Changes
/* Գլուխ ութերորդ. Ճանապարհ դեպի Իզենգարդ */
Լեռնեցիները չէին հավատում իրենց ականջներին. Սարումանը հավաստիացրել էր էր նրանց, որ ռոհանցիները դաժան են և իրենց գերիներին ողջ ողջ այրում են:
Հորնբուրգի դիմացի դաշտում երկու դամբանաբլուր բարձրացավվեր բարձրացան, որոնցից մեկի տակ իրենց հանգիստը գտան Վեսթֆոլդցիները, իսկ մյուսի տակ Էդորասցիները: Գայմային՝ թագավորի գլխավոր թիկնապահին, որը զոհվել էր պաշտպանելով դարպասը, թաղեցին առանձին, պարսպի տակ:
Օրքերի մարմինները հավաքեցին և անտառի եզրին կիտեցին իրար վրա: Հսկայական բլուր բարձրացավ և ռոհանցիները անհանգստացան. այդքան մեծ քանակության դիակները ոչ հնարավոր էր հողին հանձնել, ոչ էլ վառել: Խարույկ վառելու համար բավականաչափ փայտ չկար, իսկ խորհրդավոր անտառին, եթե նույնիսկ Գենդալֆը զգուշացրած էլ չլիներ, ոչ ոք չէր համարձակվում մոտենալ:
