Changes
— Բայց երաժշտությունը նրա հորինածը չէ,— ինքն իրեն ասաց Ալիսը. «Ես քեզ ավի այն բոլորը, ինչ կարող էի» երգի մեղեդին է։ Նա կլանված ունկնդրում էր, բայց մինչև վերջ էլ արցունքներ չերևացին աչքերում։
<poem>::::::::Ես չեմ խոսի երկար֊բարակ,
::::::::::Բայց կպատմեմ մի արկած.
::::::::Մի օր տեսա մի ծերունի
::::::::::Մաղով թափվող ջրի պես։
::::::::— Ես թիթեռ եմ բռնում,— ասաց,—
::::::::::Ու նրանցից մի տարի
::::::::Համով կարկանդակ եմ թխում՝
::::::::::Չնչին, դատարկ, բայց արդար։
::::::::Խորհում էի, թե ոնց ներկել
::::::::::Այտմորուսները կանաչ,
::::::::Ու հնարել մի մեծ հովհար,
::::::::::Ու ճակատին բամփեցի։
::::::::Ծերուկը մեղմ պատասխանեց.
::::::::::— Ես միշտ թրև եմ գալիս,
::::::::Երբ գտնում եմ սարի առվակ,
::::::::::Մտածածս ի՞նչ՝ գրո՛շ։
::::::::Խորհում էի, թե մարդ ինչպես
::::::::::Ուտի միայն արաժան,
::::::::Ու օրեցօր ճարպակալի
::::::::::Ի՞նչ է գործիդ անունը։
::::::::— Աչք եմ որսում Ձողաձկան՝
::::::::::Հավամրգի թփի մեջ,
::::::::Ու նրանցից կոճակ սարքում
::::::::::Կես փեննի են սոսկ դառնում։
::::::::— Հաց եմ հանում գետնի տակից,
::::::::::Խեցգետինով եմ ես բռնում,
::::::::Խոտի թումբն հաճախ որպես
::::::::::Քո թանկագին կենացը։
::::::::Մինչ խոսում էր իմաստունը,
::::::::::Այս էր մտքովս անցել՝
::::::::Որ կամուրջը չժանգոտվի
::::::::::Որ խմեց իմ կենացը։
::::::::Ամեն անգամ, երբ սոսինձը
::::::::Իմ մատներն է կպցնում,
::::::::Կամ երբ ձախլիկ ոտքս աջլիկ
