Changes

Մի «դավաճանության» պատմություն

690 bytes removed, 13:19, 20 Նոյեմբերի 2013
Հայերը թունդ են նեղացել, բայց բանը չի հասնի հիասթափվելուն, որովհետեւ մեկից հիասթափվել կարելի է մեկ անգամ։ Լավ՝ երկու անգամ։ Բայց պատմական այնպիսի կարճ ժամանակահատվածում, ինչպիսին 150 տարին է, երբ հիասթափությանը մոտ ապրումներ ես ունենում մեկ տասնյակից ավելի անգամներ, դժվար թե տրամաբանական լինի դա կոչել հիասթափություն։
 
Հիասթափվելու համար էլ, ի դեպ, արիություն է պետք։ Արիություն նաեւ քո՛ մեջ փնտրելու կրկնվող հույսերի կրկնվող կործանման պատճառը։
Բայց մենք, ըստ երեւույթին, էլի պատրաստ չենք հիասթափվելու, եւ ընդամենը նեղացած ենք Ռուսաստանից որպես հարազատից։ Մոտիկից։ Միակից։
Այսպես, ճարահատյալ նեղանում է բազմազավակ կինը դավաճանությունից՝ ամուսնու կամ մեկի, ում ամուսին է համարում՝ քմահաճորեն։
Հիասթափվելու համար էլ, ի դեպ, արիություն է պետք։ Արիություն նաեւ քո՛ մեջ փնտրելու կրկնվող հույսերի կրկնվող կործանման պատճառը։
Վստահելի
52
edits