Changes
</poem>
===Սիրերգ===
<poem>
Գիշերն անուշ ու գիշերուան սէրերն անուշ — անուշակ —
</poem>
===Անհաշիւ===
:::<i>Զարեն Խրախունիին</i>
<poem>
Անհաշիւ
Անհաշիւ պիտի սիրես ամէն ինչ
Ամէն ինչ — սուտ կամ իրաւ —
:Թէ ոչ օր մʼալ հովուն ծովուն ինչպէս հաշիւ պիտի տաս
Անհաշիւ
Պիտի խաբես կամ խաբուիս
Ամէն օր — տիւ կամ գիշեր —
:Թէ ոչ օր մʼալ հողին ջուրին ինչպէս հաշիւ պիտի տաս
Ու պիտի
Սիրաբանած աղջիկներուդ թիւը ճշգրիտ չգիտնաս
Կամ չդիտնաս թէ քանի զարկ սիրտն աւելի կը ղարնէ
Երբ հոտն առնէ նոր սիրոյ մը խոստումին
:Ապա թէ ոչ լիալուսնին ինչպէս հաշիւ պիտի տաս
Եւ օրերէն օր մըն ալ
Երբ Հաշուակալն յանկարծ քաշէ հաշուեփակին գիծը սէդ
Դարձեալ պէտք չէ որ գիտնաս
Քանի տարի քանի ամիս քանի օր
:Ապա թէ ոչ այդ բոլորին հաշիւն ինչպէս պիտի տաս
</poem>
===Երկու հատ մոմ===
<poem>
Այս գիշեր
Աստուածամօր մեծ պատկերին առջեւ ես
Երկու հատ մոմ վառեցի
Եւ ըսի —
Եթէ քեզի մոմ մը վառել կը բաւօ
Եթէ մոմով մը կատարուին պիտի իղձերս բոլոր
Աստուածամայրըս իմ դուն
Ըրէ այնպէս մը որ հասնիմ երջանկութեան քայլ առ քայլ
Որովհետեւ աւելի լաւ գիտես դուն
Գիտես թէ ինչ պէտք է ինձի որ երջանիկ ըլլամ ես
Մի մոռնար
Այդ մոմերէն մին ես եմ
Աստուածամօր այսպէս ըսի այդ գիշեր
Երբ պատկերին երկու հատ մոմ վառեցի
Ու ըսի —
Այդ միւս մոմն ալ հաւանաբար կը ճանչնաս թէ որունն է
Անոր մասին շատ եմ խօսեր քեզի հետ
Ան գուցէ
Աստուածամօր կամ Աստուծոյ մասին շատ բան չի գիտեր
Բայց հոգ չէ
Եւ կամ ան
Սա վայրկեանիս լուր չունի թէ մոմ մըն ալ
Իրեն համար վառեցի
Հոգ չէ բայց
Աստուածամայրըս իմ դուն
Ըրէ այնպէս մը որ ան ալ երջանկութիւնը ճանչնայ
Մի մոռնար
Այդ մոմերէն մին ան է
Ու գիտես թէ զինքը որքան կը սիրեմ
</poem>
===Ձուկը որ սալորենիի տերեւ մը տեսաւ===
<poem>
Պզտիկ ձուկը որ տերեւ մը տեսաւ
Թարմ — կանաչ — գարնան արեւը խմած —
:— տերեւ չտեսաւ
:Գարունը տեսաւ —
Գարնան երազով ցատքեց ծովէն դուրս
:Հոգեվարք ինկաւ
Ձուկը որ տերեւ տեսաւ գինովցաւ
:::Ես եմ
Տերեւը որ փրթաւ սալորենիէն
Երակներուն մէջ համեմն աւիշին
:Արցունքի շիթ մը
:Կոթունէն առկախ
Տերեւը որ փրթաւ ինկաւ հոգեվարք
:::Ես եմ
Ու ծաղիկներու մէջ սալորենին
Աչքը՝ արեւին — աչքը՝ անձրեւին —
Արեւ — որպեսզի պտուղը եփի
Անրձեւ — որպեսզի պտուղը լեցուի
Պտուղ — որ տեւէ միշտ սալորենին —
Այդ սալորենին ծաղիկներու մէջ
:::ես եմ
::Իսկ այդ պտուղն արեւահամ
::Որ բերնիդ մէջ լուռ կը հալի
Որուն կուտը պահ մը միայն կը ծծես
Կամ հողերուն կամ ծովերուն կը նետես
::Օ այդ կուտը երջանիկ
:::Ես եմ
</poem>
===Մուլէն Ռուժ===
<poem>
Սիրոյ ջազանքն է թեւերը
:::ճռնչալէն
::::ճռնչալէն
:::::կը դառնան
Ջաղացք այպեպ
:Ջաղացք կիներ
::ճամբան փորի վրայ պառկեր
սէր կանչելէն
:սէր կանչելէն
::անոնց թեւերն
:::ամայութեան մէջ կը դառնան
:::::կը դառնան
Սիրոյ յորձանքն է կը պատմէ
:::մինակ մարդուց
::::սէրն ու տարփանքն անմեկին
Մինակ այրեր
:::մինակ կիներ
::::կղզիացած
:::::կը ծերանան կը հիւծին
Սիրոյ ջաղացքը կը դառնայ կը դառնայ
::::::սէր կանչելէն —
Սէր կանչելէն
:::::մինակ սիրտերը կʼարիւնին կʼարիւնին
</poem>
===Բախտախաղ===
<poem>
:::Երբ քեզ տեսայ
:::Տեսայ չտեսայ
Ահա — ըսի — ֆլօչ ռուայեալ մʼէ որ կʼանցնի
Ամբողջ ռէսթս ոտքերուն տակ փռէի
:::Մինչեւ դուն
Ման կու գայիր տպարանէն նոր ելած
:::Հազարնոցի մը պէս թարմ
:::Հազարնոցին չափ մաքուր
Եւ անոր պէս խոստումներով բեռնաւոր
:::Ման կու գայիր ոստոստուն
Փոքր ճերմակ գնդակին պէս որ արագ
Կը ցատքոտէ շուրջպարին վրայ սեւ ու կարմիր թիւերուն
Այդ գնդակին պէս որ աչքեր ու հոգիներ կը գերէ
:::Եւ անոր չափ քմահաճ
:::Կը քալէիր անվրդով
Կրան շլէմին արհամարհոտ նայուածքով
Օնէօռներուդ տարողութեան գիտակից
:::Սիւրքոնթրի մը պէս հպարտ
:::Ու ճամբան
Միւէզզինը որ բացօթեայի նարտ կը խաղար ծառին տակ
:::Երբ քեզ տեսաւ
:::Տեսաւ չտեսաւ
Պոռաց ագահ ուրախութեամբ մը — Տիւշէշ —
</poem>
===Տարեդարձ===
<poem>
Այսօր դիպուածաւ
Երբ փողոցը կամ հանրակառքին մէջ
Կամ երկինքին վրայ — երկինքէն անդին
Երեսունըհինգ մոմ տեսնէք վառուած
:::Զահրատը յիշեցէք
Ձեր բանը գործը ձգեցէք մէկ դի
Պահ մը ձեր վիշտերն ու քէնը մոռցէք
Դիտեցէք մոմերու պուրակն այդ բռնկած
:::Ու մտածեցէք
Թէ օր մʼալ հով մը պիտի փչէ խօլ
Այս բոլոր մոմերը պիտի մարին
Ու պիտի ցրուին անջրպետին մէջ
Ուր ոչ մոմ կʼապրի — ոչ դուք — ոչ Զահրատ
Պահ մը խորհեցէք
Ու յետոյ դարձեալ
:::Դուք ձեր հոգերուն
:::Ես իմ մոմերուս
<i>19 Մայիս 1959</i>
</poem>
===Կապոյտ հող===
<poem>
Հերկէ հոգիս հերկէ — այս հողը կապոյտ է
Կապոյտը երկնքիդ ծովերուդ նման է
Այս հողը ուրիշ է — այս հողն երկինք է
:::Այս հողը ծով է
Հերկէ հոգիս հերկէ — այս հողը կապոյտ է
Կապոյտը երկնքի ծովերու վայել է
Այս հողը երկնքէն փրթեր է իջեր է
Այս հողը ծովերէն քակուեր է եկեր է
Այս հողը կապոյտին գանձերը բերեր է
Հերկէ հոգիս հերկէ — այս հողը ուրիշ է
Մայիս է գարուն է սիրուհի է մայր է
Այս հողը հողերուն ամէնէն կապոյտն է
Կապոյտը երկնքիդ ծովերուդ նման է
Հերկէ հոգիս հերկէ — այս հողը կապոյտ է
:::Հող չէ — քու կեանքդ է
</poem>
===Ես մարգագետինը եւ օրիորդ խաղաղութիւնը===
<poem>
Հոն ուր ծովը կը վերջանայ ու եղեւնիներուն ետեւ
:::մարգագետինը կը սկսի
Օրիորդ Խաղաղութեան հետ թեւ թեւի
:::պարելու գացի
Խոտերուն ու ճերմակ֊դեղին մարգարտածաղիկներուն վրայ
:::Պարեցինք չենք գիտեր քանի պար
::::քանի տարի
Օր մըն ալ — մայրամուտի մը
::::Երք քաղքին լոյսրեը մէկ մէկ կը վառէին
Հաստ կարմիր շրթներով կին մը նշմարեցի
Ժպտեցաւ ինծի եւ ցուցադրեց գեղեցիկ զիստերը
Ես Ձանձրոյթն եմ ըսաւ միալար ձայնով
Մինչդեռ դեղնած խոտերուն ու թառամած ծաղիկներուն վրայ
Օրիորդ Խաղաղութիւնը մեռաւ ինծմէ առաջ
</poem>
===Փոշի===
<poem>
Տէրս եւ մեծ իշխանս դուն փոշի
Իջիր
Ծառերու կարասիներու սրտերու
:::եւ յիշատակներու վրայ
Իջիր
Վէրքերու արիւնին վրայ
Իջիր
Իջիր — Չէ՞ որ օր մը պիտի իջնես
:::հոյակապ մոռացութեան մը պէս
անունիս եւ յաւակնութիւններուս վրայ —
Դուն տէրս եւ մեծ իշխանս ամենազօր
</poem>
