Changes

Ձմեռվա իրիկունը

Ավելացվել է 1748 բայտ, 18:11, 11 Հուլիսի 2013
Նոր էջ «{{Վերնագիր |վերնագիր = Ձմեռվա իրիկունը |հեղինակ = [[Ալեքսանդր Սերգեեւիչ Պուշկին]] |թարգմանիչ = Հովհան...»:
{{Վերնագիր
|վերնագիր = Ձմեռվա իրիկունը
|հեղինակ = [[Ալեքսանդր Սերգեեւիչ Պուշկին]]
|թարգմանիչ = Հովհաննես Թումանյան (ռուսերենից)
|աղբյուր = [[]]
}}
[[Category: Չափածո]]
[[Category: Քնարերգություն]]

<poem>
Հողմը մեգով երկինքն առնում,
Գալարում է բուքը ձյան,
Մին` մանկան պես լաց է լինում,
Մին` ոռնում է զերթ գազան.
Մին` վայրենի սուլում պես-պես,
Աղմըկում է տանիքում,
Մին` ուշացած ճամփորդ, ասես,
Լուսամուտն է նա թակում:

Մեր խրճիթը, աղքատ ու հին,
Ե՛վ մթին է, և՛ տըխուր.
- Ի՞նչ ես նստել պատի տակին,
Իմ պառավըս, էդպես լուռ:
Հոգնե՞լ ես դու փոթորիկի
Ոռնոցներից խելագար,
Թե՞ նիրհում ես քո իլիկի
Բըզզոցի տակ միալար:

Արի խըմե՛նք, բարի ընկեր
Իմ սև, ջահել օրերի,
Խըմենք դարդից, բաժակըդ բե՛ր,
Սիրտներս բաց կըլինի:
Երգի՛ր, ո՞նց էր ապրում խաղաղ
Հավքը ծովի էն ափին,
Երգի՛ր, ո՞նց էր աղջիկը վաղ
Ջուրը գնում մինչ արփին:

Հողմը մեգով երկինքն առնում,
Գալարում է բուքը ձյան,
Մին` մանկան պես լաց է լինում,
Մին` ոռնում է զերթ գազան:
Արի խըմե՛նք, բարի ընկեր
Իմ սև, ջահել օրերի,
Խըմենք դարդից, բաժակըդ բե՛ր,
Սիրտներս բաց կըլինի:
</poem>
Վստահելի
98
edits