Changes
|աղբյուր = Կարել Չապեկ
}}
― Հավատացնում եմ ձեզ, պարոն դատախազ, ինձ խաբելն այնքան էլ հեշտ չէ, ― ասաց Յանովիցը։ ― Իզուր չէ, որ ես հրեա եմ, հը՞։ Բայց այն, ինչ անում է այդ մարդը, խելքից֊մտքից դուրս բան է։ Այստեղ խնդիրը գրաֆոլոգիան չի, այլ աստված գիտե, թե ինչը։ Պատկերացրեք, տալիս ես նրան ձեռագրի օրինակը փակ ծրարում։ Նույնիսկ չի նայում վրան, միայն մատներն է մտցնում ծրարի մեջ, շոշափում է թուղթը, և այդ ժամանակ բերանը մի փոքր ծռում է, ասես ցավ է զգում։ Եվ տեղնուտեղն սկսում է նկարագրել, արմանք֊զարմանք ես կտրում։ Տեսնում է ամբողջ ներքինը։ Ես տվի նրան ծերուկ Վայնբերգի նամակը ծրարի մեջ, և նա ասաց ամեն ինչ․ և այն, որ ծերունին շաքարախտ ունի, և այն, որ նա կանգնած է սնանկացման եզրին։ Ի՞նչ կասեք սրան։
<references />
