Changes
/* 16.2 1945 (Ժամը 04֊ն անց 15 րոպե) */
== 16.2 1945 (Ժամը 04֊ն անց 15 րոպե) ==
(''ՍՍ֊ի (ՌՍԽԱ-ի 4-րդ բաժանմունք) օբերշտուրմբանֆյուրեր, 1939 թվականից ՆՍԴԱՊ անդամ Այսմանի կուսակցական բնութագրից. «Իսկական արիացի է: Բնավորությունը՝ նորդականին մոտեցող, հաստատակամ։ Աշխատանքային ընկերների հետ լավ հարաբերություններ է պահպանում։ Անթերի կատարում է պաշտոնեական պարտքը։ Անխնա է ռայխի թշնամիների նկատմամբ։ Մարզիկ է, մրցանակներ ունի հրաձիգների մրցույթներից: Ընտանիքի հիանալի հայր է։ Իրեն վարկաբեկող կապեր չի ունեցել։ Ունի ՍՍ-ի ռայխսֆյուրերի պարգևատրումներ...»'')
Օբերշտուրմբանֆյուրեր Այսմանին Մյուլլերը կանչեց ուշ գիշերով։ Կալտենբրունների կոնյակից հետո քնել էր և իրեն հանգստացած էր զգում։
«Իրոք, այդ կոնյակը մի հատուկ տեսակի է,— մտածում էր նա, վիզը շփելով աջ ձեռքի բթամատով ու ցուցամատով։— Մերից մարդու գլուխը պայթում է, իսկ սա կարգին թեթևացնում է։ Ծոծրակս տրաքում է ճնշումից, ուրիշ ոչինչ, դա սովորական բան է...»։
Այսմանը Մյուլլերին նայեց կարմրած աչքերով և ժպտաց զինաթափ անող, մանկական իր ժպիտով։
— Իմ գանգն էլ է կտոր֊կտոր լինում,— ասաց նա,— երազում եմ յոթ ժամ քնել, երկնքից թափվող մանանայի պես։ Երբեք չէի կարծում, որ անքնությամբ տանջելն ամենասարսափելի տանջանքն է։
— Մեր ոուս գործակալներից մեկը՝ նախկինում շատ կատաղի մի բանդիտ, ինձ պատմել է, որ ճամբարներում նրանք ինչ֊որ մի հետաքրքիր խմիչք են պատրաստել թեյից՝ «չեֆիր»։ Դա և՛ հարբեցնում է, և՛ թարմացնում։ Մենք էլ չփորձե՞նք։— Մյուլլերն անսպասելիորեն ծիծաղեց։— Մեկ է այդ խմիչքը ստիպված կլինենք խմել նրանց ճամբարներում, ուրեմն նախօրոք տեխնոլոգիան յուրացնելու ժամանակը չէ՞։
Մյուլլերը հավատում էր Այսմանին, դրա համար էլ նրա հետ կատակում էր չար և ազնիվ, այդպես էլ խոսում էր։
— Ինձ լսեք,— շարունակեց նա,— այստեղ մի անհասկանալի շիլաշփոթ է տիրում։ Այսօր ինձ կանչեց շեֆը։ Նրանք բոլորն էլ ֆանտազյորներ են, մեր այդ շեֆերը... Նրանցը երևակայությանը զոռ տալն է, կոնկրետ գործ չունեն, իսկ ղեկավար ցուցումներ տալ կարող է նույնիսկ շիմպանզեն կրկեսում... Հասկանում եք, նա մի մեծ ատամ է հանել Շտիրլիցի վրա...
— Ում վրա՞։
— Այո՛, այո՛, Շտիրլիցի։ Շելլենբերգի հետախուզությունում միակ մարդը, ում նկատմամբ ես համակրանք ունեի։ Պնակալեզ չի, հանգիստ տղամարդ է, առանց հիստերիկայի և ցուցադրական ջանասիրության։ Ես այնքան էլ չեմ հավատում նրանց, ովքեր պտտվում են ղեկավարության չորս կողմն ու անհարկի ելույթ ունենում մեր միտինգներում, իսկ նա սուսուփուս է։ Ես սուսուփուս մ արդկանց սիրում եմ... եթե ընկերդ նման մեկն է, ուրեմն ընկեր է։ Դե, իսկ եթե թշնամի է, ուրեմն թշնամի է։ Այդպիսի թշնամիներին ես հարգում եմ։ Նրանցից սովորելու բան շատ կա...
— Շտիրլիցին ութ տարի ճանաչում եմ,— ասաց Այսմանը,— ես նրա հետ Սմոլենսկի մատույցներում եմ եղել և տեսել եմ նրան ռումբերի աակ՝ նա քարից ու պողպատից է սարքված։
Մյուլլերը կնճռոտվեց։
— Այդ ի՞նչ փոխաբերություններով սկսեցինք։ Հոգնածությունի՞ց է։ Փոխաբերությունները թողեք մեր կուսակցության մեծերին։ Մենք՝ լրտեսներս, պիտի մտածենք գոյականներով ու բայերով. «նա հանդիպեց», «նա ասաց» , «նա հայտնեց»... Ի՞նչ է, անհնար ենք համարում, որ...
— Այո՛,— պատասխանեց Այսմանը։— Ես չեմ կարող հավատալ Շտիրլիցի անազնվությանը։
— Ես նույնպես։
— Հավանաբար, պետք է նրբորեն համոզել դրանում Կալտենբրուններին։
— Ինչո՞ւ,— դադարից հետո հարցրեց Մյուլլերը։— Իսկ եթե նա ուզում է, որ Շտիրլիցն անազնիվ լինի՞։ Ինչո՞ւ հակառակը համոզել նրան։ Վերջիվերջո, չէ օր Շտիրլիցը մերոնցից չէ, նա վեցերորդ վարչությունից է։ Թոզ Շելլենբերգը պար գա...
— Շելլենբերգը ապացույցներ կպահանջի։ Եվ դուք գիտեք, որ այդտեղ նրան կպաշտպանի ռայխսֆյուրերը։
— Կարծո՞ւմ եք,
— Համոզված եմ։
— Ինչո՞ւ,
— Դժվար կարողանամ ապացուցել։ Ես համոզված եմ, օբերգրուպպենֆյուրեր։
Մյուլլերը կրկին սկսեց ծոծրակը շփել աջ ձեռքի բթամատով ու ցուցամատով։
— Իսկ ի՞նչ անենք։
Այսմանը թոթվեց ուսերը։
— Անձամբ ես գտնում եմ, որ հարկ է մինչև վերջ ազնիվ լինել ինքդ քո առաջ՝ դա էլ կորոշի հետագա բոլոր գործողություններն ու արարքները։
— Գործողություններն հւ արարքները միևնույն բանն են,— ասաց Մյուլլերը։— Ինչպե՜ս եմ նախանձում նրանց, ովքեր միայն հրամաններ են կատարում, և վերջ։ Ինչպե՜ս կուզենայի միայն հրամաններ կատարել։ «Ազնիվ լինել»։ Կարծես թե բան ու գործս թողած, մտածում եմ, թե ինչ անեմ, որ անազնիվ լինեմ։ Խնդրեմ, ձեզ լիակատար հնարավորություն եմ տալիս ազնիվ լինել՝ վերցրեք այս նյութերը,— Մյուլլերը Այսմանի կողմը մղեց մեքենագիր տեքստով մի քանի թղթապանակ,— և եզրակացության եկեք։ Մինչև վերջ ազնիվ։ Ես կհենվեմ դրա վրա, երբ կզեկուցեմ շեֆին՝ ստուգման արդյունքների մասին։
— Օբերգրուպպենֆյոլրեր, ինչո՞ւ հենց ե՛ս պիտի դա անեմ,— հարցրեց Այսմանը։
Մյուլլերը ծիծաղեց.
— Իսկ ո՞ւր է ձեր ազնվությունր, բարեկամս։ Ո՞ւր է։ Միշտ ավելի հեշտ է ուրիշներին խորհուրդ տալ՝ «ազնի՛վ եղիր»։ Իսկ յուրաքանչյուրն առանձին-առանձին մտածում է, թե իր անազնվությունն ինչպես շուռ տա ազնվության... Ինչպես արդարացնի իրեն ու իր գործողությունները։ Մի՞թե ես ճշմարիտ չեմ։
— Ես պատրաստ եմ զեկուցագիր գրել։
— Որ ի՞նչ։
— Զեկուցագրում կգրեմ, որ Շտիրլիցին ճանաչում եմ երկար տարիներ և նրա համար ցանկացած երաշխավորությություն կարող եմ տալ։
Մյուլլերը լռեց, շուռումուռ եկավ բազկաթոռի մեջ, իսկ հետո Այսմանին մի թերթ թուղթ մեկնեց,
— Գրեցեք,— ասաց նա,— Գրեցեք։
Այսմանը հանեց գրիչը, երկար մտածեց առաջին դարձվածքի վրա, ապա գրեց իր գեղագրական ձեռագրով․ «ՍՍ֊ի օբերգրուպպենֆյուրեր, 4֊րդ վարչության պետ Մյուլլերին։ ՍՍ֊ի շտանդարտենֆյուրեր ֆոն Շտիրլիցին համարելով ֆյուրերի և ՆՍԴԱՊ֊ի գաղափարներին նվիրված իսկական արիացի, խնդրում եմ թույլ տալ ինձ չզբաղվել նրա գործի ստուգմամբ։ ՍՍ֊ի օբերշտուրմբանֆյուրեր Այսման»։
Մյուլլերը չորացրեց թուղթը, երկու անգամ կարդաց ու ցածրաձայն ասաց.
— Է՛, ի՞նչ արած... Ապրեք, Ձեր նկատմամբ միշտ հարգանք եմ տածել և մեծ վստահություն, Այսման, հիմա մեկ անգամ ևս հնարավորություն ունեցա համոզվել ձեր բարձր օրինավորության մեջ։
— Շնորհակալություն։
— Ինձ շնորհակալություն հայտնելու կարիք չկա։ Ե՛ս եմ ձեզ շնորհակալ։ Լա՛վ, Վերցրեք այս երեք թղթապանակը, ըստ դրանց բարենպաստ կարծիք գրեք Շտիրլիցի աշխատանքի մասին, ե՛ս չէ որ ձեզ պիտի սովորեցնեմ ինչպես՝ հետախույզի արվեստ, քննիչի նրբազգացություն, իսկական նացիոնալսոցիալիստի արիություն։ Դրա համար որքա՞ն ժամանակ է ձեզ պետք։
Այսմանը թերթեց գործերն ու պատասխանեց.
― Որպեսզի ամեն ինչ գեղեցիկ ձևավորվի և փաստացիորեն հաստատվի, կխնդրեի մեկ շաբաթ տալ ինձ։
— Հինգ օր, այն էլ հազիվհազ։
— Լավ։
— Եվ աշխատեք հատկապես գեղեցիկ ցուցադրել Շտիրլիցին այդ պաստորի հետ տարված գործում։— Մյուլլերը մատնացույց արեց թղթապանակներից մեկը։— Կալտենբրունները գտնում է, որ հիմա որոշ մարդիկ վանականների միջոցով աշխատում են կապեր հաստատել Արևմուտքի հետ։ Վատիկան և նման բաներ...
— Լավ։
— Դե, հաջողություն ձեզ։ Ձեզ գցեք տուն ու մի լավ քնեք։
Երբ Այսմանը գնաց, Մյուլլերը նրա նամակը դրեց մի առանձին թղթապանակ և երկար ժամանակ նստած էր, մտքերի մեջ ընկած։ Իսկ հետո նա կանչեց իր մյուս աշխատակցին՝ օբերշտուրմբանֆյուրեր Խոլտոֆֆին։
— Ինձ լսեք,— ասաց նա, անգամ նստել չառաջարկելով նրան՝ Խոլտոֆֆը երիտասարդ էր։— Ես ձեզ խիստ գաղտնի և կարևոր հանձնարարություն եմ տալիս։
— Լսում եմ, օբերգրուպպենֆյուրեր...
«Սա քարեր շուռ կտա,— մտածում էր Մյուլլերը։— Սրան դեռ դուր են գալիս մեր խաղերը, դրանից դեռևս նա երանություն է զգում։ Սատանան գիտե, թե ինչեր կսարքի... Եվ լավ է... Շելլենբերգի հետ առևտուր անելու բան կլինի»։
— Ահա թե ինչ,— շարունակեց Մյուլէերը։— Դուք պետք է ուսումնասիրեք այս գործերը, շտանդարտենֆյուրեր Շտիրլիցի վերջին տարվա աշխատանքն է դա։ Սա «հատուցման» զենքին... այսինքն՝ ատոմային ռումբին վերաբերող գործն է... ֆիզիկոս Ռունգեի գործը... Ընդհանրապես, նեխած գործ է, բայց աշխատեք փորփրել... ինձ մոտ եկեք, ցանկացած հարց առաջանալու դեպքում։
Երբ փոքր֊ինչ շշկլված, բայց և դա թաքցնել ջանացող Խոլտոֆֆը թողնում էր գեստապոյի շեֆի առանձնասենյակը, Մյուլլերը կանգնեցրեց նրան ու ավելացրեց.
— Հանեք նաև նրա մի քանի վաղ գործերը, ռազմաճակատում, և տեսեք, թե Շտիրլիցի ու Այսմանի ճանապարհները չե՞ն հատվել։
== Տեղեկություն խորհրդածության համար ==
(''Դալլես'')
----
