— Պեչկին, մի՛ ցատկոտիր մահճակալի վրա։
— Պեչկին, գլուխդ դուրս մի՛ հանի հանիր պատուհանից։
— Պեչկին, կոտլետներով մի խփիր ընկերներիդ։
Բայց դա հետո էր։ Առայժմ նա պառկած էր մեկուսարանում, նամակն էլ մնում էր փոստարկղում ընկած։
==Գլուխ տասներորդ — Շարիկը գնում է անտառ==