Changes
/* 18.2.1945 (Ժամը 11-ն անց 46 րոպե) */
== 18.2.1945 (Ժամը 11-ն անց 46 րոպե) ==
Պատերազմի վերքին ամիսներին, երբ Հիտլերը հմայության պես կրկնում էր, որ անգլո֊սովետա֊ամերիկյան միության խորտակումը շաբաթների հարց է, երբ նա բոլորին հավատացնում էր, թե Արևմուտքը դեռևս օգնության կդիմի գերմանացիներին՝ վճռական պարտությունից հետո, շատերին դա թվում էր ֆյուրերի բնավորության դրսևորում՝ մինչև վերջ հավատալ իր երևակայության ստեղծածին։ Այնինչ, տվյալ դեպքում Հիտլերը հենվում էր փաստերի վրա. Բորմանի հետախուզությունը դեռևս 1944 թվականի կեսերին Լոնդոնում ձեռք էր բերել հույժ գաղտնի մի փաստաթուղթ։ Այդ փաստաթղթում մասնավորապես կային Ուինստոն Չերչիլլին պատկանող հետևյալ տողերը. «Սարսափելի աղետ կկատարվեր, եթե ռուսական բարբարոսությունը ոչնչացներ եվրոպական հնագույն պետությունների մշակույթն ու անկախությունը»։ Նա դա գրել էր իր գաղտնի հուշագրում, 1942 թվականի հոկտեմբերին, երբ ռուսները ոչ թե Լեհաստանում էին, այլ Ստալինգրադի տակ, ոչ թե Ռումինիայում, այլ Սմոլենսկի մատույցներում, ոչ թե Հարավսլավիայում, այլ Խարկովի մերձակայքում։
Հավանաբար, ամեն տեսակի բանակցությունների փորձերը անհապաղ մահապատժով վերջացնելու մասին հրամաններ չէր արձակի Հիտլերը, եթե իմանար կարծիքների այն կատաղի բախման մասին, որն առկա էր անգլիացիների և ամերիկացիների միջև 1943֊1944 թվականներին, դաշնակից բանակների գլխավոր հարվածի ուղղության կապակցությամբ։ Չերչիլլը պնդում էր, որ զորքերը Բալկաններում իջեցվեն։ Անհրաժեշտությունը պատճառաբանում էր այսպես. «Հարցն այսպես է դրված, պատրա՞ստ ենք արդյոք հաշտվել Բալկանների, հնարավոր է նաև Իտալիայի կոմունիզացմանը։ Հարկ է ստույգ հաշիվ տալ այն առավելությունների տեսակետից, որը ձեռք կբերեն արևմտյան դեմոկրատները, եթե նրանց բանակները օկուպացնեն Բուդապեշտը և Վիեննան, ազատագրեն Պրագան և Վարշավան...»։
Սթափ մտածող ամերիկացիները հասկանում էին, որ հիմնական հարվածը Հիտլերին ոչ թե Ֆրանսիայում, այլ Բալկաններում հասցնելու Չերչիլլի փորձերը չափազանց եսասիրական են։ Նրանք իրենց հաշիվ էին տալիս, որ Չերչիլլի տեսակետի հաղթանակը Մեծ Բրիտանիան հեգեմոն կդարձնի Միջերկրական ծովում, հետևաբար հենց Մեծ Բրիտանիան կդառնա Աֆրիկայի, արաբական Արևելքի, Իսպանիայի, Հարավսլավիայի և Հունաստանի տերը։ Ուժերի հավասարակշռությունն այդպիսով ոչ Միացյալ Նահանգների օգտին կլիներ, և ափհանումը նշանակվեց Ֆրանսիայում։
Զգույշ և համարձակ քաղաքագետ Չերչիլլը որոշակի ծայրահեղ հանգամանքների դեպքում կարող էր շփման մեջ մտնել ֆյուրերի դեմ եղած օպոզիցիայի հետ, միասնական ճակատ ստեղծելու համար, որպեսզի խոչընդոտեր ռուսների առաջխաղացումը դեպի Ատլանտյանի ափերը, որից նա շատ֊շատ էր վախենում։ Սակայն 1944 թվականի ամռանը դավադիրների ոչնչացումից հետո Գերմանիայում նման ուժեր չկային։ Բայց և Չերչիլլը գտնում էր, որ յուրաքանչյուր զգույշ «սիրավեպ» ռայխի այն ղեկավարների հետ, որոնք կփորձեին վերմախտի բանակների կապիտուլյացիան իրականացնել Արևմուտքում, թեև քիչ հավանական էր (Ռոլզվելտի հաստատ դիրքորոշման և ամբողջ աշխարհում ռուսասիրական տրամադրությունների պատճառով), բայց նման «սիրավեպը» նրան հնարավորություն կընձեռեր ավելի դաժան քաղաքականություն անցկացնել Ստալինի նկատմամբ, հատկապես լեհական և հունական հարցերում։
Եվ երբ ռազմական հետախուզությունը Չերչիլլին զեկուցեց այն մասին, որ գերմանացիները շփման եզրեր են փնտրում դաշնակիցների հետ, նա պատասխանեց.
— Բրիտանիային կարող են մեղադրել դանդաղկոտության, հանդգնության, հումորիստական վերլուծականության մեջ... Բայց ոչ ոք չի կարող Բրիտանիային մեղադրել նենգության մեջ, և ես աղոթում եմ աստծուն, որպեսզի երբեք մեզ չկարողանան դրա մեջ մեղադրել։ Թեև,— ավելացրեց նա և նրա աչքերը պողպատյա դարձան ու միայն դրանց խորքերում ծիծաղի կայծեր էին թռչկոտում,— ես միշտ խնդրել եմ ճիշտ սահման անցկացնել ազգերի համագործակցության ամրապնդմանն ուղղված դիվանագիտական խաղի և ուղղակի, անբանական նենգության միջև։ Միայն ասիացիները կարող են դիվանագիտական նուրբ և բարդ խաղը նենգություն համարել․․․
— Բայց նպատակահարմարության դեպքում խաղը կարող է ոչ թե խաղ, այլ առավել լուրջ գործողություն լինել,— հարցրեց հետախուզության պետի օգնականը։
— Ձեր կարծիքով խաղը լո՞ւրջ չէ։ Խաղն ամենալուրջ բանն է, որ կա աշխարհում։ Խաղը և գեղանկարչությունը, մնացյալն ունայն է ու սին,— պատասխանեց Չերչիլլը։ Նա պառկած էր անկողնում, դեռ չէր ելել իր տրադիցիոն ցերեկային քնից, դրա համար էլ բարեհոգի և ուրախ տրամադրության մեջ էր։— Քաղաքականությունն այն ձևով, որ մենք վարժվել ենք ընկալել, մեռել է։ Աշխարհի այս կամ այն շրջանում նրբակիրթ օպերացիաների տեղական քաղաքականությանը փոխարինելու է եկել գլոբալ քաղաքականությունը։ Դա այլևս անհատականության ինքնակամություն չէ, դա այլևս մարդկանց այս կամ այն խմբի անհատապաշտական ուղղվածություն չէ, դա մաթեմատիկայի պես ճշգրիտ գիտություն է և բժշկության մեջ փորձնական ճառագայթման պես վտանգավոր։ Գլոբալ քաղաքականությունը փոքր երկրներին անհամար ողբերգություններ կբերի՝ դա փշրված բանականությունների և կործանված տաղանդների քաղաքականություն է։ Գլոբալ քաղաքականությանը կենթարկվեն գեղանկարիչները և աստղագետները, դռնապաններն ու մաթեմատիկաւները, թագավորներն ու հանճարները։— Չերչիլլն ուղղեց ծածկոցը և ավելացրեց,― մի որևէ շրջանում թագավորի և հանճարի միացումը ամենևին ուղղված չէ թագավորի դեմ, այդ շրջանում ամփոփված հակադրությունը պատահական է և ոչ թե նպատակաուղղված։ Գլոբալ քաղաքականությունը անսպասելի այնպիսի ալյանսներ կենթադրի, ստրատեգիայի մեջ այնպիսի պարադոքսային շրջադարձեր, որ 1941 թվականի հունիսի 22-ի իմ ուղերձը Ստալինին կթվա տրամաբանության և հետևողականության ծայրակետ։ Ի միջի այլոց, իմ ուղերձը տրամաբանական էր, հետևողականության հարցը երկրորդական է, գլխավորը ազգերի համագործակցության շահերն են, մնացած բոլորը կներվի պատմության կողմից․․․
== 18.2.1945 (Ժամը 12-ն անց 09 րոպե) ==
