին շարքերն էին անցնում երբ Արագորնը բարձրացավ նստած տեղից ու բարձր գոռաց.
-Ի՞նչ նորություն կա հյուսիսում, Ռո՛հանի Հեծիալներ:
