Changes

Մեր գոգավոր նավերի մոտ դու չերևաս այսուհետև.

Հազիվ թե ցուպն ու վարսակալն աստվածային<ref>''վարսակալն ասավածային'' — «պսակն Ապոլլոնի», որ Քրիսեսը կրում էր իբրև աստծո սպասավոր։</ref> օգնեն քեզ, ծե՛ր։

Արգոսի մեջ, մեր պալատում, հեռու երկրից իր հայրենի՝

Իր ոստայնը գործելով միշտ և պառկելով ինձ հետ մեկտեղ։

Միայն այնժա՛մ գուցե նըրան ողոքելով մենք հաշտեցնենք»։

Լի բարկությամբ, տըրտմաթաթավ, սիրտը մըռայլ ամպով պատած,

{{տող|110}}Եվ աչքերը նըման երկու կայծակնացայտ կըրակների,

Եվ արդար չէ, որ վերըստին զորքն այն բերի, թափի այստեղ։

Առայժըմ դու ետ ուղարկիր օրիորդին, իսկ մենք, հետո,

Կըհատուցենք քեզ փոխարենն, եթե Զևսը մեզ շնորհի

Հիմնահատակ քանդել մի օր Տրոյա քաղաքն ամրապարիսպ»։

Իսկ եթե ոչ, ինքըս անձամբ գալով պիտի սեփականեմ

Պարգևը քո կամ Այաքսի, Ոդիսևսի, սակայն, գիտեմ,

Սակայն թողնենք մենք այս մասին ուրիշ անգամ մըտածելու,

Իսկ այժըմ շուտ մակույկ գըցենք աստվածային ծովի վըրա,

Նըրան այսպես պատասխանեց Ագամեմնոն արանց արքան.

Ես քեզ երբեք չեմ աղաչի, որ ինձ համար մընաս այստեղ.

Իմ շուրջը դեռ շատերը կան, որոնք հարգում պատվում են ինձ,

Ագամեմնոն արանց արքան նըրան այսպես պատասխանեց.

Բայց հավակնում է բոլորից բարձըր կանգնել Աքիլլը գոռ

Եվ ամենքի վըրա իշխել, հըրամաններ արձակելով։

Առաջ եկեք, դուք իմ հանդեպ հանցավոր չեք բոլորովին,

Ձեզ Ատրիդեսն է ուղարկել Բրիսեիսի համար, գիտեմ։

Տուր, որ տանեն, և թող վըկա լինեն երկուսն այս՝ երջանիկ

{{տող|350}}Աստվածների առջև անմահ և մարդկանց մոտ մահկանացու,

Եվ իրենց ժանտ թագավորի, որ չեմ կըռվի այսուհետև

Ու չեմ փըրկի ուրիշներին կորըստաբեր պատուհասից,

Ու չի նայում առաջ ու ետ ամենևին, որ կարենա

Փըրկել հունաց կյանքը, որոնք մարտընչում են նըրա համար»։

Եվ վրանից դուրս հանելով գեղեցկատես Բրիսեիսին,

Հանձնեց նըրանց, որոնք իսկույն վերադարձան դեպ աքայանք.

Իսկ դու նըստիր և ըսպասիր քո սըրընթաց նավերի մոտ

Եվ ձեռընթափ եղիր մարտից, աքայանց դեմ քեն պահելով։

Իր ետևից տանելով նա հույլն երջանիկ աստվածների.

Բայց տասներկու օրից հետո դեպ Ոլիմպոս պիտի դառնա։

Որ Քրիսեն ես պահպանում և դիցական Կիլլան բոլոր.

Դեռևս նո՛ր լըսեցիր ինձ, և պատվելով քո ծառային,

Լըսիր և արդ ու կատարիր նաև այս իմ խընդիրը դու

Եվ ազատիր դանայեցոց այս ժանտախտից աղետավոր»։

Եվ ոչ մեկը չըհանդըգնեց նըրա գալուն ըսպասելու։

Գընաց բազմեց Զևսն իր գահին, բայց Հերային ամեն մի բան

{{տող|550}}Դուստրը՝ Թետիսն արծաթթաթիկ. խորհուրդի էր եկել նըրան։

Եվ Զըրվանյան Զևսին Հերան այս սիրտ ծակող խոսքերն ասաց.