Changes
– Ես լուծում եմ բոլոր հանելուկները: <br>
Եվ երկուսն էլ լռեցին:
==XVIII==
Փոքրիկ իշխանը կտրեց անցավ ամբողջ անապատը, բայց ոչ ոքի չհանդիպեց: Ամբողջ ճանապարհին նա միայն մի ծաղիկ տեսավ, մի եռաթերթ, շատ փոքրի ծաղիկ... <br>
– Բարև, – ասաց նրան Փոքրիկ իշխանը: <br>
– Բարև, – պատասխանեց ծաղիկը: <br>
– Որտե՞ղ են մարդիկ, – քաղաքավարի հարցրեց Փոքրիկ իշխանը: <br>
Ծաղիկը մի անգամ քարավան էր տեսել, որն անցել էր իր մոտով: <br>
– Մարդի՞կ... Ախ, այո... Նրանք, կարծեմ, ընդամենը վեց թե յոթ հոգի են: Ես նրանց տեսել եմ շատ տարիներ առաջ: Բայց թե որտեղ կարելի է նրանց հիմա գտնել, հայտնի չէ: Քամին նրանց քշում, տանում է: Նրանք արմատներ չունեն, և դա շատ մեծ անհարմարություն է: <br>
– Մնաս բարով, – ասաց Փոքրիկ իշխանը: <br>
– Գնաս բարով, – ասաց ծաղիկը:
==XIX==
Փոքրիկ իշխանը ելավ մի բարձր սարի վրա: Մինչ այդ նա երբեք սար չէր տեսել, բացի իր երեք հրաբուխներից, որոնք հազիվ նրա ծնկներին էին հասնում: Հանգած հրաբուխը նրան աթոռի տեղ էր ծառայում: Իսկ այժմ Փոքրիկ իշխանը մտածում էր. «Այսքան բարձր սարից ես այս ամբողջ մոլորակը և նրա վրայի բոլոր մարդկանց կտեսնեմ»:
Բայց նա ասեղի նման բարակ ու սուր ժայռեր տեսավ միայն: Համենայն դեպս նա ասաց. <br>
– Բարի օր: <br>
– Բարի օ՜ր... օ՜ր... օ՜ր... – լսվեց արձագանքը. <br>
– Ովքե՞ր եք դուք, – հարցրեց Փոքրիկ իշխանը: <br>
– Ովքե՜ր եք... ովքե՜ր եք... ովքե՜ր եք... – նորից արձագանքեցին լեռները:<br>
– Եկեք բարեկամանանք, ես բոլորովին մենակ եմ, – ասաց Փոքրիկ իշխանը: <br>
– Մենա՜կ... մենա՜կ... մենա՜կ... – արձագանքեցին լեռները: <br>
«Ի՜նչ տարօրինակ մոլորակ է, – մտածեց Փոքրիկ իշխանը: – Բոլորովին չոր է և աղի, ամբողջովին պատած է ասեղներով: Մարդիկ էլ երևակայություն չունեն... Նրանք միայն կրկնում են այն, ինչ լսում են... Տանը ես մի ծաղիկ ունեի, որն իմ ուրախությունն էր ու գեղեցկությունը, և նա միշտ առաջինն էր խոսում»:
==XX==
