Changes

Կատարվում էր Արամազդի<ref>''Արամազդ '' — հայ դիցաբանության մեջ համապատասխանում է հունական Զևսին կամ Դիոսին։</ref> կամքը այսպես, երբ մի անգամ

Ատրիդեսը<ref>Ատրիդես— ''Ատրիդես'' — Ատրևսի որդին՝ Ագամեմնոնը։</ref>՝ արանց արքան և Աքիլլեսն աստվածազարմ։

Ձեռքին ուներ աղեղնավոր Ապոլլոնի ցուպը ոսկյա<ref>''Ապոլլոնի ցուպը ոսկյա '' — Կրոնական իշխանության խորհրդանիշ է։</ref>

Քանդել քաղաքը Պրիամի<ref>''քաղաքը Պրիամի '' — Տրոյան։</ref> և բարո՜վ տուն վերադառնաք։

Հազիվ թե ցուպն ու վարսակալն աստվածային<ref>''վարսակալն ասավածային '' — «պսակն Ապոլլոնի», որ Քրիսեսը կրում էր իբրև աստծո սպասավոր։</ref> օգնեն քեզ, ծե՛ր։

Արցունքներիս համար տուժեն քո սայրասուր սըլաքներով»<ref>''տուժեն քո սուրսայր սլաքներով '' — Հանկարծակի վրա հասնող մահը հին հույները բացատրում էին նրանով, որ Ապոլլոնը կամ նրա քույր Արտեմիսը նետահարում էին մարդկանց (Ապոլլոնը՝ տղամարդկանց, Արտեմիսը՝ կանանց)։</ref>։

Հարվածում էր՝ ամենուրեք վառ խարույկներ բորբոքելով<ref>''վառ խարույկներ բորբոքելով '' — Հոմերոսյան ժամանակաշրջանում սպանվածներին հիմնականում դիակիզում էին։</ref>։

Եվ կամ գուցե, վայելելով ճենճերն<ref>''ճենճեր '' — այստեղ` իբրև զոհ մատուցվող կենդանու յուղը, որը մսեղիքի որոշ մասերի հետ այրվում էր՝ ի պատիվ տվյալ աստծո։</ref> ընտիր ոչխարների

Իսկ բաշխումի ժամը երբ գա՝ պարգևների մեծը քոնն է<ref>''պարգևների մեծը քոնն է '' — «Պատերազմական ավարը» բաժանելիս թագավորն առաջինը ընտրելու իրավունքն ուներ։ Ավարը բաշխվելուց հետո մասնավոր սեփականություն էր դառնում։</ref>,

Որ սիրում էր երկուսին էլ և հոգ տանում առհավասար<ref>Ինչպես այստեղ, այնպես էլ վիպերգության բազմաթիվ այլ դրվագներում ակնառու է, որ հոմերոսյան հերոսների արարքները ղեկավարվում են աստվածների կամքով։</ref>։

«Ո՛վ դու գինուց ծանրացած մարդ, եղջերվասիրտ<ref>''եղջերվասիրտ '' — Եղնիկը (եղջերուն) հին հույները համարում էին վախկոտության խորհրդանիշ։</ref> և շընաչյա,

Այս մականի<ref>''մական '' — Աստ՝ գայիսոնի իմաստով, որպես իշխանության խորհրդանիշ։ Ժողովում տրվում էր նրան, ով ձայն էր խնդրում։</ref> վըրա, որ էլ չի արձակի տերև ու ոստ,

Մի ժամանակ ձեզանի՛ց էլ քաջ մարդկանց հետ ես ապրեցի<ref>''ձեզանից էլ քաջ մարդկանց հետ ես ապրեցի '' — Հոմերոսյան ըմբռնումներով՝ հերոսների ամեն մի նոր սերունդ նախորդից թույլ էր։</ref>,

Քաջերի դեմ լեռնաբընակ<ref>''քաջերի դեմ լեռնաբնակ '' — նկատի ունի կենտավրոսներին՝ կես-մարդ, կես-ձի։ Մի անգամ հարսանիքի ժամանակ հարբած կենտավրոսները հարձակվեցին կանանց վրա. այդ պատճառով պատերազմ սկսվեց նրանց և հերոսների միջև։</ref>, և ջարդեցին նըրանց բոլոր։

Թեպետև դու քաջ ես իրոք, աստվածուհի մորից ծընված<ref>''աստվածուհի մորից ծնված '' ― Հին Հունաստանի հերոսներր հերոսները համարվում էին «աստվածազարմ», մինչդեռ հասարակ ժողովուրդը «երկրածին» էր։</ref>,

«Ի՞նչ եք այդպես հեռու կանգնել, սուրհանդակներ Արամազդի<ref>''սուրհանդակներ Արամազդի '' — Պատգամաբերները, սուրհանդակները աստվածների հատուկ հովանավորության տակ էին գտնվում և անձեռնմխելի էին։</ref>.

Մորն<ref>Աքիլլեսը Պելևս արքայի և ծովափն Թետիս աստվածուհու որդին էր։</ref> էր կանչում աղաչագին երկու ձեռքերն առաջ պարզած.

Մըտանք Թեբե՝ նըվիրական քաղաքը սուրբ Էտիոնի<ref>''Թեբե՝ նվիրական քաղաքը Էտիոնի '' — Նկատի ունի փոքրասիական Թեբեն, որտեղ իշխում էր էտիոնը՝ Անդրոմաքեի հայրը։</ref>,

Քրիսեսի այդ աղոթքից<ref>''Քրիսեսի այդ աղոթքից '' — Նկարագրվում է զոհաբերության ծեսը։</ref> ու սուրբ հատիկն ցանելուց ետ

Եվ կուշտ ու կուռ ճաշակելով վայելեցին<ref>''կուշտ ու կուռ ճաշակելով վայելեցին '' — Հին հույների պատկերացմամբ՝ զոհը մատուցելիս աստվածները և զոհաբերողները միասին խնջույքի էին նստում։</ref> խորտիկն համեղ։

Տակը դըրին երկար մույթեր իբրև նեցուկ և հենարան<ref>''Տակը դրին երկար մայթեր՝ իբրև նեցակ ու հենարան '' ― Դա արվում էր նաև այն նպատակով, որպեսզի նավի հատակը չփտեր։</ref>.

Աջով՝ կըզակն<ref>''ձախ ձեռքով նրա ծունկը բռնած, աջով՝ կզակն '' — Խնդրանք, աղերսանք արտահայտող շարժում (ժեստ)։</ref>, աղերս արավ մեծ թագավոր Արամազդին.

Այն ժամանակ աչեղ Հերան<ref>''աչեղ Հերան '' — Դիցաբանության մեջ Հերան պատկերված է կովի մեծ աչքերով և սպիտակ մարմնով, գեղավարս մի կին։ Ոչ միայն հին Եգիպտոսում, այլև հույների մոտ, Հոմերոսից շատ առաջ գոյություն ուներ կենդանակերպ աստվածների պաշտամունքը։ Օրինակ, Հերային պաշտում էին կովի կերպարանքով, Զևսին՝ ցուլի և այլն։</ref> Զևսին այսպես պատասխանեց.