Changes
/* ՎԵՐՋԻՆ ԳԼՈՒԽ */
Մայիսի մեկն էր, երբ ճանապարհորդները հասան Ռիվենդել դաշտավայրի եզրին, որտեղ գտնվում էր Վերջին (իսկ այս կողմից՝ առաջին) Ընտանեկան Հանգրվանը։ Դարձյալ երեկո էր, պոնիները հոգնել էին, հատկապես նա, որ բեռն էր տանում։ Երկու հեծյալն էլ հանգստի կարիք ունեին։ Զառիվայր կածանով իջնելիս Բիլբոն ծառերի միջից լսեց էլֆերի երգը, կարծես թե նրանք այդպես էլ իրենց մեկնելու օրից մինչև հիմա չէին ընդհատել։ Հազիվ էին հեծյալները իջել ստորին բացատը, էլֆերը երգեցին նախկին երգին շատ նման մի երգ․
Էլ վիշապ չիաչկա,
<br> Մահ ու ահ չկա,
<br> Թշնամու համար
Արթնացավ սպիտակաթույր անկողնում, լուսինը պատուհանից ուղիղ ներս էր նայում։ Ներքևից, առվի մոտերքից լսվում էին էլֆերի զրնգուն ձայները․
Հե՜յ, եկեք երգենք, խմբովին երգենք,
<br> Թող քամին սուրա, բարձրանա երկինք,
<br> Թող մուք երկնքում աստղերը շողան,
<br> Թող ստվերները լուսնի տակ դողան։
Պարեցեք անհոգ, պարեցեք արագ,
<br> Ոտքեր, թռչկոտեք խոտերի վրա,
<br> Թող առուները զնգալով հոսեն,
<br> Մայիսյան տոն է, խրախճանք ու սեր։
Քնել է հոգնած ճամփորդը, տեսեք,
<br> Անտառում խաղաղ թող քնի մեզ հետ,
<br> Քնի՝ գլուխը թավ խոտի վրա,
<br> Թող օրոր ասի ուռենին նրան։
Մի՛ խշշա, Հացի, պապանձվիր, Բարդի,
<br> Թող նրա քունը լինի անվրդով,
<br> Կաղնի, լուռ մնա ու մի՛ շառաչի,
Քանի որ աշխարհում ամեն ինչ վերջ ունի, նույնիսկ մեր պատմությունը, ապա եկավ օրը, երբ նրանք տեսան այն տեղանքը, որտեղ Բիլբոն ծնվել ու մեծացել էր, որտեղ յուրաքանչյուր բլուրն ու ծառը նրան ծանոթ էին, ինչպես իր հինգ մատը։ Թմբի վրայից նա հեռվում տեսավ հարազատ Բլուրն ու հանկարծ կանգ առավ։
Ժայռերն ու գորշ բարձունքներն ի վեր
<br> Ճամփան ոլորվում, ձգվում է երկար՝՝
<br> Դեպի գետակը, որ ծով չի տեսել,
<br> Գետնախուցերը, ուր արև չկա։
Ճամփան ձգվում է մերթ կանաչների,
<br> Մերթ հավերժական փյուների միջով,
<br> Անցնում է ամռան ծաղկած դաշտերով,
<br> Սարալանջերով՝ քարքարոտ ու չոր։
Գիշեր ու ցերեկ, ցերեկ ու գիշեր
<br> Ճամփան ձգվունում է հեռուն,
<br> Հոգուդ խորքերից մտերմիկ մի ձայն
<br> Կանչում է․․․ ու տան կարոտն է եռում։
Կանգնում ես մի պահ, նայում ես շուրջդ,
<br> Նայում ես, նայում ու մարգագետնում
<br> Տեսնում ես ծանոթ բլուրներ, ծառեր,
