:::::::::::::::✴ ✴ ✴
Նոր էր Հրոնովի բժիշկը սուլթան Սուլեյմանի դստեր հեքիաթն ավարտել, երբ պեպենոտ Վինցեկը վերադարձավ, իր հետ բերելով Հորժիչկիի բժշկին, Ուպիցեի բժշկին և Կոստելցեի բժշկին։
― Բերո՜ւմ եմ, բերում, ― բղավեց նա դեռևս հեռվից։ ― Համա թե տանջվեցի, հա՜․․․
― Ողջունում եմ ձեզ, կոլեգաներ, ― ասաց հրոնովցի բժիշկը։ ― Ահա մեր պացիենտը՝ պան գրբաց Մագիաշը։ Ինչպես, անշուշտ, տեսնում եք, սրա դրությունը խիստ ծանր է։ Պացիենտը պնդում է, որ ինքը կուլ է տվել սալոր, կամ սև սալորի կորիզ։ Իմ համեստ կարծիքով, սրա հիվանդությունը կարելի է անվանել սուր սալորիտ։
― Հը՜մ, հը՜մ, հը՛մ, ― ասաց Հորժիչկիի բժիշկը։ ― Իսկ ես հակամետ եմ կարծելու, որ սա խեղդող սալորիտ է։
― Չեմ կամենում վիճել հարգելի կոլեգաներիս հետ, ― ասաց Կոստելցեի բժիշկը, ― սակայն ըստ իս, տվյալ դեպքում խոսքը վերաբերում է կոկորդային կորիզասալորիտին։
― Պարոնայք, ― խոսեց Ուպիցեի բժիշկը, ― ես առաջարկում եմ համաձայնել հետևյալ դիագնոզին․ պան Մագիաշի մոտ նկատվում է սուր, խեղդող սալորակոկորդային կորիզասևասալորիտ։
― Դե, պան Մագիաշ, շնորհավորում եմ ձեզ, ― ասաց Հորժիչկիի բժիշկը։ ― Դա խիստ հազվադեպ և ծանր հիվանդություն է։
― Հետաքրքիր դեպք է, ― բացատրեց Ուպիցեի վժիշկը։
― Կոլեգաներ, ― խոսեց Կոստելցեի բժիշկը, ― իմ պրակտիկայում հաճախ են պատահել հետաքրքիր դեպքեր։ Լսե՞լ եք օրինակ, թե ես ինչպես բուժեցի Կրահորկի լեռան անտառի ոգուն։ Եթե չեք լսել, ուրեմն պատմեմ ձեզ։
:::::::::<b>Անտառոգու գլխին եկածը</b>