«Անաբել Լի»–ի խմբագրումների տարբերություն
| Տող 1. | Տող 1. | ||
{{Վերնագիր | {{Վերնագիր | ||
| − | |վերնագիր = | + | |վերնագիր = Անաբել Լի |
|հեղինակ = [[Էդգար Ալլան Պո]] | |հեղինակ = [[Էդգար Ալլան Պո]] | ||
| − | |թարգմանիչ = | + | |թարգմանիչ = Երվանդ Սարգսյան |
|աղբյուր = | |աղբյուր = | ||
}} | }} | ||
| Տող 12. | Տող 12. | ||
| − | + | Վաղուց, շատ վաղուց, հեռու-հեռավոր | |
| − | + | Մի թագավորությունում անհասանելի, | |
| − | + | Ապրում էիր դու` հրաշք մի աղջիկ, | |
| − | + | Առաջին իմ սեր, իմ Անաբել Լի': | |
| − | + | Սիրում էիր ինձ շատ, իսկ ես էլ այնքան, | |
| − | + | Որ հնարավոր չէր սիրել ավելի: | |
| − | + | ||
| − | + | Թեև երեխա էի, և դու էլ էիր փոքր` | |
| − | + | Այդ թագավորությունում անհասանելի, | |
| − | Բայց | + | Բայց մեծ էր իմ սերը, և նաև քոնը, |
| − | + | Իմ արև պայծառ, իմ Անաբել Լի': | |
| − | + | Երկնային լուսե փերիներն անգամ | |
| + | Չէին կարող սիրել մեզնից ավելի: | ||
| − | + | Դա էր պատճառը գուցե, չգիտեմ, | |
| − | + | Այդ թագավորությունում անհասանելի | |
| − | + | Ժայթքեց հողմախառն կայծակ անիծված, | |
| − | Իսկ | + | Խլեց քեզ ինձնից, իմ Անաբել Լի': |
| − | + | Իսկ ծնողներդ` վշտահար սրտով, | |
| − | + | Տարան քեզ ինձնից հեռու ավելի. | |
| − | Թագավորության մեջ | + | Քո տունը դարձավ ծովափնյա մի խորշ` |
| + | Թագավորության մեջ անհասանելի: | ||
| − | + | Այո, երկնային փերիներն անգամ | |
| − | + | Երջանիկ չէին մեզնից ավելի. | |
| − | + | Եվ այդ նախանձն էր պատճառը միակ, | |
| − | + | Որ թագավորությունում անհասանելի` | |
| − | + | Կայծակով լեցուն հողմերը դաժան | |
| − | + | Սպանեցին հենց քեզ, իմ Անաբել Լի': | |
| − | Բայց | + | Բայց մենք սիրեցինք նրանցից ուժգին, |
| − | + | Ովքեր ապրեցին երկար ավելի, | |
| − | + | Ովքեր գիտեին մեզնից ավելի: | |
| − | + | Փերիներ, դևեր... անզոր էին արդեն | |
| − | + | Այդ աշխարհներում` անհասանելի, | |
| − | + | Որ իմ վշտահար հոգին բաժանեին | |
| − | + | Քո մաքուր հոգուց, իմ Անաբել Լի': | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | Երբ հայացքս է Լուսնի շուրջը, իմ անուրջը | |
| − | Քո | + | Քո մասին է, Անաբել Լի': |
| − | + | Թեև սին է այդ պատրանքը, բայց քո մեղմ հայացքը | |
| − | + | Հիասքանչ է, իմ Անաբել Լի': | |
| − | Ու | + | Ու կկորչեմ ես անհետ, կննջեմ առհավետ` |
| − | + | Արևավառ ու սիրուն հարսնացուիս հետ, | |
| − | + | Գետնախորշերում` մութ, անմատչելի, | |
| − | + | Աշխարհների մեջ անհասանելի... | |
23:49, 25 Հուլիսի 2019-ի տարբերակ
հեղինակ՝ Էդգար Ալլան Պո |
Վաղուց, շատ վաղուց, հեռու-հեռավոր
Մի թագավորությունում անհասանելի,
Ապրում էիր դու` հրաշք մի աղջիկ,
Առաջին իմ սեր, իմ Անաբել Լի':
Սիրում էիր ինձ շատ, իսկ ես էլ այնքան,
Որ հնարավոր չէր սիրել ավելի:
Թեև երեխա էի, և դու էլ էիր փոքր`
Այդ թագավորությունում անհասանելի,
Բայց մեծ էր իմ սերը, և նաև քոնը,
Իմ արև պայծառ, իմ Անաբել Լի':
Երկնային լուսե փերիներն անգամ
Չէին կարող սիրել մեզնից ավելի:
Դա էր պատճառը գուցե, չգիտեմ,
Այդ թագավորությունում անհասանելի
Ժայթքեց հողմախառն կայծակ անիծված,
Խլեց քեզ ինձնից, իմ Անաբել Լի':
Իսկ ծնողներդ` վշտահար սրտով,
Տարան քեզ ինձնից հեռու ավելի.
Քո տունը դարձավ ծովափնյա մի խորշ`
Թագավորության մեջ անհասանելի:
Այո, երկնային փերիներն անգամ
Երջանիկ չէին մեզնից ավելի.
Եվ այդ նախանձն էր պատճառը միակ,
Որ թագավորությունում անհասանելի`
Կայծակով լեցուն հողմերը դաժան
Սպանեցին հենց քեզ, իմ Անաբել Լի':
Բայց մենք սիրեցինք նրանցից ուժգին,
Ովքեր ապրեցին երկար ավելի,
Ովքեր գիտեին մեզնից ավելի:
Փերիներ, դևեր... անզոր էին արդեն
Այդ աշխարհներում` անհասանելի,
Որ իմ վշտահար հոգին բաժանեին
Քո մաքուր հոգուց, իմ Անաբել Լի':
Երբ հայացքս է Լուսնի շուրջը, իմ անուրջը
Քո մասին է, Անաբել Լի':
Թեև սին է այդ պատրանքը, բայց քո մեղմ հայացքը
Հիասքանչ է, իմ Անաբել Լի':
Ու կկորչեմ ես անհետ, կննջեմ առհավետ`
Արևավառ ու սիրուն հարսնացուիս հետ,
Գետնախորշերում` մութ, անմատչելի,
Աշխարհների մեջ անհասանելի...
