Changes

Մենք առաջ տեսել ենք. «Եթե արտադրությունը կապիտալիստական ձև ունի, վերարտադրությունն էլ նույն ձևն ունի։ Ինչպես որ արտադրության կապիտալիստական եղանակի ժամանակ աշխատապրոցեսը ներկայանում է լոկ իբրև մեկ միջոց արժեմեծացման պրոցեսի համար, այնպես էլ վերարտադրությունը միմիայն մեկ միջոց է՝ կանխավճարված արժեքն իբրև կապիտալ, այսինքն իբրև արժեմեծացող արժեք վերարտադրելու, համար» (I գիրք, գլ. XXI, էջ 588<ref>Տե՛ս հայ. հրատ. «Կապիտալ», I հատոր, Երևան, 1933, էջ 534։</ref>)։

I Գրքի VI գլխում տեսել ենք.— հաստատուն կապիտալի մի մասն այն արդյունքների հակառակ, որոնց գոյացմանը նա գործակցում է, պահպանում է այն որոշ սպառաձևը, որով մտած է լինում արտադրապրոցեսի մեջ։ Հետևաբար նա ավելի կարճ կամ թե ավելի երկար պարբերաշրջաններում միշտ կրկնվող աշխատապրոցեսի մեջ կատարում է միշտ էլի միևնույն ֆունկցիաները։ Այսպես են, օրինակ, աշխատաշենքերը, մեքենաները և այլն, կարճ ասած՝ այն բոլորը, ինչ որ մենք միացնում ենք '''աշխատամիջոցներ''' անվան տակ, հաստատուն կապիտալի այս մասն արդյունքին արժեք, է փոխանցում այն համամասնությամբ, որով նա յուր սեփական սպառարժեքի հետ կորցնում է յուր սեփական փոխանակարժեքը։ Մի այսպիսի արտադրամիջոցի այս արժեհանձնումը կամ արժեքի փոխանցվելն այն արդյունքին, որի գոյացմանը նա մասնակցում է, որոշվում է մեկ միջին հաշվով. հիշյալ արժեհանձնումը չափվում է արտադրամիջոցի գործունեության միջին տևողությամբ, սկսած այն ակնթարթից, երբ արտադրամիջոցը մտնում է արտադրապրոցեսի մեջ, մինչև այն վայրկյանը, երբ նա. բոլորովին մաշված, բանից պրծած է լինում և պետք է փոխարինվի միևնույն տեսակի մի նոր նմուշահատով կամ վերարտադրվի։

Կապիտալի մի մասը կանխավճարվել է հաստատուն կապիտալի, այսինքն այն արտադրամիջոցների ձևով, որոնք հիմա գործում են իբրև աշխատապրոցեսի գործոններ այնքան ժամանակ, քանի դեռ. հարատևում է այն ինքնակա սպասակերպարանքը, որով նրանք մտել էին հիշյալ պրոցեսի մեջ։ Պատրաստի արդյունքը, հետևաբար արդյունակազմիչներն էլ, որչափով որ սրանք արդյունքի են փոխարկվեր դուրս են շպրտվում արտադրապրոցեսից, որպեսզի իբրև ապրանք արտադրության ոլորտից անցնեն շրջանառության ոլորտը։ Իսկ աշխատամիջոցները, ընդհակառակը, երբեք չեն լքում արտադրության ոլորտն այն բանից հետո, երբ մի անգամ արդեն մտել են նրա մեջ։ Նրանց ֆունկցիան իրենց պինդ կաշկանդում, պահում է արտադրության ոլորտում։ Կանխավճարված կապիտալարժեքի մի մասը '''սևեռված''' է մնում է այս ձևում, որը որոշվում է աշխատամիջոցների պրոցեսում ունեցած ֆունկցիայով։ Աշխատամիջոցի գործելու և ուրեմն մաշվելու հետ նրա արժեքի մի մասը փոխանցվում է արդյունքին, մի ուրիշ մասը սևեռված մնում է աշխատամիջոցների մեջ և հետևաբար արտադրապրոցեսում։ Այսպես սևեռված արժեքը նվազում է շարունակ, մինչև որ աշխատամիջոցը ծառայում, բանից պրծնում է և ուրեմն յուր արժեքն էլ մի ավելի երկար կամ թե ավելի կարճ պարբերաշրջանում բաշխած է լինում այն արդյունքների մեկ մասսայի վրա, որոնք առաջ են գալիս մշտապես կրկնվող աշխատապրոցեսների մի շարքից։ Բայց քանի դեռ աշխատամիջոցը գործում է իբրև աշխատամիջոց, ուրեմն չպետք է փոխարինվի միևնույն տեսակի մի նոր նմուշահատով, հաստատուն կապիտալարժեքը միշտ սևեռված է մնում նրա մեջ, այնինչ սկզբնապես նրանում սևեռված արժեքի մի ուրիշ մասը փոխանցվում է արդյունքին և հետևաբար շրջանառում է որպես ապրանքապաշարի բաղադրամաս։ Որքան ավելի երկար է հարատևում աշխատամիջոցը, որքան ավելի դանդաղ է մաշվում, հաստատուն կապիտալարժեքն այնքան ավելի երկար է սևեռված մնում այս սպառաձևի մեջ։ Բայց որքան էլ որ լինի նրա դիմացկունության աստիճանը, այն համամասնությունը, որով նա արժեք է փոխհանձնում, միշտ հակառակ հարաբերական է նրա գործունեության ամբողջ ժամանակի նկատմամբ։ Եթե հավասար արժեք ունեցող երկու մեքենայից մեկը մաշվում է հինգ տարում, մյուսը՝ տաս տարում, ապա հավասար ժամանակամիջոցում առաջինը կրկնակի շատ արժեք է փոխհանձնում, քան երկրորդը։

Կապիտալարժեքի այս մասը, որ սևեռված է աշխատամիջոցի մեջ, շրջանառում է այնպես, ինչպես և ամեն մի ուրիշ մաս։ Մենք տեսել ենք ընդհանրապես, որ ամբողջ կապիտալարժեքն ընդգրկվում է մշտական շրջանառության մեջ, և այս իմաստով ուրեմն ամեն կապիտալ էլ շրջանառու կապիտալ է։ Բայց այստեղ քննարկվող կապիտալամասի շրջանառությունը յուրահատուկ է։ Նախ՝ նա յուր սպառաձևով չի շրջանառում, այլ շրջանառում է նրա արժեքը միայն է և այն էլ՝ աստիճանաբար, մաս-մաս, այն չափով, որով արժեքն աշխատամիջոցից փոխանցվում է արդյունքին, որը շրջանառում է իբրև ապրանք։ Նրա գործունեության ամբողջ տևողության ժամանակ նրա արժեքի մի մասը միշտ սևեռված, ինքնակա է մնում նրա մեջ, հակառակ այն ապրանքների, որոնց արտադրվելուս արտադրվելուն նա օժանդակում է։ Այս առանձնահատկության շնորհիվ հաստատուն կապիտալի այս մասն ընդունում է հետևյալ ձևը, որ է՝ '''հիմնական կապիտալ'''։ Իսկ սրա հակառակ՝ արտադրապրոցեսի համար կանխավճարված կապիտալի մյուս բոլոր նյութական բաղադրամասերը կազմում են '''շրջանառու''' կամ '''հոսուն կապիտալ'''։

Արտադրամիջոցների այն մասը, որը նյութապես մտնում է արդյունքի մեջ, ուրեմն հումքը և այլն, սրանով ընդունում է մասամբ այնպիսի ձևեր, որոնցով նա հետո կարող է իբրև սպառամիջոց մտնել անհատական սպառման մեջ։ Բուն աշխատամիջոցները, հիմնական կապիտալի նյութական կրիչները, միմիայն արտադրողաբար են սպառվում և չեն կարող անհատական սպառման մեջ մտնել, որովհետև նրանք չեն մտնում արդյունքի մեջ կամ թե այն սպառարժեքի մեջ, որի գոյանալուն նրանք օգնում են, այլ ընդհակառակը, մինչև իրենց լիովին մաշվելը պահպանում են արդյունքի հանդեպ ունեցած իրենց ինքնակա կերպարանքը։ Մի բացառություն կազմում են փոխադրամիջոցները։ Այն օգտակար էֆֆեկտը, որ նրանք տալիս են իրենց արտադրողական գործունեության ընթացքում, ուրեմն իրենց՝ արտադրության ոլորտում մնալու ժամանակ, այն է՝ տեղափոխումը, միաժամանակ մտնում է, օրինակ, ճանապարհորդի անհատական սպառման մեջ։ Այս դեպքում էլ ճանապարհորդը վճարահատուցում է գործածությունը, ինչպես վճարահատուցում է մյուս սպառամիջոցների գործածությունը։ Մենք տեսել ենք, որ, օրինակ, քիմիական արտադրության մեջ հումքն ու օժանդակ նյութերը խառնվում են իրար հետ։ Նույնպես էլ աշխատամիջոցները և օժանդակ նյութն ու հումքը։ Այսպես, օրինակ, երկրագործության մեջ հաղալավումների հողալավումների վրա գործադրված նյութերն իբրև արդյունակազմիչներ մասամբ մտնում են բուսարդյունքի մեջ։ Մի կողմից՝ նրանց ներգործությունը բաղխվում բաշխվում է մի ավելի երկար պարբերաշրջանի, օրինակ, 4—5 տարվա վրա։ Ուստի նրանց մի մասը նյութապես մտնում է արդյունքի մեջ և հենց սրանով միաժամանակ յուր արժեքն է փոխանցում արդյունքին, այնինչ մյուս մասը յուր արժեքը սևեռում է յուր հենց հին սպառաձևում։ Նա հարատևում է իբրև արտադրամիջոց, ուստի և ընդունում է հիմնական կապիտալի ձևը։ Եզն իբրև բանող անասուն հիմնական կապիտալ է։ Եթե նա մորթվում, ուտվում է, այս դեպքում նա չի գործում իբրև աշխատամիջոց, ուրեմն ոչ էլ իբրև հիմնական կապիտալ։

Այն նախանշումը, որն արտադրամիջոցների վրա ծախսված կապիտալարժեքի մի մասին հիմնական կապիտալի բնույթ է տալիս, պայմանավորված է բացառապես այն յուրահատուկ եղանակով, որով շրջանառում է այս արժեքը։ Շրջանառության յուրահատուկ այս եղանակը բղխում է այն առանձնահատուկ եղանակից, որով աշխատամիջոցը յուր արժեքը փոխհանձնում է արդյունքին կամ մասնակցում է արտադրապրոցեսին իբրև արժեկազմիչ։ Իuկ Իսկ հենց ինքն այս մասնակցությունը յուր հերթին բղխում է այն հատուկ կերպից, որով աշխատամիջոցը գործում է աշխատապրոցեսում։

Մի արտադրամիջոցի՝ ավելի երկար ժամանակ սոսկ սևեռված լինելը կրկնվող աշխատապրոցեսներում, որոնք սակայն կապակցված, հաջորդական են, ուստի և կազմում են մի արտադրապարբերաշրջան, այսինքն կազմում են այն ամբողջ արտադրաժամանակը, որ հարկավոր է արդյունքը պատրաստելու համար,— հիշյալ սևեռվածությունը հիմնական կապիտալի նման պայմանավորում է ավելի երկար կամ թե ավելի կարճ ժամանակով կանխավճարում կապիտալիստի կողմից, բայց նրա կապիտալը հիմնական կապիտալ չի դարձնում։ Օրինակ, սերմը հիմնական կապիտալ չի ամենևին, այլ հումք միայն, որը մոտ մի տարի սևեռված է մնում արտադրապրոցեսում։ Ամեն կապիտալ, քանի դեռ նա գործում է իբրև արտադրողական կապիտալ, սևեռվում է արտադրապրոցեսում, հետևաբար սևեռվում են արտադրողական կապիտալի բոլոր տարրերն էլ, ինչ էլ որ լինի նրանց նյութական կերպարանքը, նրանց ֆունկցիան ու նրանց արժեքի շրջանառության եղանակը։ Արդյոք այս սևեռվածությունը, նայած արտադրապրոցեսի տեսակին կամ թե նպատակադրված օգտակար էֆֆեկտին, ավելի երկար կամ թե ավելի կարճ ժամանակ է հարատևում, միևնույն է,— նա չի հիմնական կամ թե շրջանառու կապիտալի տարբերություն առաջ բերողը։<ref>Այն դժվարության պատճառով, որ ներկայացնում է հիմնական ու շրջանառու կապիատլի կապիտալի որոշումը, պարոն Լորենց Շտայնը կարծում է, թե այս տարբերությունն ավելի թեթև շարադրանքի համար է միայն։</ref>

Աշխատամիջոցների մի մասը, որի մեջ ներառված են ընդհանրական աշխատապայմաններն էլ, կամ տեղապես է ամրակցվում, հենց որ իբրև աշխատամիջոց մտնում է արտադրապրոցեսի մեջ, resp. [համապատասխանորեն, համապատասխան դեպքում] հենց որ պատրաստվում, սարքվում է արտադրողական ֆունկցիայի համար, ինչպես, օրինակ, մեքենաները։ Կամ թե չէ՝ նա հենց այն գլխից արտադրվում է այս կանգնած, տեղի հետ կապակցված ձևով, ինչպես են, օրինակ, հողալավումները, գործարանաշենքերը, հալոցավառարանները, հրանցքները, երկաթուղիները և այլն։ Աշխատամիջոցի՝ շարունակաբար կապակցված լինելն այն արտադրապրոցեսի հետ, որի մեջ նա պետք է գործի, այստեղ միաժամանակ պայմանավորված է նրա զգայական գոյաձևով։ Մյուս կողմից՝ մի աշխատամիջոց կարող է ֆիզիկապես միշտ յուր տեղը փոխել, շարժվել, և այնուամենայնիվ միշտ էլ արտադրապրոցեսում գտնվել, ինչպես, օրինակ, մի շոգեկառք, մի նավ, բանող անասուն և այլն։ Մի դեպքում ոչ անշարժությունն է նրան հիմնական կապիտալի բնույթ տալիս, ոչ էլ շարժունությունն է մյուս դեպքում նրանից խլում այս բնույթը։ Այն հանգամանքը սակայն, որ աշխատամիջոցները տեղապես սևեռված են, իրենց արմատներով ամուր հաստատված են հողի ու գետնի մեջ, հիմնական կապիտալի այս մասին մի հատուկ դեր է հատկացնում ազգերի տնտեսության մեջ։ Այսպիսի աշխատամիջեցները չեն կարող արտասահման ուղարկվել, ոչ էլ համաշխարհաշուկայում շրջանառել իբրև ապրանքներ։ Այս հիմնական կապիտալի գույքատիտղոսները կարող են փոխվել, հիմնական կապիտալը կարող է գնվել ու ծախվել և այդ չափով էլ շրջանառել իդեապես։ Այս գուքատիտղոսները գույքատիտղոսները կարող են մինչև անգամ օտարերկրյա շուկաներում շրջանառել, օրինակ, բաժնետոմսերի ձևով։ Բայց այն անձերի փոխվելու հետևանքով, որոնք հիմնական կապիտալի այս տեսակի գույքատերերն են, չի փոխվում այն հարաբերությունը, որ հարստության անշարժ կանգնած, նյութապես սևեռված մասը մի երկրում ունի նույն հարստության շարժական մասի նկատմամբ։<ref>Մինչև այստեղ՝ IV ձեռագիրը։— Այստեղից սկսած՝ II ձեռագիրը։</ref>

Հիմնական կապիտալի յուրահատուկ շրջանառությունն առաջ է բերում մի յուրահատուկ պտույտ։ Այն արժեմասը, որ նա մաշվելու հետևանքով կորցնում է յուր բնաձևից, շրջանառում է իբրև արդյունքի արժեմաս։ Արդյունքը յուր շրջանառության շնորհիվ ապրանքից փոխարկվում է դրամի, հետևաբար դրամի փոխարկվում է աշխատամիջոցի այն արժեմասն էլ, որը շրջանառում է արդյունքի շրջանառելու հետ, և ընդսմին նրա արժեքը շրջանառության պրոցեսից իբրև դրամ կաթկաթում է ցած նույն համամասնությամբ, որով այս աշխատամիջոցը դադարում է արտադրապրոցեսում արժեկրիչ լինելուց։ Այսպիսով ուրեմն նրա արժեքը հիմա երկակի գոյություն է սա անում։ ստանում։ Նրա արժեքի մի մասը մնում է նրա՝ արտադրապրոցեսին պատկանող սպառաձևին կամ թե բնաձևին շաղկապված, մյուս մասը պոկվում, անջատվում է նրանից իբրև փող։ Աշխատամիջոցի գործունեության ընթացքում մշտապես նվազում է նրա այն արժեմասը, որը գոյություն ունի բնաձևում, այնինչ նրա՝ դրամաձևի փոխարկված արժեմասը միշտ շատանում է, մինչև որ աշխատամիջոցը վերջապես մաշվում պրծնում է, և նրա ամբողջ արժեքը, նրա դիակից անջատված, փոխարկվում է դրամի։ Այստեղ երևան է գալիս արտադրողական կապիտալի այս տարրի յուրահատկությունը պտույտի ընթացքում։ Նրա արժեքի՝ դրամի փոխարկվելը համաքայլ է ընթանում այն ապրանքի դրամափոխակերպության հետ, որը նրա արժեկրիչն է։ Բայց նրա՝ դրամաձևից սպառաձևի հետփոխարկվելն անջատվում է ապրանքի՝ յուր այլ արտադրատարրերին հետփոխարկվելուց և, ընդհակառակը, որոշվում է աշխատամիջոցի սեփական վերարտադրապարբերաշրջանով, այսինքն այն ժամանակով, որի ընթացքում աշխատամիջոցն անց է կացրած լինում յուր դարը և պետք է փոխարինվի միևնույն տեսակի մի նոր նմուշահատով։ Եթե, ասենք, 10 000 £ արժեք ունեցող մի մեքենայի գործունեության տևողությունն անում է, օրինակ, 10 տարի, ապա սկզբից նրա համար կանխավճարված արժեքի պտուտաժամանակն էլ անում է 10 տարի։ Քանի դեռ չի լրացել այս ժամանակը, ապա կարիք չկա աշխատամիջոցը նորով փոխարինելու, այլ նա շարունակում է գործել յուր բնաձևով։ Այնինչ նրա արժեքը մաս-մաս շրջանառում է իբրև այն ապրանքների արժեմաս, որոնց շարունակական արտադրությանը նա ինքը ծառայում է և այսպիսով հետզհետե փոխարկվում է դրամի, մինչև որ վերջապես 10 տարին լրանալիս ամբողջովին փոխարկված է լինում դրամի և դրամից էլ հետփոխարկված է լինում մի մեքենայի, ուրեմն ավարտած է լինում յուր պտույտը։ Մինչև այս վերարտադրաժամանակի հասնելը նրա արժեքը կամաց-կամաց նախ կուտակվում է մի դրամապահեստաֆոնդի ձևով։

Աշխատապրոցեսի ու արժեմեծացման պրոցեսի վերլուծությունը (I գիրք, V գլուխ) ցույց տվեց, որ այս տարբեր բաղադրամասերը բոլորովին տարբեր դեր են կատարում իբրև արդյունակազմիչներ ու արժեկազմիչներ։ Հաստատուն կապիտալի՝ օժանդակ նյութերից ու հումքերից կազմված մասի արժեքը — ճիշտ այնպես, ինչպես նրա՝ աշխատամիջոցներից կազմված մասի արժեքը — վերահայտնվում է արդյունքի արժեքի մեջ որպես լոկ փոխանցված արժեք, մինչդեռ աշխատույժն աշխատապրոցեսի միջոցով յուր արժեքի մի համարժեք է միակցում արդյունքին կամ իրոք վերարտադրում է յուր արժեքը։ Այնուհետև. օժանդակ նյութերի, վառելու ածխի, լուսավորման գազի և այլոց մի մասն սպառվում է աշխատապրոցեսում՝ առանց նյութապես արդյունքի մեջ մտնելու, այնինչ նրանց մի ուրիշ մասը մարմնապես մտնում է արդյունքի մեջ և սրա սուբստանցի նյութեղենն է կազմում։ Սակայն այս բոլոր տարբերությունները նշանակություն չունեն շրջանառության համար, ուրեմն և պտույտի եղանակի համար։ Որչափով որ օժանդակ նյութերն ու հումքերն ամբողջովին են սպառվում իրենց արդյունքի գոյանալու ժամանակ, այնչափով էլ նրանք իրենց ամբողջ արժեքն են փոխանցում արդյունքին։ Հետևաբար նրանց արժեքն էլ յուր ամբողջությամբ շրջանառում է արդյունքի շրջանառելու միջոցով, փոխարկվում է դրամի ու դրամից էլ հետ է փոխարկվում ապրանքի արտադրատարրերի։ Նրա պտույտը չի ընդհատվում, ինչպես որ լինում է հիմնական կապիտալինը, այլ նա կատարում է շարունակաբար յուր ձևերի ամբողջ շրջապտույտը, այնպես որ արտադրողական կապիտալի այս տարրերը միշտ նորացվում են in natura։ natura [բնեղեն կերպարանքով]։

Գալով արտադրողական կապիտալի փոփոխուն բաղադրամասին, որը ծախսվում է աշխատույժի վրա, ապա աշխատույժը գնվում է մի որոշ ժամկետի համար։ Երբ կապիտալիստը գնել և արտադրապրոցեսին է միացրել աշխատույժը, սա արդեն կազմում է նրա կապիտալի մի բաղադրամասն ու այն էլ նույնի փոփոխուն բաղադրամասը։ Աշխատույժն ամեն օր գործում է մի ժամանակամիջոցի ընթացքում, երբ նա արդյունքին միակցում է ոչ միայն յուր ամբողջ օրարժեքը, այլև մի հավելութային հավելարժեք էլ, որը մենք այստեղ դեռ մի կողմ ենք թողնում: թողնում։ Այն բանից հետո, երբ աշխատույժը գնվել է, օրինակ, մի շաբաթվա համար և գործել է, նրա գնումը միշտ պետք է նորոգվի սովորական ժամկետներում։ Յուր արժեքի համարժեքը, որ աշխատույժը յուր գործունեության ժամանակ արդյունքին է միակցում և որն արդյունքի շրջանառելու հետ դրամի է փոխարկվում, միշտ պետք է դրամից աշխատույժի հետփոխարկվի կամ յուր ձևերի լրիվ շրջապտույտը ծրագծի միշտ, այսինքն պտույտ գործի, եթե շարունակական արտադրության շրջապտույտը չպետք է ընդհատվի։

1) Հիմնական ու հոսուն կապիտալի ձևորոշվածությունները ծագում են արտադրապրոցեսում գործող կապիտալարժեքի կամ '''արտադրողական կապիտալի''' տարբեր պտույտից միայն։ Պտույտի այս տարբերությունը յուր հերթին առաջ է գալիս այն տարբեր եղանակից, որով արտադրողական կապիտալի տարբեր բաղադրամասերն իրենց արժեքը փոխանցում են արդյունքին, բայց ոչ թե արդյունարժեքի արտադրության մեջ նրանց ունեցած տարբեր մասնակցությունից կամ արժեմեծացման պրոցեսում նրանց խաղացած բնորոշ դերից։ Վերջապես արժեքի՝ արդյունքին փոխհանձնվելու տարբերությունը — ուստի և այն տարբեր եղանակն էլ, որով այս արժեքը շրջանառության մեջ է դրվում արդյունքի շնորհիվ և սրա փոխակերպությունների հետևանքով նորացվելով դառնում է յուր սկզբնական բնաձևին — առաջ է գալիս այն նյութական կերպարանքների տարբերությունից, որով գոյություն է ունենում արտադրողական կապիտալը, և սրա մի մասն ամբողջովին է սպառվում առանձին արդյունք գոյացնելու ժամանակ, իսկ մյուս մասը լոկ աստիճանաբար է օգտագործվում։ Այսպիսով ուրեմն միմիայն արտադրողական կապիտալը կարող է տրոհվել հիմնական ու հոսուն կապիտալի։ Այս հակադրությունն, ընդհակառակը, գոյություն չունի, արդյունաբերական կապիտալի մյուս երկու գոյաձևի համար, ուրեմն ո՛չ ապրանքակապիտալի համար, ո՛չ դրամակապիտալի համար, ո՛չ էլ իբրև այս երկսի հակադրություն ընդդեմ արտադրողական կապիտալի։ Հիշյալ հակադրությունը գոյություն ունի միմիայն '''արտադրողական կապիտալի համար ու սրա ներսում'''։ Դրամակապիտալն ու ապրանքակապիտալն ինչքան էլ որ շատ գործեն իբրև կապիտալ և որքան էլ արագահոս ընթացքով շրջանառէնշրջանառեն, նրանք կարող են, ի հակադրություն հիմնական կապիտալի, հոսուն կապիտալ դառնալ այն ժամանակ միայն, երբ արտադրողական կապիտալի հոսուն բաղադրամասերի փոխակերպվեն։ Բայց որովհետև կապիտալի այս երկու ձևը շրջանառության ոլորտում են օթևանում, ուստի տնտեսագիտությունը, ինչպես կտեսնենք, Ա. Սմիթի ժամանակվանից սկսած հրապուրվել է այն փորձությամբ, որով նա այս երկու ձևը շրջանառու կապիտալ կատեգորիայի տակ քաշելով՝ խառնաշփոթել է արտադրողական կապիտալի հոսուն մասի հետ։ Նրանք իրոք որ շրջանառության կապիտալ են՝ հակադրվելով արտադրողական կապիտալին, բայց նրանք շրջանառու կապիտալ չեն ի հակադրություն հիմնական կապիտալի։

4) Հոսուն կապիտալի տարրերն էլ հիմնական կապիտալի տարրերի նման նույնպես միշտ սևեռվում են արտադրապրոցեսում, որպեսզի հիշյալ պրոցեսը շարունակական լինի։ Բայց առաջնի այսպես սևեռված տարրերը միշտ պետք է նորացվեն in natura [բնեղեն կերպարանքով] (արտադրամիջոցները՝ նույն տեսակի նոր նմուշահատերի միջոցով, աչխատույժը՝ միշտ նորոգվող գնումով), մինչդեռ. հիմնական կապիտալի տարրերի դեպքում սրանք իրենց ամբողջ տևողության ժամանակ ոչ իրենք են նորացվում, և ոչ էլ իրենց գնումը պետք է նորոգվի։ Հումքերն ու օժանդակ նյութերը միշտ գտնվում են արտադրապրոցեսում, բայց վերջինիս մեջ միշտ էլ գտնվում են սրանց նույն տեսակի նոր նմուշահատերը, այն բանից հետո, երբ հներն արդեն սպառվել են պատրաստի արդյունք գոյացնելում։ Աշխատույժն էլ նմանապես միշտ գտնվում է արտադրապրոցեսում, բայց յուր գնումը միշտ նորոգելու հետևանքով միայն ու հաճախ՝ անձերի փոփոխմամբ։ Իսկ ընդհակառակը, միևնույն շենքերը, մեքենաները և այլն հոսուն կապիտալի կրկնվող պտույտների ժամանակ շարունակում են գործել կրկնվող միևնույն արտադրապրոցեսներում։

Միևնույն կապիտալաներդրման մեջ հիմնական կապիտալի առանձին տարրերը մի տարբեր կենսաժամանակ, ուրեմն և տարբեր պտուտաժամանակներ ունեն։ Օրինակ, մի երկաթուղում ռելսերը, կոճափայտերը, հողաշխատանքները, կայարանաշենքերը, կամուրջները, գետնանցքները, շոգեկառքերն ու վագոնները գործունեության տարբեր տևողություն ու տարբեր վերարտադրաժամանակ ունեն, ուրեմն սրանց համար կանխավճարված կապիտալն էլ տարբեր պտուտաժամանակներ ունի։ Երկար շարք տարիների ընթացքում շենքերը, կառամատույցները, ջրամբարները, ուղանցքները, գետնանցքները, հողափորվածքներն ու թմբերը, կարճ ասած՝ այն բոլորը, ինչ որ անգլիական երկաթուղային գործում works of art [արվեստի կերտվածքներ] է կոչվում, ոչ մի նորացման կարիք չունեն։ Մաշվող գլխավոր առարկաներն֊ առարկաներն են ռելսուղին ու փոխադրիչ նյութեղենը (rolling stoc [շարժական կազմ])։

Մասամբ այս գործամաշումն այնպես է լինում, որ հիմնական կապիտալը մի որոշ միջին կենսաժամանակ է ունենում. այս ժամանակի համար նա ամբողջովին է կանխավճարվում. սրա անցնելուց հետո նա պետք է ամբողջովին փոխարինվի նորով։ Կենդանի աշխատամիջոցների, օրինակ, ձիերի համար հենց ինքը բնությունն է նախանշել նրանց վերարտադրաժամանակը։ Նրանց, իբրև աշխատամիջոցների, միջին կենսաժամանակը բնական օրենքներն են որոշում։ Հենց որ այս ժամկետն անցնում է, գործամաշված նմուշահատերը պետք է նորերով, փոխարինվեն։ Մի ձի չի կարող մաս-մաս փոխարինվել, այլ մեկ ուրիշ ձիով միայն։

Այս մեծ մասամբ կախված է տրամադրության տակ եղած տարածությունից։ Մի քանի շենքերում կարելի է բարձրից ավելացնել հարկերը, մյուսների դեպքում՝ անհրաժեշտ է կողքից ընդարձակել, ուրեմն ավելի շատ գետին է հարկավոր։ Կապիտալիստական արտադրության մեջ ձեռնարկության աստիճանական ընդարձակման ժամանակ մի կողմից շատ միջոցներ են շռայլվում, ոչնչանում, մյուս կողմից՝ այս տեսակի շատ աննպատակահրմար ընդարձակումներ են լինում կողքից (մասամբ ի վնաս ախատույժախատույժի). պատճառն այն է, որ ոչ մի բան հասարակական պանով պլանով չի կատարվում, այլ ամեն ինչ կախված է անհունորեն տարբեր այն հանգամանքներից, միջոցներից և այլն որոնցով , գործում է առանձին կապիտալիստը։ Այստեղից էլ հենց առաջ է գալիս արտադրույժերի խոշոր վատնում։

Դրամապահեստաֆոնդի (այսինքն հիմնական կապիտալի՝ դրամի հետփոխարկված մասի) այս մաս-մաս վերաներդրումն ամենից հեշտ է լինում եբկրագործության երկրագործության մեջ։ Այստեղ տարածապես տրված որոշ արտադրադաշտ ընդունակ է ամենախոշոր չափով ու, աստիճանաբար կապիտալ կլանելու։ Նույնն ե է նաև այնտեղ, որտեղ բնական վերարտադրություն է լինում, ինչպես, օրինակ, անասնաբուծության մեջ։

Բայց հիմնական կապիտալն իրեն սարքին պահելու համար դրական աշխատածախսում էլ է պահանջում։ Մեքենաները պետք է ժամանակ առ ժամանակ մաքրվեն։ Այստեղ խոսքը վերաբերում է այն ավելադիր աշխատանքին, առանց որի մեքենաներն անգործածունակ են դառնում, վերաբերում է այն տարերային վնասակար ազդեցություններից պարզապես պաշտպանելուն, որոնք անբաժանելի են արտադրապրոցեսից, ուրեմն վերաբերում է բառացի իմաստով գործունակ վիճակում պահելուն։ Ինքնըստինքյան հասկանալի է, հիմնական կապիտալի նորմալ կենսաժամանակը հաշվվում է այն նկատառումով, թե կիրագործվեն այն պայմանները, որոնցում նա կարող է այս ժամանակվա ընթացքում նորմալ գործել, ճիշտ այնպես, ինչպես ենթադրվում է, թե երբ մի մարդ ապրում է միջին հաշվով 30 տարի, նա աճում էլ է։ Այստեղ խոսքը չի վերաբերում մեքենայի մեջ պարունակված աշխատանքն էլ փոխհատուցելուն, այլ այն մշտական ավելադիր աշխատանքին, որն անհրաժեշտ դարձնողը մեքենայի գործածությունն է։ Խոսքը ոչ թե այն աշխատանքի մասին է, որ մեքենան է կատարում, այլ այն աշխատանքի, որ թափվում է մեքենայի վրա, այն աշխատանքի, որում մեքենան արտադրագործակալ չի, այլ հումք է։ Այս աշխատանքի վրա ծախսված կապիտալը, թեև չի մտնում հենց բուն աշխատապրոցեսի մեջ, որին պարտական է արդյունքը յուր ծագումով,— պատկանում է հոսուն կապիտալի շարքին։ Այս աշխատանքը մշտապես պետք է ծախսվի արտադրության վրա, ուրեմն նրա արժեքն էլ նույնպես միշտ պետք, է փոխհատուցվի արդյունքի արժեքի միջոցով։ Նրա վրա ծախսված կապիտալը պատկանում է հոսուն կապիտալի այն մասին, որը պետք է ծածկի ընդհանրական վրածախսերը և որը տարեկան մեկ միջին հաշվի համաձայն բաշխվելու է արժեքային արդյունքի վրա։ Մենք տեսել ենք, որ բուն արդյունաբերության մեջ մաքրման այս աշխատանքը բանվորների կողմից ձրի է կատարվում հանգստի ընդմիջումների ժամանակ և հենց այս պատճառով էլ՝ հաճախ հենց բուն արտադրապրոցեսի ընթացքում, որտեղ նա դժբախտ պատահարների մեծամասնության աղբյուր է դառնում։ Այս աշխատանքը չի վճարահատուցվում արդյունքի գնով։ Ըստ այսմ սպառորդը ձրի է ստանում այն։ Մյուս կողմից՝ կապիտալիստն այսպիսով յուր մեքենայի համար արվող հատուկ պահելածախքեր չի ունենում։ Այս հենց անձամբ բանվորն ինքն է վճարում, և այս հանգամանքը կազմում է կապիտալի ինքնապահպանման այն խորհրդավորություններից մեկը, որոնք փաստորեն հիմնավորում են բանվորի մի իրավական պահանջը մեքենաների նկատմամբ և նրան հենց նույնիսկ բուրժուական իրավունքի տեսակետից դարձնում են մեքենայի գույքատիրակից։ Սակայն տարբեր արտադրաճյուղերում, որտեղ մեքենաներն իրենց մաքրման համար պետք է հեռացվեն արտադրապրոցեսից, և հետևաբար մաքրումը չի կարող ձեռաց կատարվել, ինչպես, օրինակ, շոգեկառքերի դեպքում, պահպանման այս աշխատանքը հաշվվում է ընթացիկ ծախքերի մեջ, ուրեմն համարվում է հոսուն կապիտալի տարր։ Մեկ շոգեկառք պետք է ամենաշատը երեք օրվա աշխատանքից հետո բերվի դեպո և այստեղ մաքրվի. կաթսան պետք է նախ սառեցվի, որ առանց վնասելու, լվացման ենթարկվի հետո։ (R. C. № 17, 823)։

Բուն վերանորոգումներն ու կարկատելու աշխատանքները պահանջում են կապիտալի ու աշխատանքի այնպիսի ծախսումներ, որոնք չեն պարունակվում սկզբնապես կանխավճարված կապիտալի մեջ, հետևաբար չեն էլ կարող — համենայն դեպս ոչ միշտ կարող են — փոխհատուցվել ու ծածկվել հիմնական կապիտալի աստիճանական արժեփոխհատուցմամբ։ Եթե, օրինակ, հիմնական կապիտալի արժեքը = 10 000 £, և նրա ամբողջ կենսաժամանակը = 10 տարի, ապա այս 10 000 £-ը տաս տարին անցնելուց հետո ամբողջովին դրամի փոխարկվելով փոխհատուցում է սկզբնապես ներդրված՝ ներդրված կապիտալի արժեքը միայն, բայց նա չի փոխհատուցում վերանորոգումների ժամանակ նոր միակցված կապիտալը, resp. [համապատասխանորեն, համապատասխան դեպքում] աշխատանքը։ Այս մի ավելադիր արժեբաղադրամաս է, որը նույնպես մի անգամից չի կանխավճարվում, այլ կարիք եղած չափով, և որի կանխավճարման տարբեր ժամանակները գործի բնության համեմատ պատահական են։ Ամեն հիմնական կապիտալ պահանջում է աշխատամիջոցների ու աշխատույժի ձևով արվող այսպիսի հետագա, մաս-մաս ավելադիր կապիտալածախսումներ։

Այն վնասվածքները, որոնց ենթակա են մեքենաների և այլոց առանձին մասերը, պատահական են գործի բնության համեմատ, ուստի և պատահական են նրանց հետևանքով պահանջվող վերանորոգումներն էլ։ Սակայն այս՝ այս բազմությունից ջոկնվում են վերանորոգման աշխատանքների երկու տեսակը, որոնք մի ավելի կամ թե պակաս կայուն բնույթ ունեն և ընկնում, պատահում են հիմնական կապիտալի կենսաժամանակի տարբեր պարբերաշրջաններում — մանուկ հասակի հիվանդություններ ու միջին կենսաժամանակից դենն անցած հասակի շատ ավելի բազմաթիվ հիվանդություններ։ Օրինակ, ինչքան էլ կատարյալ կառուցվածք ունենա այն մեքենան, որ մտնում է արտադրապրոցեսի մեջ, իրական գործածության ժամանակ երևան են գալիս պակասություններ, որոնք պետք է շտկվեն լրացուցիչ աշխատանքի միջոցով։ Մյուս կողմից՝ որքան ավելի է մեքենան թևակոխում յուր միջին ժամանակից դենը, ուրեմն որքան ավելի է կուտակված լինում նորմալ մաշվածքը, օգտագործվում և զառամում այն նյութեղենը, որից կազմված է նա, այնքան ավելի բազմաթիվ ու նշանավոր են դառնում վերանորոգման աշխատանքները, որոնք հարկավոր են՝ մինչև յուր միջին կենսապարբերաշրջանի վերջը մեքենայի շունչը վրան պահելու համար. ճիշտ այնպես, ինչպես մի ծերունի մարդ ժամանակից առաջ չմեռնելու համար բուժական ավելի շատ ծախսերի կարիք ունի, քան մի քաջառողջ երիտասարդ։ Հետևաբար վերանորոգման աշխատանքները, չնայած իրենց պատահական բնույթին, անհավասար քանակներով են բաշխվում հիմնական կապիտալի տարբեր կենսապարբերաշրջանների վրա։

Մյուս կողմից պարզ է նմանապես, որ կապիտալի ու աշխատանքի այս ավելադիր ծախսման միջոցով միակցված արժեքը չի կարող ապրանքների ցնի գնի մեջ մտնել իսկական ծախսման հետ միաժամանակ։ Օրինակ, մի մանածագործարանատեր չի կարող այս շաբաթ յուր մանվածքը նախընթաց շաբաթվանից թանգ ծախել այն պատճառով, որ այս շաբաթ նրա մեկ անիվը կոտրվել է, կամ թե մի կաշեփոկն է կտրվել։ Մանելու ընդհանրական ծախքերն ամենևին չեն փոխվել մի առանձին գործարանում տեղի ունեցած այս դժբախտ պատահարի հետևանքով։ Այստեղ, ինչպես և արժեքի ամեն որոշման ժամանակ, որոշողը միջինն է։ Փորձն է, որ ցույց է տալիս մի որոշ ձեռնարկաճյուղում ներդրված հիմնական կապիտալի միջին կենսապարբերաշրջանի ընթացքում եղած այսպիսի դժբախտ պատահարների և պահպանման ու վերանորոգման անհրաժեշտ աշխատանքների միջին չափը։ Այս միֆին միջին ծախսը բաշխվում է միջին կենսապարբերաշրջանի վրա և համապատասխան պատկական մասերով ավելացվում արդյունքի գնի վրա և ուրեմն փոխհատուցվում սրա վաճառքի միջոցով։

«Մի վարձակալ պարտավոր է տարեցտարի շենքերը քամուց ու ջրից անթափանց պահելու միայն, որչափով որ այս կարող է գլուխ գալ առանց արմատական վերանորոգումների, և ընդհանրապես հոգալու այնպիսի վերանորոգումների մասին, որոնք կարող են սովորական անվանվել։ Եվ նույնիսկ հենց այս առնչությամբ պետք է ուշադրության առնվի շենքի համապատասխան մասերի հնությունն ու ընդհանուր վիճակն այն ժամանակվա մեջ, երբ վարձակալն ընդունել է այն, որովհետև նա պարտավոր չի ո՛չ հին ու մաշված նյութեղենը նորով փոխարինելու, ո՛չ էլ ժամանակի սահել-անցնելու է նորմալ գործառության հետևանքով առաջացած անխուսափելի արժեզրկումը փոխհասէուցելու։» փոխհատուցելու։» (Holdsworth «Law of Landlord and Tenant», p. 90, 91.)

Իրականում՝ փոխհհատուցման համար անհրաժեշտ կապիտալի ամենափոքրիկ մասն է դրամապահեստաֆոնդ կազմում։ Ամենակարևոր մասը գնում է բուն իսկ արտադրամասշտաբն ընդարձակելու վրա, որը մասամբ իսկական ընդլայնում է լինում, մասամբ էլ վերաբերում է այն արտադրաճյուղերի նորմալ ծավալին, որոնք հիմնական կապիտալ են արտադրում։ Այսպես, օրինակ, մի մեքենայագործարան հիմնվում է այն հաշվով, որ տարվա մեջ թե՛ նրա արդյունքները գնողների գործարանները կընդլայնվեն և թե՛ գործարանի մի մասն ամբողջական, կամ թե մասնակի վերարտադրման֊ վերարտադրման կարիք կունենա մշտապես։

Մաշվածքը, ինչպես և վերանորոգման ծախքերն, ըստ հասարակական միջինի որոշելիս անհրաժեշտորեն ստացվում են մեծ տարբերություններ նույնիսկ միևնույն արտադրաճյուղում եղած հավասարամեծ ու նաև միևնույն հանգամանքներում գտնվող կապիտալաներդրումների համար։ Գործնականում մեկ մեքենա և այլն մի կապիտալիստի համար հարատևում է միջին պարբերաշրջանից ավելի, մի ուրիշ կապիտալիստի մոտ՝ ոչ այնքան երկար։ Վերանորոգման ծախքերը մեկի համար միջինից բարձր են, մյուսի համար՝ ցածր է այլն։ Բայց ապրանքի այն գնա հավելուրդըգնահավելուրդը, որը որոշվում է մաշվածքով, ինչպես և վերանորոգման ծախքերով, միևնույնն է և որոշվում է միջինի համեմատ։ Այսպիսով ուրեմն այս գնահավելադրման հետևանքով մեկն ստանում է իրապես միակցածից ավելի շատ, մյուսն՝ ավելի քիչ։ Այս պարագան, ինչպես և այն բոլոր հանգամանքները, որոնք աշխատույժի նույնահավասար շահագործման ժամանակ տարբեր կապիտալիստների շահույթը տարբեր են դարձնում միևնույն ձեռնարկաճյուղում, նպաստում է հավելարժեքի ճիշտ բնության ըմբռնման դժվարանալուն։

Բուն վերանորոգման ու փոխարինման միջև, պահելածախքերի ու նորացման ծախքերի միջև եղած սահմանն ավելի շատ կամ թե ավելի պակաս հոսանուտ մի սահման է։ Այստեղից էլ առաջ է գալիս, օրինակ, երկաթուղիների գործում այն հավիտենական վեճը, թե արդյոք հայտնի ծախսեր վերանորոգումն են, թե փոխարինումն, արդյոք նրանք պետք է ընթածախսերից գոցվեն, թե հիմնակապիտալից։ Վերանորոգման ծախսերը հասութահաշվի փոխարեն կապիտալահաշվին փոխանցելը մի ծանոթ միջոց է, որով երկաթուղիների վարչություններն իրենց շահութաբաժիններն արհեստականորեն ուռցնելով դեպի վեր են մղում։ Սակայն փորձն այստեղ էլ ամենից էական հենակետեր է մատակարարում արդեն։ Օրինակ, երկաթուղու առաջին կենսապարբերաշրջանի ժամանակ լրացուցիչ աշխատանքները «վերնորոգումներ չեն ամենևին, այլ պետք է ուղեշինարարության էական բաղադրամաս նկատվեն և ուրեմն պետք է բարդվեն կապիտալահաշվի վրա, որովհետև նրանք մաշվելուց կամ թե հաղորդակցության նորմալ ներգործությունից չեն առաջ գալիս, այլ իրենց ծագումը պարտական են ուղեշինարարության սկզբնական ու անխուսափելի անկատարելությանը։» (LardneirLardner, l. c., p. 40.) «Ընդհակառակը, միակ ճիշտ մեթոդն է՝ ամեն մի տարվա հասույթի վրա բարդել այն արժեզրկումը, որ անհրաժեշտորեն հանդես է գալիս նրա համար, որ հնարավոր լիներ այս հասույթը վաստակել, միևնույն է՝ արժեզրկման հիշյալ գումարն իսկապես ծախսվել է, թե ոչ։» (Captain Fitzmaurice, Committee of Inquiry on Caledonian Railway, վերատպված է Money Market Review-ում, 1867)։

Մի երկաթուղու փոխադրիչ նյութեղենի նկատմամբ ամենևին չի կարելի միմյանցից բաժանել վերանորոգումն ու փոխարինումը։ «Մենք մեր փոխադրիչ նյութեղենն ըստ թվի պահում ենք հաստատուն։ Թվով որքան շոգեկառք էլ որ ունենանք, այս թիվը մենք հաստատուն ենք պահում։ Եթե ժամանակի ընթացքում մեկ շոգեկառք անգործածական է դառնում, այնպես որ ավելի ձեռնտու է լինում մի նորը շինելը, ապա մենք այն շինում ենք հասույ.թի հասույթի հաշվին, ընդվորում հին մեքենայի մնացած նյութեղենների արժեքը մենք, իհարկե, հասույթի օգտին ենք գրանցում։ ... Միշտ էլ բավական շատ է մնում։ ... Անիվները, սռնիները, կաթսաները և այլն, կարճ ասած՝ հին շոգեկառքի մի զգալի մասը դեռ մնում է։» (T. Gooch, Chairman of Great Western Railway Co, R. C. № 17, 327—29)։— «Վերանnրոգել՝ «Վերանորոգել՝ նշանակում է նորացնել. «փոխարինում» բառը գոյություն չունի ինձ համար... մի անգամ որ երկաթուղային մեկ ընկերություն գնել է մի վագոն կամ թե մեկ շոգեկառք, ապա նա պետք է այն վերանորոգի, որ հիշյալը կարողանա հավիտյան շարունակել յուր վազքը։ (17, 784.) Մենք անգլիական ամեն մի վազքամղոնին շոգեկառքի ծախքեր հաշվում ենք պեննի։ Այu 8½l Այս 8½ պեննիով մենք շոգեկառքերը սարքին ենք պահում միշտ։ Մենք նորացնում ենք մեր մեքենաները։ Եթե Դուք ուզում եք մի մեքենա նոր գնել, ապա Դուք փող ավելի եք ծախսում, քան հարկավոր է... Հին մեքենայի մեջ միշտ գտնվում է մի զույգ անիվ, մի սռնի կամ թե մեկ ուրիշ մաս, որ գործադրելի է, և այս օգնում է ավելի էժան պատրաստելու մի մեքենա, որ նույնպես լավն է, ինչպես կլիներ մի բոլորովին նորը։ (17, 790.) Ես հիմա ամեն շաբաթ արտադրում եմ մի նոր շոգեկառք, այսինքն այնպիսին, որ նորի նման լավ է, որովհետև կաթսան, գլանն ու հենասարքը նոր են։» (17, 823. և Archibald Sturrock, Locomotive Superintendent of Great Northern Railway, R. C.-ում, 1867.)

Այu Այս տարբերությունները լոկ ամենաչնչին մասով են բղխում իրական ծախսերի զանազանությունից. նրանք առաջ են գալիս գրեթե բացառապես հաշվարկման տարբեր եղանակից, նայած՝ ծախսահոդվածները կապիտալահաշվի վրա են բարդվում, թե հասութահաշվի վրա։ Ուիլիամսն ուղղակի ասում է. «Ավելի փոքր ծախսաբարդումն է ընդունվում, որովհետև այս անհրաժեշտ է մի լավ շահութաբաժնի համար, իսկ ավելի մեծ ծախսաբարդումն արվում է այն պատճառով, որ առկա է մի ավելի չաղ հասույթ, որը կարող է դիմանալ այս ծախսաբարդմանը։»

Հայտնի դեպքերում մաշվածքը, ուրեմն և նրա փոխհատուցումը դառնում է մի գործնականորեն աննշմարելի մեծություն, այնպես որ միմիայն վերանորոգման ծախքերն են հաշվի առնվում։ Լարդներր Լարդները ներքևում ինչ որ ասում է երկաթուղիների works of art-ի [արվեստի կերտվածքների] մասին, այն վերաբերում է ընդհանրապես ամեն այսպիսի դիմացկուն կառուցումների, ջրանցքների, նավաշինարանների, երկաթե ու քարե կամուրջների և այլն։— «Այն մաշվածքը, որ ավելի մեծալուրջ կառուցումներում գոյանում է ժամանակի դանդաղ ներգործության հետևանքով, ավելի կարճ ժամանակամիջոցում գրեթե աննկատելի հետք է թողնում. սակայն մի երկար ժամանակամիջոց, օրինակ, դարեր անցնելուց հետո նա պատճառ է լինելու մինչև անգամ ամենամեծալուրջ կառուցվածքների ամբողջական կամ թե մասնակի նորացման։ Այս աննկատելի մաշվածքը, ճանապարհի մյուս մասերի զգալի մաշվածքի հետ համեմատած, կարելի է բաղդատել տիեզերական մարմինների դարավոր ու պարբերական անկանոնությունների հետ։ Այն ներգործությունը, որ ժամանակն անում է ճանապարհի ավելի մեծազանգված կառուցումների, կամուրջների, գետնանցքների, խրամակամուրթների և այլոց վրա, օրինակներ է տալիս այն բանի, որը կարելի է դարավոր մաշվածք անվանել։ Ավելի արագ ու ավելի տեսանելի արժեզրկումը, որ ավելի կարճ ժամանակամիջոցներում շտկվում է վերանորոգումների ու փոխարինման միջոցով, համանման է պարբերական անկանոնություններին։ Վերանորոգման տարեկան ծախքերի մեջ մտնում է նաև փոխարինումն այն պատահական վնասվածքի, որ ժամանակ առ ժամանակ կրում է ավելի դիմացկուն կառուցումների նաև արտաքին կողմը, բայց այս վերանորոգումներից անկախ էլ տարիքը նրանց համար չի անցնում առանց ներգործելու և, որքան էլ հեռավոր ապագայում լինի, այնուամենայնիվ պետք է գա այն ժամանակը, երբ նրանց վիճակն անհրաժեշտ է դարձնում մի նոր շինարարությունը։ Ֆինանսական ու տնտեսական կողմից այս ժամանակը համենայն դեպս կարող է այնքան շատ հեռու լինել, որ գործնական հաշվարկման ընթացքում ուշադրության չառնվի։» (Lardner, l. c., p. 38, 39.)