Changes

:    ֊—... Ութ... ինը... տասը... վա՜յ, Ջոնաթա՛ն, ես արագության սահմաններից դուրս եմ, գալիս... տասնմեկ... ես ցանկանում եմ կանգ առնել այնպես գեղեցիկ ու հստակ, ինչպես դու... տասներկու... սատանան տանի, ես ոչ մի կերպ չեմ կարողանում... տասներեք... այս վերջին երեք պարույրները... առանց... տասնչ...ա–ա–ա։

:    ֊ — Ջոնաթա՛ն, դու ավելորդ ժամանակ ես վատնում։ Ես բութ եմ, հիմար։ Իզուր տեղը ջանք եմ թափում, մեկ է՝ ոչինչ չի ստացվելու։

:    ֊ — Իհարկե, չի ստացվի, քանի դեռ այդքան կտրուկ ես կանգ առնում։ Ամենասկզբում դու կորցրիր ժամում քառասուն մղոն արագություն։ Հարկավոր է նույն բանն անել, միայն սահուն։ Վստահորեն, բայց սահուն, հասկանո՞ւմ ես, Ֆլե՛տչեր։

:    ֊ — Մի անգամ էլ միասին փորձենք՝ թև թևի։ Ուշադրություն դարձրու կանգ առնելուն։ Սահուն, շարժումը սկսիր առանց ոստյունների։

:    ֊ — Իրականում մեզնից յուրաքանչյուրը մարմնավորում է Մեծ Ճայի գաղափարը՝ համապարփակ ազատության գաղափարը, թռիչքի ճշգրտությունը ևս մի քայլ է, որ մեզ մոտեցնում է մեր իսկական էության արտահայտմանը, ֊ — երեկոները ափին կանգնած՝ ասում էր Ջոնաթանը, ֊ — մեզ համար ոչ մի խոչընդոտ չպետք է գոյություն ունենա։ Ահա թե ինչու ենք ձգտում տիրապետել և բարձր արագություններին, և՛ փոքր արագություններին, և՛ բարձրագույն սավառնորդության թռիչքաձևերին...

:    ֊ — Ձեր ողջ մարմինը, մի թևի ծայրից մինչև մյուսը, ֊ — նորից ու նորից կրկնում էր Ջոնաթանը, ֊ — ոչ այլ ինչ է, քան ձեր միտքը գամող շղթաներ, և դուք կփշրեք ձեր մարմինը կապկպող շղթաները...

:    ֊ — Մենք դեռևս պատրաստ չենք, ֊ — բացականչեց Հենրի Կելվինը։ ֊ Նրանք չեն ուզում մեզ տեսնել։ Մենք Աքսորյալ ենք։ Մի՞թե կարելի է ներկայությունդ փաթաթել ճայի վզին, որը չի ուզում քեզ տեսնել։:    ֊ — Մենք իրավունք ունենք թռչել ուր կամենում ենք և լինել այնպիսին, ինչպիսին ստեղծված ենք, ֊ — պատասխանեց Ջոնաթանը։

:    ֊ — Մենք ինչո՞ւ պետք է ենթարկվենք օրենքին, եթե մեզ վտարել են Երամից, ֊ — շվարած հարցրեց Ֆլետչերը։ ֊ Իսկ եթե կռիվ սկսվի, ապա այնտեղ ավելի օգտակար կլինենք, քան այստեղ։

:    ֊ — Նախ և առաջ, ֊ — քմծիծաղով ասաց նա, ֊ — ձեր տեղերը շարքում որոշ ուշացումով զբաղեցրիք...

:    ֊ — Ի՞նչ անենք, որ Աքսորյալներ են, իհարկե, Աքսորյալներ են, թող որ Աքսորյալներ լինեն, ֊ — ասաց ջահելներից մեկը։ ֊ Հետաքրքիր է, որտե՞ղ են նրանք այդպես թռչել սովորել։

:    ֊ — Մարտի՛ն, ֊ — օդում տարածվում էր նրա ձայնը, ֊ — ասում ես, թե կարողանում ես դանդաղ թռչել։ Ասելը քիչ է, հարկավոր է ապացուցել։ Թռի՛ր։

:    ֊ — Օգնիր ինձ, ֊ — հազիվ լսելի ասաց նա, կարծես պատրաստվում էր կյանքին անմիջաաես հրաժեշտ տալ, ֊ — ես աշխարհում ամենից ավելի ուզում եմ թռչել։:    ֊ — Դե ինչ, ժամանակ չկորցնենք, ֊ — ասաց Ջոնաթանը, ֊ — ինձ հետ միասին օդ բարձրացիր, և սկսենք։:    ֊ — Դու չհասկացար։ Թևս։ Թև՜ս չեմ կարողանում շարժել։:    ֊ — Մեյնարդ, դու ազատ ես, դու իրավունք ունես այստեղ և այժմ անել այն, ինչ կամենում է քո «ես»֊ը, քո իսկական «ես»֊ը, և ոչ ոք չի կարող քեզ խանգարել։ Դա Մեծ Ճայի օրենքն է, դա օրենք է։:    ֊ — Ասում ես՝ կարո՞ղ եմ թոչել։:    ֊ — Ես ասում եմ, որ դու ազատ ես։

:    ֊ — Ես կարող եմ թռչել։ Լսո՞ւմ եք։ Ես կարող եմ թռչե՜լ։

:    ֊ — Նույնիսկ Երամի օրենքը, ֊ — ճայերի ամբոխից լսվեց մի ձայն։:    ֊ — Գոյություն ունի միայն մեկ օրենք՝ այն, որ օգնում է լինել ազատ, ֊ — ասաց Ջոնաթանը, ֊ — ուրիշ օրենք չկա։:    ֊ — Մի՞թե մենք կսովորենք քեզ նման թռչել, ֊ — Ջոնաթանին հասավ մի ուրիշ ձայն, ֊ — դու յուրահատուկ ես, դու տաղանդավոր ես, սովորական չես, նման չես ուրիշների։:    ֊ — Նայեցեք Ֆլետչերին, Լոուելին, Չարլզ-Ռոնալդին, Ջադի Լիին։ Նրանք նույնպե՞ս յուրահատուկ են, տաղանդավոր, ոչ սովորական։ Ոչ ավելի, քան դու, ոչ ավելի, քան ես։ Միակ տարբերությունը, մեն ու միակ տարբերությունն այն է, որ նրանք սկսել են հասկանալ, թե ով են իրենք և իրենց պահում են, ինչպես վայել է ճային։

:    ֊ — Երամում խոսում են, որ դու Մեծ Ճայի Որդին ես, ֊ — մի անգամ առավոտյան բարձր Արագության մարզական թռիչքից հետո Ջոնաթանի հետ զրուցելիս ասաց Ֆլետչերը, ֊ — իսկ եթե ոչ, նշանակում է ժամանակիցդ առաջ ես անցել հազար տարի։:    Ջոնաթանը հոգոց արձակեց։ «Տգիտության տուրք, ֊ — մտածեց նա, ֊ — քեզ սատանա կամ աստված են անվանում»։:    ֊ — Ի՞նչ ես կարծում, Ֆլե՛տչ։ Մենք ժամանակից առա՞ջ ենք անցել։ Երկար դադար տիրեց։:    ֊ — Իմ կարծիքով՝ նման թռիչքները հնարավոր են եղել միշտ, պարզապես որևէ մեկը պետք է գլխի ընկներ և փորձեր սովորել այսպես թռչել, իսկ ժամանակն այստեղ կապ չունի։ Գուցե մենք մոդայի՞ց ենք առաջ անցել։:    ֊ — Դա արդեն մի բան նշանակում է, ֊ — ասաց Ջոնաթանը, թևի վրայով շրջվեց և միառժամանակ օդում սահեց թաթերը վեր։ ֊ Դա ավելի լավ է, քան ժամանակից առաջ ընկնելը։

:    ֊ — Բանն այն է, Ֆլե՛տչ, որ մեր հնարավորությունների սահմանները ձգտում ենք ընդլայնել աստիճանաբար, համբերատար։ Մենք դեռ չենք հասել ժայռի միջով թռչելուն։ Ըստ ծրագրի՝ դրանով կզբաղվենք քիչ ավելի ուշ։:    ֊ — Ջոնաթա՜ն։:    ֊ — Որին կոչում են նաև Մեծ Ճայի Որդի, ֊ — չոր արձագանքեց դաստիարակը։:    ֊ — Ի՞նչ ես անում այստեղ։ Ժա՜յռը։ Մի՞թե ես... Արդյոք չե՞մ մահացել։:    ֊Է՜֊է—Է՜֊է, Ֆլե՛տչեր, վե՛րջ տուր, ինքդ մտածիր։ Եթե ինձ հետ խոսում ես, ակներևաբար չես մահացել, այդպե՞ս է, թե ոչ։ Պարզապես քո գիտակցության մակարդակը կտրուկ փոխվել է. եղածն այս է։ Հիմա ընտրիր։ Դու կարող ես մնալ այստեղ ու սովորել այս մակարդակի շրջանակներում, որն, ի դեպ, շատ ավելի բարձր է նրանից, որտեղ գտնվում էիր, կամ կարող ես վերադառնալ և շարունակել աշխատել Երամի հետ։ Ավագները հույս ունեին, որ դժբախտություն կպատահի, բայց չէին կարծում, թե այսքան ժամանակին կլինի։:    ֊ — Իհարկե, ես ցանկանում եմ վերադառնալ Երամի մոտ։ Ախր նոր էի պարապել սկսել անծանոթ խմբի հետ։:    ֊ — Հիանալի է, Ֆլե՛տչեր։ Հիշո՞ւմ ես, մենք խոսում էինք, որ մարմինը ոչ այլ ինչ է, քան միտք...

:    ֊ — Նա ողջ է։ Նա մեռել էր և նորից ողջ է։:    ֊ — Թևով դիպավ ու կենդանացրեց Մեծ Ճայի Որդին։:    ֊ — Ո՛չ, ինքն ասում է որդին չէ։ Նա սատանա է։ Սատանա՜։ Հայտնվել է, որ

:    ֊ — Ֆլե՛տչեր, լավ չի՞ լինի հեռանանք նրանցից, ֊ — հարցրեց Ջոնաթանը։:    ֊ — Ես չեմ առարկում...

:    ֊ — Ինչո՞ւ աշխարհի ամենադժվար բանը թռչունին ստիպելն է հավատալ, որ ինքն ազատ է, ֊ — տարակուսանքների մեջ էր Ջոնաթանը, ֊ — չէ որ յուրաքանչյուր ճայ ինքը կարող է համոզվել, եթե միայն մի փոքր մարզվի։ Ինչո՞ւ է դժվար։

:    ֊ — Ի՞նչ արեցիր։ Ինչպե՞ս հայտնվեցինք այստեղ։:    ֊ — Դու ասացիր, որ դեմ չես ազատվել ցնորված թռչուններից, ճի՞շտ է։:    ֊ — Այո, բայց դա ինչպե՞ս...:    ֊ — Ինչպես ամեն ինչ, Ֆլե՛տչեր։ Մարզումներ։

:    ֊ — Ջոնաթա՚ն, հիշո՞ւմ ես, մի անգամ, շատ֊շատ վաղուց, ասում էիր, որ սերն առ Երամ այնքան պետք է լինի, որ ստիպի վերադառնալ ցեղակիցների մոտ և օգնել նրանց սովորելու։:    ֊ — Իհարկե։:    ֊ — Ես չեմ հասկանում, ինչպե՞ս կարելի է սիրել խելացնոր թռչունների երամը, որ հենց նոր ձգտում էր քեզ սպանել։:    ֊ — Է՜խ, Ֆլե՛տչ։ Դու չպետք է սիրես թռչունների խելագար երամը։ Դու ամենևին էլ պարտավոր չես չարիքին և ատելությանը սիրով հատուցել։ Դու պարտավոր ես մարզվել և այդ թռչուններից յուրաքանչյուրի մեջ տեսնել իսկապես բարի ճային, ապա օգնես նրանց՝ իրենց մեջ տեսնելու հենց նույն ճային։ Ահա թե որն է սերը։ Հետաքրքիր է, վերջապես ե՞րբ ես հասկանալու այդ բանը։

:    ֊ — Ես առաջնորդո՞ւմ եմ։ Ի՞նչ են նշանակում քո բառերը, ե՞ս եմ աոաջնորդում։ Այստեղ դաստիարակը դու ես։ Դու չես կարող մեզ լքել։:    ֊ — Չե՞մ կարող։ Իսկ դու չե՞ս մտածում, որ գոյություն ունեն ուրիշ երամներ և ուրիշ ֆլետչերներ, որոնք գուցե դաստիարակի կարիք ավելի են զգում, քան դու, որովհետև դու արդեն դեպի լույս տանող ճանապարհին ես։:    ֊ — Ե՞ս։ Ջո՛ն, ախր ես սովորական ճայ եմ, իսկ դո՜ւ...:    ֊ — Մեծ ճայի միակ Որդին, այո՞։ ֊ Ջոնաթանը հառաչեց, նայեց ծովին։ ֊ Այլևս քեզ պետք չեմ։ Շարունակիր ինքդ քեզ որոնել, ահա թե ինչ է պետք քեզ։ Աշխատիր ամեն օր գոնե մի քայլ մոտենալ իսկական, ամենազոր Ֆլետչերին։ Նա է քո դաստիարակը։ Դու պետք է սովորես հասկանալ նրան և կատարել այն, ինչ քեզ կթելադրի։

:    ֊ — Թույլ չտաս նրանց իմ մասին դատարկ բաներ խոսել, թույլ չտաս ինձնից աստված սարքել, լա՞վ, Ֆլե՛տչ։ Ես ճայ եմ։ Ես սիրում եմ թռչել, գուցե...:    ֊ — Ջոնաթա՛ն։:    ֊ — Խեղճ Ֆլետչ։ Մի հավատա աչքերիդ։ Նրանք միայն խոչընդոտներն են տեսնում։ Տեսնել՝ նշանակում է հասկանալ, ըմբռնիր այն, ինչ արդեն գիտես և կսովորես թռչել։

:    ֊ — Նախ և առաջ, ֊ — դանդաղ ասաց նա, ֊ — դուք պարտավոր եք հասկանալ, որ ճայն անսահմանափակ ազատության գաղափարի մարմնացումն է, Մեծ Ճայի կերպարի մարմնացումը և ձեր ողջ մարմինը, մի թևի ծայրից մինչև մյուսի ծայրը, ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ ձեր միտքը։:    Ջահել ճայերը չարաճճիությամբ նայում էին նրան. «Դե՛, դե՛, բարեկամ, ֊ մտածում էին նրանք, ֊ — այդ խոսքերը հազիվ թե օգնեն մահվան օղակ կատարելու»։

:    ֊ — Հը՜մ։ Այո՛... Ուրեմն այսպես, ֊ — ասաց նա քննադատական հայացքով զննելով նրանց։ ֊ Եկեք սկսենք հորիզոնական թռիչքից։

:    «Սահման գոյություն չունի՞, Ջոնաթան, ֊ — մտածեց նա։ ֊ Դե ինչ, այդ դեպքում հեռու չէ այն պահը, երբ ամպերի միջից դուրս կլողամ քո ափերի մոտ և քեզ թռիչքի մի քանի նոր ձևեր ցույց կտամ»։:    Եվ չնայած Ֆլետչերն աշխատում էր պահանջվող խստությամբ նայել իր աշակերտներին, հանկարծ նրանց բոլորին տեսավ այնպիսին, ինչպիսին իրականում նրանք կային ֊ տեսավ մեկ ակնթարթ, բայց այդ ակնթարթում ոչ միայն հավանեց, այլև սիրեց բոլորին։ «Սահման գոյություն չունի՞, Ջոնաթան», ֊ — ժպտալով մտածեց նա և սլացավ գիտելիքներին հետապնդելու։