Changes
/* Երգ երկրորդ */
{{տող|10}}Մենք տակավին կանգնած էինք ծովափում,
Ինչպես նա, ով քառուղիում կանգ առած,
Մտքով գնում, մարմնով անշարժ էմնում։է մնում։
{{տող|13}}Եվ ահա ինձ երևաց լույս մի բոսոր,
Ինչպես Հրատն այգաբացից քիչ առաջ
Երևում էարևմուտքում է արևմուտքում հեռավոր,
{{տող|16}}Շրջապատված գոլորշիքով խտացած.
Իմանալով թե նավավարն ով էր այն,
{{տող|28}}Նա ինձ ասաց. «Ծնրադրիր ևաղոթիրև աղոթիր.
Ահա Աստծու հրեշտակը, հետայսու
Դու կտեսնես այդ պաշտոնյայք տյառնընտիր։
{{տող|31}}Տե՛ս, ինչպես նա ավելորդ էհամարումէ համարումԱռագաստը ևթին և թին — գյուտերը մարդկանց,Եվ մակույկը իր թևերով էվարում։է վարում։
{{տող|34}}Թևերն ինչպես կարկառել էերկինքէ երկինք, տե՛ս,
Օդն հուզելով փետուրներով այնպիսի,
Որ չեն թափվում մահկանացու փետրի պես»։
{{տող|52}}Հոգիների խումբը տեղին ծանոթ չէր,
Եվ շվարած շուրջն էր նայում ուշադիր,
Նման նրան, ով տեսնում էնոր է նոր բաներ։
{{տող|55}}Արևն արդեն սլաքներով իր սուրսայր
Այլայլվեցին ևարմացան֊զարմացան։
{{տող|70}}Եվ ինչպես երբ գալիս էմի է մի սուրհանդակ,
Մարդիկ մոտն են վազում լուրեր լսելու,
Փույթ չանելով իրար տալու ոտնատակ,
Ինձ իմ տեղում սպասեցրեց ընդերկար.
{{տող|97}}Զի նա արդար մի կամքի էենթարկվում։է ենթարկվում։
Հիմա արդեն երեք ամսից իվեր նա
Ցանկացողին նավն էառնում է առնում ու տանում։
{{տող|100}}Ես, որ կանգնած էի ափին այն ծովի,
Ուր Տիբերի ջուրը աղի էդառնումէ դառնում,
Նրա մակույկն ընդունվեցի կամովի։
{{տող|103}}Արդ նա դեպի գետաբերանն էթռչումէ թռչում,
Քանզի այնտեղ հավաքվում են շարունակ
Նրանք, ովքեր դեպ Ախերոն չեն իջնում»։
{{տող|109}}Մի քիչ հաճիր երգովդ հոգիս սփոփել,
Որ գալով աստ իր մարմնի հետ միասին՝
Այնքան շատ էտագնապել է տագնապել ու տառապել»։
{{տող|112}}«Սերը մտքումս ինձ հետ զրույց էանում»—է անում»—
Սկսեց այնժամ երգել այնքան դաշնությամբ,
Որի ձայնը դեռ թրթռում էիմ է իմ սրտում։
{{տող|115}}Վարպետս ու ես ևհոգիներն և հոգիներն այն նորոգ
Լսում էինք երգը այնքան գոհությամբ,
Որ կարծես թե մենք չունեինք ուրիշ հոգ։
Եվ կշտամբեց. «Այդ ի՞նչ է, ծո՛ւյլ հոգիներ։
{{տող|121}}Ի՞նչ անփույթ եք, այդ ինչո՞ւեք ինչո՞ւ եք դուք կանգնել.
Շտապեք լեռն՝ ազատվելու ձեր կեղտից,
Որ կարենաք աստվածությունը տեսնել»։
{{տող|130}}Այսպես տեսա, որ ջոկատը այն հոգվոց
Երգը թողեց ևդեպի և դեպի դարը փութաց,
Ինչպես մի մարդ շվարուն ու մտակոծ.
