Changes
/* Երգ տասնյոթերորդ։ Սխրագործություն Մենելավոսի */
Ապա թե ոչ իմ նիզակով կառնեմ և քո՛ անուշ հոգին»։
{{տող|20}}Գոչեց այնժամ խարտիշահեր Մենելսվոսն Մենելավոսն անհուն ցասմամբ.
«Հա՛յր Արամազդ, վատ է ճիշտ որ գոռոզությունն ամբարտավան,-
Ո՛չ հովազը, ոչ առյուծը, ո՛չ էլ վայրագ վարազը ժանտ,
Սակայն ես քեզ խորհուրդ կըտամ գընալ մըտնել ամբոխի մեջ
Եվ չըկանգնել ինձ ախոյան, թե չէ աղետ կըբերես քեզ,
Մինչև անգամ երեխան էլ կարող է այդ լավ հասկանալ»։հասկանալ»<ref>''Մինչև անգամ երեխան էլ կարող է այդ լավ հասկանալ'' - Հին հունական առածն ասում է. «Երբ դժբախտություն է պատահում, անգամ հիմարն է այդ հասկանում»:</ref>։
Այսպես ասաց, բայց Պանթոյանն անդըրդվելի՝ պատասխանեց.
Քաջավըստահ՝ հենվեց նըրան, սըլաքն անցավ պարանոցից,
Եվփորբոսը ցած տապալվեց, ու շաչեցին զենքերն իր շուրջ:
Վարսերը ճոխ՝ Շընորհների վարսերի պես<ref>''Շնորհների վարսերի պես'' - Այսինքն՝ Քարիտների՝ նազելիության ու զվարճության երեք գեղուհի աստվածների մազերի պես։</ref>, ու գանգուրներն
Արծաթ-ոսկով ընդելուզված՝ թաթախվեցին իր արյան մեջ։
Ծաղկափըթիթ ձիթենու պես, որին սիրով սընում է մարդ
Քանզի բոլոր տըրոյացոց այստեղ է նա առաջնորդում։
{{տող|100}}Բայց ինչո՞ւ է սիրտըս այսպես այս խոսքերը շըշընջում ինձ,
Երբ որ մի մարդ հանդըգնում է կըովի կըռվի մըտնել աստվածընդդեմ
Նա իր գըլխին անտարակույս կարող է մեծ աղետ բերել:
Ուստի ոչ մի դանայեցի ինձ դեմ պիտի չըզայրանա
Կանգնեց, ինչպես առյուծը իր կորյուններին է պաշտպանում,
Որոնց երբ որ տանում է նա դեպի անտառ՝ ճանապարհին
Որսորդներ են ելնում առաջնառաջև, և նա իր հաղթ ուժին վըստահ՝
{{տող|140}}Ցած է առնում իր աչքերը ծածկող ահեղ հոնքերը թավ,—
Այդպես Այաքսն էր պաշտպանում դյուցազնազարմ Պատրոկլեսին։
Ինչպես պիտի փըրկես դու պարզ և հասարակ մի զինվորի,
Երբ լըքել ես, թողնելով այժմ որս ու ավար աքայեցոց՝
Սարպեդոնին<ref>''Երբ լքել ես Սարպեդոնին'' - Ըստ երևույթին, Գլավկոսը չգիտեր, որ աստվածները Սարպեդոնի դին տեղափոխել են Լիկիա, ուստի և առաջարկում էր դիակների փոխանակություն, որի այս հիշատակումը եզակին է հոմերոսյան վիպերգության մեջ:</ref>, որ հյուրն էր քո և բարեկամըդ զինակից,
Որ քանի դեռ ողջ էր, եղավ քո քաղաքին և քեզ նեցուկ,
Որից հիմա շըներին իսկ հալածելու սիրտ չես անում։
Պրիամոս մեծ թագավորին, արգիացիք կըստիպվեին
Մեզ տալ, անշուշտ, չըքնաղ զենքերն ու զարդերը Սարպեդոնի,
Եվ մինչևիսկ մինչև իսկ կարող էին նաև նըրան Իլիոն տանել,
Զի այնպիսի մարդու ընկեր և զինակից մեռավ մարտում,
Որ աքայանց մեջ ամենեն զորավորն է և անվանին,
Հազա՜ր ափսոս, զի բարեբեր ողջ Լիկիո մեջ ապրողներից
Կարծում էի քեզ ամենեն իմասնամիտն ու խելացին,
Մինչդեռ մինչ արդասածներըդ արդ ասածներըդ ցույց են տալիս, որ խելք չունես:
Ասում ես դու, թե Այաքսին դիմադրելու սիրտ չեմ արե՞լ,
Ո՛չ, վախ չունեմ ես ո՛չ մարտից, ո՛չ ձիերի դոփյուններից,
Տըրոյացիք նախ ընկըրկել տըվին խայտակն աքայեցոց,
Որոնք փախան դին թողնելով, բայց մեծամիտ տըրոյացիք
{{տող|280}}Զըսպանեցին Չըսպանեցին աքայանցից և ոչ մեկին իրենց տեգով,
Դիակն էին ուզում կորզել. աքայեցիք չըմընացին
Հեռու երկար ժամանակով, վերադարձրեց նըրանց նորից
Ուժգին թափով ու դուրս եկավ ուսի ծայրից անմիջապես.
Գետին ընկավ նա թընդյունով, ու շաչեցին զենքերն իր շուրջ:
Զարկեց Այաքսը Փենուիսի Փենոփսի որդուն ապա՝ քաջ Փորկիսին,
Որ Հիպպոթին էր պաշտպանում, զարկեց պորտին, և սուր աշտեն
Ջախջախելով զըրահը կուռ՝ ողջ փորոտին խառնեց իրար։
Աստվածների կամքին ընդդեմ, մարտընչելով իրենց ուժի
Եվ զորքերի արիության վըրա վըստահ մարդկանց նըման,
Որ տեսել եմ ես ուրիշ տեղ, թեև թըվով ձեզնից էլ քիչ։քիչ<ref>''տեսել եմ ես ուրիշ տեղ, թեև թվով ձեզնից էլ քիչ'' - Ապոլլոնը ակնարկում Հերակլեսին ՝ իր ուղեկիցներով, որոնք Տրոյան գրավեցին ավելի փոքրաթիվ զորքով, քան աքայական զորքն էր:</ref>։
Զևսն ուզում է հաղթությունը մե՛զ տալ և ո՛չ աքայեցոց,
Բաց մի երկյուղ անհընարին առել է ձեզ ու չեք կըռվում»։
Վանում էին մեկ-մյուսից մահը դաժան և դառնագույն:
{{տող|370}}Կըռվում էին սըրանք այսպես կըրա կըրակ կըտրած, կորովասիրտ,
Եվ ասես թե չլինեին ո՛չ արեգակ, և ո՛չ լուսին,
Քանզի ռազմի ասպարեզում մառախլապատ էին բոլոր
Ես պիտի ձեր սըրունքներին ու սըրտերին ուժ ներարկեմ,
Որ դուք մարտից դուրս հանելով՝ տանեք նավերն Ավտոմեդին,
Որովհետև ես դեռ պետքէ պետք է փառք ընձեռեմ տըրոյացոց,
Մինչև գընան ու գեղատախտ նավատորմին հասնեն նըրանք,
Մինչ արեգակն ի մայր մըտնի, և սըրբազան գիշերը գա»։
{{տող|470}}Նըրա ընկերն, որ Էմոնյան Լայերկեսի որդին էր քաջ
Եվ կանգնելով կառքի ետև՝ այսպես ասաց Ավտոմեդին.
Այդ միտքը քեզ, խելքըդ առավ, որ դու այդպես մեն ու մենակ
Խիզախում ես տըրոյացոց առաջամարտ քաջերի դեմ,
Այսպես ասաց. Ալկիմեդոնը թըռավ կառքն այդ մարտական
Ու ձեռքն առավ անմիջապես մըտրակն ու սանձը շողշողուն,
Իսկ Ավտոմեդն իջավ կառքից. տեսնելով այդ, ՀեկտորըմեծՀեկտորը մեծ
Ձայն արձակեց և մոտ կանգնած Էնիասին ասաց արագ.
«Քա՛ջ Էնիաս, պըղընձազեն տըրոյացոց խորհըրդական,
Կարծում եմ ես, թե Պրիամյան Հեկտորը քաջ իր մոլուցքից
Չի՛ դադարի, մինչև որ մեզ ըսպանելով՝ չաշտանակի
Աքիլլեսի շըքեղաբաշ նըՇույգների նըժույգների վըրա նըստած{{տող|510}}Եվ չըվըշրիչըփըշրի, հալածելով, գումարտակներն աքայեցոց,
Կամ թե ինքը առաջամարտ գընդում գերի չըբըռնըվի»։
Ասաց, ձայնեց Մենելալին Մենելավին և երկու քաջ Այաքսներին.
«Մենելավոս և Այաքսնե՛ր, առաջնորդնե՛ր արգիացոց,
Մեռածի հոգսը հանձնեցեք ձեր քաջասիրտ ընկերներին,
Քանզի Հեկտորն ու Էնիասն՝ այրընտիրները տըրոյանց
Արտասվալից պատերազմի դեպի այս կողմն են արշավում.
Բայց ամեն ինչ աստվածների գոգի մեջ է պահված միայն։միայն<ref>''Բայց ամեն ինչ աստվածների գոգի մեջ է պահված միայն'' - Սա հին հունական առած է, որ նշանակում է՝ գործը տակավին անհայտ է:</ref>։
{{տող|520}}Նետո՛ւմ եմ տեգս, մընացածը թողնում եմ մեծ Արամազդին»:
Ասպարը իր և Իդա լեռն ըսքողելով թանձըր ամպով՝
Որոտընդոստ ու սաստկակոծ փայլատակմամբ դըղըրդացրեց.
Հաղթությունը տըվեց տրոյանց, վախն ու փախուստն՝ աքայեgngաքայեցnց:
Առաջինը փախավ ահով Պենելեոս Բիովտացին,
Այդպես երկու Այաքսները, դեմ դընելով տրոյացոց,
Զըպում էին թափը նըրանց, նամանավանդ երկու հոգու՝
Եվ ինչպես ամպը խուռնախիտ սարյակների կամ սևաթույր
Ագռավների, որ ահաբեկ խույս են տալիս ճիչ ու կանչով,
Երբ որ տեսնում են վերևում ուրուրին ժանտու ժանտ ու գիշատիչ,
Որ բերում է ահ ու սարսափ բոլոր փոքրիկ թըռչուններին,
Այդպես նաև աքայեցիք առանց կըռվի մեջ մըտնելու
