Changes
/* Սովորականն ամենակարևորն է */
===Սովորականն ամենակարևորն է===
:Գարնանը գետակը Գետակը դուրս պրծավ լեռների արանքից ու քչքչալով վազեց ներքև:ներքև։:―Ես ամենա-ամենան եմ,― ասում էր գետակը, թեկուզ չէր հասկանում թե դա որն է: Գետակը շատ երիտասարդ էր և կարող էր սիրված լինելդառնալ, նույնիսկ ամենից շատ… ամենա՜֊ամենա՜ն… Նրա առջև ահռելի անտառն էր, հետո դաշտըդաշտ էր, հետո էլի անտառ և էլի դաշտ և էլի , գյուղ, ու լիքը-լիքը զարմանալի, գեղեցիկ ու նաև դժվար բաներ այն մեծ աշխարհում, որում այդքան ուրախ թռվռում էր գետակը… հեշտ է թռվռալ, որովհետեւ այն հոսելի է։ :Իսկ Ու որպեսզի ճանապարհին գետակը դիմանա և չմեռնի ու կարողանա հասնել գեղեցի՜կ կապույտ հիասքանչ լճինծովին, նա պետք է անցնի երաշտի ու տարափի միջով, հագեցնի մարդկանց ու կենդանիների ծարավը, պտտեցնի ջրաղացի անիվը, համարձակ ջրվեժի տեսքով ներքև ջրվեժ լինի ու թափվիներքեւ, միանա իր պես գետակներին ու ընթանա դեպի Ծո՜վը… :―Ոչ,― սակայն մտածեց Գետակը,- ― ես ամենաանկրկնելին ամենաանսովորն եմ: Եվ թեքվեց դեպի Մեծ գետը ու անմիջապես աննկատ խառնվեց նրան ու նրա հետ միասին հանգիստ լողաց դեպի Ծո՜վը… :Իսկ Մեծ ու նա, մեծահոգի գետը ընդունեց նրան ու անգամ , նույնիսկ չնկատեց էլ… էլ դա․․․:Գետը իր հետ տարավ քաշում էր նավեր, լույս տվեց մարդկանց էր տալիս, ձկներին էր փաշտպանում ձկնորսներից ու էլի լիքը-լիքը հոգսեր հոգաց…Այդպես անցան կատուներից…Քիչ հոգս չուներ։ :Այդպես անցավ գարունը, ամառը ու վրա հասավ սեպտեմբերը և Մեծ գետը Գետը հասավ Ծովին: Այդ պահին գետակը մի կողմ ցատկեց ու զրնգաց. :―Ես ամենաանկրկնելին ամենաանսովորն եմ, ես հասա Ծովի՜ն: :Բայց հանկարծ տեսավ, որ Մեծ գետի մեջ իր պես տասնյակ անկրկնելիներ շատ կան այդպիսի «անսովորներ», որ թաքնվել էին թաքնվել… Գետի մեջ․․․:Իսկ բոլոր պարգևներն կամուրջները, առափնյա հատվածները ու պատիվները Մեծ գետին բաժին հասանայլ պարգեւ֊պատիվները մարդիկ տվեցին Գետին, որը սովորական ու օգտակար գործեր էր անում Երկրի համար…Սովորական…
:Եվ ընդհանրապես, սովորականը միշտ էլ անսովոր է…
