Changes
Երբ կանաչն է հասակ առնում,
::::::Փարթամանում,
Ապրել միա՛յն կարմիր դարնան։գարնան։
— Կռվե՜լ...
— Կըռվեյ Կըռվել միա՛յն կարմիր գարնան,
Երբ որոտն է ահեղ թընդում.
Երբ կայծակն է երկինք քանդում,
Արև բացվեց թուխ ամպերեն,
Կաքավ թրռավ թըռավ կանաչ սարենքսարեն,Կասաչ Կանաչ սարեն, սարի ծերեն,
Բարև բերավ ծաղիկներեն։
::Սիրունի՜կ, սիրունի՜կ,
Եմ սև դարդը քեզ կըբերեմ։
Կըրակն իմ սրտին ընկավ,
Կամար ունքից, թուխ աչքերից
Մի՛ նորոգիր սրտիս յարեն։
::Դարձի վաթան, հողն անուշ է,
::Հողն անո՜ւշ է, ջուրն անո՜ւշ։անո՜ւշ է...
</poem>
Խելքս է տարվել քո ալ-վարդին,
Ճար չես տնում անում իմ ծով-դարդին.
Բըլբուլի պես թռչեմ քեզ մոտ,
Կարոտցել եմ ծոցիդ զարդին։
Մաճկալ ես, բեզարած ես,
Առը շո՛ւռ տո՛ւր, շո՛ւտ արի.
Ծովի պես քըրտնած՝ քըրտնած ես,
Եզներդ արձկի, տուն արի։
Դրել եմ հովին՝ սառի.
Ալ գոգնոցըս փռել եմ,
Արի՛, թառլա՛ն, թը՜ ռռթը՜ռռ, արի։
Տեղ եմ գցել շըվաքում,
<poem>
Ալվան-ալվան ծաղիկներ.
Դարդըս լացեք, բաղի բլբո՛ւլ,
Ամպշող երկնուց զով հովեր...
Երկինք, գետին,ք գետինք գլխուս մթնան,
Անտուն, անտեր կուլամ ես.
Յարիս տարա՜ն, ջանիս տարա՜ն,
Ա՜խ, օրիորդ, քո սիրուդ,
Սև աչերուդ, վարդ այտերուդ
Գիտե՞ս, անգութ, որ պատանին
::Ու երբ գնայիր, գիշերս անքուն
::Դառնար գալիքի մի թովիչ խոստում,
::Ու վառվեր հոգիս պարզ ու իմաստուն.,
::Իմ վրանի տակ, սարերի գրկում։
</poem>
::Աշխարհն ամեն քո ոտքիդ տակ,
::Արևի պես տիրում ես դու,
::Օ՜, հրեղեն, լար չար արեգակ,
::Ում որ նայես, այրում ես դու։
</poem>
Օրորե՛։
Դողդոջ երգը Լուռ գիշերին
Իմ ականջին
Դու երգե՛.
Շողշող հեռուն
Ափերն անհույս,
Երազուն,
