Ռութը լռեց՝ գիտակցելով, որ մայրը ճիշտ է ասում։
— Նա ժամանակ է վատնում իր գրվածքների վրա՝ աշխատելով ձեռք բերել այն, ինչին հազվադեպ հասնում են առանձնապես տաղանդավոր և բարձրագույն կրթության տեր մարդիկ։ Ամուսնության մասին մտածող մարդը այսպես թե այնպես պետք է պատրաստվի այդ բանին, իսկ դա նրա մտքովն էլ չի անցնում։ Ես արդեն ասացի, և գիտեմ, որ դու կհամաձայնես ինձ հետ՝ նա պատասխանատվության զգացում չունի և ինչո՞ւ պետք է ունենա այդ զգացումը։ Բոլոր նավաստիներն էլ այդպես են։ Նա երբեք չի աշխատել խնայասեր և ժուժկալ լինել, նա սովոր է ծախսել առանց հաշվհաշվի, և դա նրանում արդեն միս ու արյուն է դարձել։ Իհարկե նա մեղավոր չէ, բայց դրանով նրա բնավորությունր չի փոխվի։ Իսկ դու մտածե՞լ ես նրա առաջվա սանձարձակ կյանքի մասին, այլ կերպ չէր կարող լինել։ Իսկ դու գիտե՞ս, աղջիկս, թե ինչ բան է ամուսնությունը։
Ռութը ցնցվեց և սեղմվեց մորը։