Վարժվելով լոգարիթմների գործածությանը և դրանց միջոցով հաշվումների հեշտացմանը՝ մեզ համար դժվար է պատկերացնել այն զարմանքը և հիացմունքը, որ առաջացրել են դրանք՝ իրենց հայտնվելու ժամանակ։ Նեպերի ժամանակակից Բրիգը, հետագայում փառաբանվելով տասնորդական լոգարիթմների գյուտով, Նեպերի երկերն ստանալիս գրել է. «Նեպերն իր նոր զարմանալի լոգարիթմներով ստիպեց ինձ ջերմեռանդորեն աշխատել և՛ գլխով, և՛ ոտքերով։ Ես հույս ունեմ ամռանը նրան տեսնել, քանի որ երբեք չեմ կարդացել այնպիսի գիրք, որը ինձ ավելի դուր գար և մեծ հիացմունք պատճառեր»։ Բրիգը իրագործեց իր ցանկությունը և ուղևորվեց Շոտլանդիա, որպեսզի այցելի լոգարիթմների գյուտարարին։ Նրան հանդիպելիս Բրիգն ասաց՝
«Ես ձեռնարկեցի այո այս երկար ճանապարհորդությունը մի նպատակով՝ տեսնել ձեզ և իմանալ, թե ինչ արվեստի և սրամիտ զենքի օգնությամբ դուք եկաք այդ մտքին՝ աստղագիտության համար զարմանալի ձեռնարկին՝ լոգարիթմներին։ Սակայն այժմ ես ավելի եմ զարմանում, թե ինչո՞ւ ոչ մեկը առաջուց չի գտել, քանի որ դրանց հետ ծանոթանալուց հետո դրանք թվում են չափազանց պարզ»։
===ԼՈԳԱՐԻԹՄՆԵՐԻ ՄՐՑԱԿԻՑՆԵՐԸ===
===ԼՈԳԱՐԻԹՄԱԿԱՆ ՏԱՐՕՐԻՆԱԿՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ===
Եթե տեխնիկական առօրյայի և գործնական կյանքի հաշվողական պահանջները լրիվ ապահովվում են եռանիշ և քառանիշ աղյուսակներով, ապա, մյուս կողմից, տեսական հետազոտողի տրամադրության տակ կան և այնպիսի աղյուսակներ, որ ունեն ավելի շատ նիշեր, քան նույնիսկ Բրիգի <math>14</math>-անիշ լոգարիթմները։ Ընդհանրապես ասած, լոգարիթմը մեծ մասամբ իռացիոնալ թիվ է և թվանշանների ոչ մի քանակով չի կարելի ճշտորեն արտահայտել։ Մեծ մասամբ թվերի լոգարիթմները, որքան էլ նիշեր վերցնելու լինենք, արտահայտվում են միայն մոտավոր կերպով և որքան դրանց մանտիսներում թվանշանները շատ են, այնքան դրանք ճիշտ են։
Գիտական աշխատանքների համար <math>14</math>-անիշ լոգարիթմները<ref>Բրիգի <math>14</math>-անիշ լոգարիթմները կազմված են, ի միջի այլոց, միայն <math>1</math>-ից մինչև <math>20000 \text{ </math> և } <math>90000</math>-ից մինչև <math>101000</math> թվերի համար։</ref> երբեմն ճիշտ չեն, բայց տարբեր տեսակի 300 լոգարիթմական աղյուսակներից, որոնք լույս են տեսել դրանց հայտնագործումից հետո, հետազոտողը միշտ կարող է գտնել այնպիսիները, որոնք կարող են նրան բավարարել։ Նշենք, օրինակ, <math>2</math>-ից մինչև <math>1200</math> թվերի <math>20</math>-անիշ լոգարիթմները, որ հրատարակվել է Ֆրանսիայի Կալլե (1795) քաղաքում։ Ավելի սահմանափակ թվերի խմբերի համար կան նաև վիթխարի թվով տասնորդական նիշերով լոգարիթմների աղյուսակներ՝ լոգարիթմական իսկական տարօրինակություններ, որոնց գոյության մասին, ինչպես ես համոզվել եմ, չեն կասկածում նաև բազմաթիվ մաթեմատիկոսներ։
Ահա այդ լոգարիթմ-հսկաները, դրանք բոլորը տասնորդական չեն, այլ բնական<ref>Բնական կոչվում են այն լոգարիթմները, որոնք ոչ թե <math>10</math> հիմքով են, այլ <math>2,718 \dots</math> հիմքով, որի մասին դեռ խոսելու ենք։</ref>։
Ադամսի <math>260</math>-անիշ լոգարիթմները։
Վերջին դեպքում մենք ունենք, ի միջի այլոց, ոչ թե աղյուսակ, այլ միայն այսպես կոչված հինգ թվերի բնական լոգարիթմներ՝ <math>2, \; 3, \; 5, \; 7 \text{ </math> և } <math>10</math>, և փոխանցող (<math>260</math>-անիշ) արտադրիչ դրանք տասնորդականի վերածելու համար։ Սակայն, դժվար չէ հասկանալ, որ ունենալով այդ հինգ թվերի լոգարիթմները՝ պարզ գումարով կամ բազմապատկումով կարելի է ստանալ բարդ թվերի բազմության լոգարիթմները. օրինակ <math>12</math>-ի լոգարիթմը հավասար է <math>2, \; 2 \text{ </math> և } <math>3</math> թվերի լոգարիթմների գումարին և այլն։
Լրիվ կերպով կարելի է լոգարիթմական տարօրինակության շարքը դասել նաև հաշվեքանոնը, այդ «փայտե լոգարիթմները», եթե միայն շնորհիվ իր հարմարության այդ սրամիտ գործիքը չդառնար տեխնիկների համար այդքան սովորական հաշվող գործիք, ինչպես համրիչը գրասենյակային աշխատողների համար։ Սովորության հետևանքով մարում է հիացմունքի զգացումը լոգարիթմի սկզբունքով աշխատող սարքի առջև, մի սարք, որն իրենից օգտվողից չի պահանջում նույնիսկ գիտենալ, թե ինչ բան է լոգարիթմը։
Որոնելի լոգարիթմը կարող է գտնվել
<math>\frac{34}{31} \text{ </math> և } <math>\frac{34,99}{31} \text{ </math> միջև կամ } <math>1,09 \text{ </math> և } <math>1,13</math> միջև։
Այդ ինտերվալում կա միայն մեկ ամբողջ թվի լոգարիթմ, այն է՝ <math>13</math>-ի լոգարիթմը՝ <math>1,11</math>։ Այդ ճանապարհով էլ գտնված է ձեզ շշմեցնող արդյունքը։ Իհարկե, այդ բոլորը մտքով արագ կատարելու համար պետք է տիրապետել մասնագետի հնարամտությանը և հմտությանը, բայց ըստ էության, ինչպես տեսնում ենք, դա բավականին պարզ է։ Այժմ դուք ինքներդ էլ կարող եք կատարել նման ֆոկուսներ, եթե ոչ մտքով, գոնե թղթի վրա։
Չտեղեկանալով այն մասին, թե դա ինչ թիվ է, դուք կարող եք արմատ հանելու արդյունքը հայտարարել արմատը հավասար է <math>2</math>-ի։
Իրոք, <math>lg \sqrt[64]{(20 \; թվանշան)} \;=\; \frac{19,\dots}{64}</math>, հետևաբար այն պետք է գտնվի <math>\frac{19}{64} \text{ </math> և } <math>\frac{19,99}{64}</math> միջև, այսինքն՝ <math>0,29 \text{ </math> և } <math>0,32</math> միջև։ Այդպիսի լոգարիթմը ամբողջ թվի համար միայն մեկն է՝ <math>0,30\dots</math> այսինքն՝ <math>2</math> թվի լոգարիթմը։
Դուք անգամ կարող եք վերջնականապես հաղթել հաշվողին, նրան հայտնելով, թե նա ինչպիսի թիվ էր ուզում ձեզ թելադրել. հռչակավոր շախմատային թիվը՝
որտեղ <math>S_1</math>-ը <math>630 \; կգ</math> կշիռ ունեցող եզան մարմնի մակերևույթն է։ Երկրաչափությունից մենք գիտենք, որ նման մարմինների մակերևույթները (<math>S</math>) հարաբերում են, ինչպես նրանց գծային չափերի (<math>l</math>) քառակուսիները իսկ ծավալները՝ (և, հետևաբար, կշիռները), ինչպես գծային չափերի խորանարդները։ Ուստի՝
<math>\frac{S}{S_1} \;=\; \frac{l^2}{l_1^2}, \; \frac{420}{630} \;=\; \frac{l^3}{l_1^3} \text{ </math> և, նշանակում է՝ } <math>\frac{l}{l_1} \;=\; \frac{\sqrt[3]{420}}{\sqrt[3]{630}}</math>,
որտեղից
Երևակայեցեք, թե ինչպես իմ ընկերոջը տհաճ զարմանք պատճառեց այն, երբ ես նրան ապացուցեցի, որ նվագելով ժամանակակից դաշնամուրի ստեղների վրա, նա նվագում է, ճիշտն ասած, լոգարիթմների վրա... Եվ իրոք, այսպես կոչված տեմպերացված քրոմատիկ (ելևէջային) գամմաների աստիճանները դասավորված չեն հավասար հեռավորությամբ ''ո՛չ'' տատանումների թվերի նկատմամբ և ''ո՛չ'' էլ համապատասխան ձայնի ալիքների երկարության նկատմամբ, այլ իրենցից ներկայացնում են այդ մեծությունների ''լոգարիթմները''։ Միայն այդ լոգարիթմների հիմքը հավասար է <math>2</math>-ի, և ոչ թե <math>10</math>-ի, ինչպես ընդունված է մյուս դեպքում։
Ենթադրենք, որ ամենացածր օկտավայի do նոտան (նրան կանվանենք զրո օկտավա) սահմանված է վայրկյանում <math>n</math> տատանումներով։ Այդ ժամանակ առաջին օկտավայի do-ն վայրկյանում կանի <math>2ո2n</math> տատանումներ, իսկ <math>m</math>-րդ օկտավան՝ <math>n \cdot 2^m</math> տատանումներ և այլն։ Դաշնամուրի խրոմատիկ գամմայի բոլոր նոտաները նշանակենք <math>p</math> համարներով, յուրաքանչյուր օկտավայի do տոնը ընդունելով որպես զրո. այդ ժամանակ, օրինակ, sol տոնը կլինի <math>7</math>-րդ, la-ն կլինի <math>9</math>-րդ և այլն. <math>12</math>-րդ տոնը նորից կլինի do միայն թե մի օկտավայով բարձր։ Քանի որ տեմպերացված քրոմատիկ գամմայի յուրաքանչյուր հետագա տոնը ունի <math>\sqrt[12]{2}</math> անգամ ավելի մեծ տատանումներ<ref>Գրքում վրիպակ է՝ <math>\sqrt[12]{2}</math>-ից ավելի մեծ տատանումներտատանումներ— ''Մ.''։</ref>, քան նախորդը, ապա ցանկացած տոնի տատանումների թիվը կարելի է արտահայտել հետևյալ բանաձևով՝
<math>N_{pm} \;=\; n \cdot 2^m\left(\sqrt[12]{2}\right)^p</math>։