Changes
/* Տեսարան չորրորդ */
Նախագահ։ Ինչպիսի՞ ծառայողական հարաբերություններում եք գտնվում։
Զելյոնայա։ Մենք կոլլեգաներ ենք։ Նա ինժեներ է, իսկ ես գովազդային բաժնում զբաղվում եմ մեր ապրանքների առաջխաղացմամբ շուկայում և արդեն ինքնուրույն, բայց ղեկավարության հավանությամբ, աշխատում եմ նպաստել աշխատակիցների մշակույթային մշակութային հանգստին։ Կազմակերպում եմ էքսկուրսիաներ ռազմական փառքի տեղերով, այցելություններ թանգարաններ, թատրոններ, աղոթքների, կարճ ասած, ասած՝ տարբեր կորպորատիվ միջոցառումներ։
Նախագահ։ Մեղադրյալը նույնպե՞ս մասնակցում էր այդ բոլորին։
Նախագահ։ Լավ, թող նստի։ (Դեպի դահլիճ։) Դուք, Տերյոխին, պատրաստվեք, դուք նույնպեսյ մեզ պետք կգաք։ (Մեղադրողին։) Էլի հարցեր ունե՞ք վկային։
Մեղադրող։ Ունեմ։ (Զելյոնյային։) Ասացեք, վկա, մեղադրյալը երբևիցե չի՞ արտահայտվել մեր դատական համակարգի աննդունելիության անընդունելիության մասին, իր կենդանական ատելությունը արտահայտել դատարանի անդամների հանդեպ։
Զելյոնայա։ Բարձրաձա՞յն։ Ոչ, այդպիսի բան ես նրանից չեմ լսել։
Նախագահ։ Ոչ թե Լեոնիդ Լեոնիդովիչ, այլ մեղադրյալ․․․
Զելյոնայա։ Ներեցեք։ Մեղադրյալը կռվարար բնավորություն ունի, ամբարտավան է, բոլորին վերևից է նայում։ Պարծենում է, որ իր IQ IQ֊ն ավելի բարձր է, քան մյուսներինը, իսկ ինքը մինչև հիմա հին «Ժիգուլի» է քշում։ Բոլորն արդեն տեղափոխվել են օտարերկրյա մեքենաներ, իսկ նա դեռ տռտռացնում է իր երրորդի զրո երեքի վրա։ Իր աշխատակիցների հանդեպ բացարձակապես անտարբեր է։ Մենք այնքա՜ն երկար տարիներ նստել ենք նույն սենյակում դեմ֊դիմաց․․․ Եվ գիտեք, երբեմն սանրվածքդ ես փոխում, կամ գալիս ես նոր հագուստով․․․ Գոնե մի անգամ ասեր․ «Ալլեչկա, ինչ հոյակապ տեսք ունես»։
Նախագահ։ Ոչ թե Ալլեչկա, այլ վկա։
Մեղադրող։ Իսկապես որ, մարդիկ կային։ Պետք է տեսնել, թե այդ ինչ մարդիկ էին։ Գուցե նրանք էլ են ուզում փախչել։
==Տեսարան հինգերորդ==
