Changes
Բոյ ես քաշում ազատ, անուշ Հայաստան,
Վերածնված, ծաղկած այգի, անուշիկ,
Դեմքիդ ժըպիտ զըվաըթզըվարթ, անուշ Հայաստան։
Որդիներդ անվախ, կըռվում անվեհեր,
Մխիթար է անուշ լեզուդ,
Դու նման ես կարմիր վարդի,
Վարդազար է անուշ ՜լեզուդ։լեզուդ։
Ով որ լեզուդ լսեց, գընաց,
Գըլխովդ ման գամ, էշխի դիվանա,
Դու սարի մարալ, իսկ ես մի որսորդ,
Դուն ես ինձ խփեի խփել, ես ի՞նչ եմ քեզ մոտ։
::Մայրդ բուրմունքով խաս վարդի ծառ,
Լեզուդ անուշ, բադամ ու նուշ,
Բադամ ու նուշ, դու մեղրանուշ,
::Արի, սեյրան, չոլի ջեչրանջեյրան,
::Չոլի ջեյրան, ես քեզ ղուրբան։
Դուն էն գըլխեն իմաստուն իս, խելքըդ հիմարին բաբ մի անի,
Էրազումըն տեսածի հիդ միզի մե հեսաթ հեսաբ մի՛ անի.
Յիս խոմ էն գըլխեն էրած իմ, նուր մեկանք քաբաբ մի՛ անի,
Թե վուր գիդիմ՝ բեզարիլ իս, ուրիշին սաբաբ մի՛ անի։
