Changes
/* Ի՞նչ է պատահել Երիցուկին */
Եվ Երիցուկը բոլորովին մենակ մնաց իր երկյուղի հետ։ Գիշերը, առանց աչք փակելու, մտածում էր ու մտածում և ոչ մի կերպ չէր կարողանում քնել։ Այ, եթե Գինայի հետ կռված չլիներ, գուցե մի խորհուրդ հարցներ նրանից։ Ճիշտ է, նրանք վաղուց արդեն հաշտվել էին, բայց նրանց բարեկամությունը մի տեսակ առաջվանը չէր։ Իհարկե, Երիցուկը երբեք չէր խախտի երդումը ու չէր մատնի տատիկին, թե իբր նա գուշակում է խաղաթղթերով, այլ հենց այնպես, ասես ի միջի այլոց կհարցներ․ «Ի՞նչ ես կարծում, Գինա, այն թղթերով, որոնցով խաղում ենք, կարելի՞ է մարդկանց ճակատագիրը գուշակել»։ Ասենք չէ, այդպես էլ չի կարողանա հարցնել։ Գինան իսկույն գլխի կընկնի։ «Իսկ ի՞նչ է, մի՞թե քո Նախնախը թղթերով գուշակություն է անում»։ Չէ՞ որ Գինան խորամանկ է։ Նա միայն ծիծաղում էր ծեր կանանց ու մեկ էլ փոքրիկների վրա, որոնք հավատում էին կախարդանքին, հեքիաթներին ու գուշակություններին։
