Թասարինենի մարգագետիններում թափառում էի ես գարնանը , (Նան-Թասսարիոնը (Թասարինենը) տարածք է Բելերիենդում, Սիրիոն գետի ափին, ներկայում խորտակված ջրի տակ)
Ա՜խ, ինչ բուրավետ էր արթնացող Նան-Թասարիոնը:
Ու ես ասում էի դա լավ է, լավ է:
Հանգստանում էի Օսիրիանդի թեղիների տակ ամռանը, (Օսիրիանդ, յոթ գետերի երկիրը: Բելերիենդի խորտակումից հետո նրա մի մասը մնացել է ցամաքում: Հետագայում
Ախ, ինչ քաղցրալուր էին յոթ գետերը խոխոջում: այնտեղ է եղել Գիլ-գալադի թագավորությունը)
Ու ես մտածում էի ավելի լա չի՛ լինում:
Իսկ աշնանը քայլում էի Նելդորետի թղկիների տակ: (Նելդորետ (Թաուր-նա-Նելդոր) անտառ Բելերիենդում)
Ախ, ինչ ոսկեգույն է Թաուր-նա-Նելդորը:
Դա ավելին էր քան ես սպասում էի:
Ձմռանն զբոսնում էի Դորտոնիոնյան Սոճիների տակ, (Դորտոնիոն (Օրոդ-նա-Թհոն) Բելերիենդի հյուսիսային մասը, այստեղ սկզբում ապրել են Էդայնի տոհմի մարդիկ)
Ախ, Օրոդ-նա-Թհոնի սև ու սպիտակ ձմեռը:
Ծառմորուսը վերջացրեց երգելն ու լռեց: Անտառում մեռելային լռություն էր տիրում: