Ետ ու առաջ հածանվելով, ասես երբեմնի կարտոֆիլ ցանող մի ֆերմեր, գլխավոր ինժեները փոշեսահնակից կիսով չափ դուրս թեքված՝ զննաձողը ձեռքին աշխատում էր։ Այդ օպերացիան մեծ ճշտաջանություն էր պահանջում, ու գործը դանդաղ էր ընթանում։ Լոուրենսը հիշեցնում էր կույրի, որը ճկուն շիվը ձեռքին խարխափում է մթության մեջ։ Եթե նրա շիվը շատ կարճ լինի, ապա մի բան ևս պետք է հորինել։ Բայց առայժմ վաղ է այդ մասին մտածելը․․․
Երբ ավարտվում էր տասներորդ րոպեն, Լուորենսը վրիպեց։ Ամբողջ ժամանակ նա աշխատում էր երկու ձեռքով, և ահա, ինչքան ուժ ուներ հուպ տալով զննաձողի վերին ծայրը, չափից ավելի դուրս կռացավ փոշեսահնակից, ոտքերը հանկարծ պոկվեցին տեղից, և նա բերանքսիվայր ընկավ Ծովը։
Ու հանկարծ բոլոր կողմնակի մտքերը դուրս թռան Լոուրենսի գլխից․ տասնհինգ մետր խորության վրա զննաձողը ինչ֊որ կարծր բանի առավ։
==Գլուխ տասնչորսերորդ==