[[Պատկեր:Էվելին.png|thumb|right|400px]]
[[Կատեգորիա:Նա նստել էր պատուհանի մոտ ու դիտում էր փողոց ներխուժող երեկոն։ Գլուխը սեղմել էր պատուհանի վարագույրին, ռունգերում՝ փոշոտ կրետոնի հոտն էր։ Հոգնած էր։արձակ]]
:Անցորդները քիչ էին։ Տուն գնաց վերջին շենքի բնակիչը, լսվեցին նրա ոտնաձայները սալահատակին և քիչ հետո դրանք խշրտացին նոր, կարմիր շենքերի առջեւ ձգվող արահետի խարամի վրա։ Սի ժամանակ այդտեղ դաշտ Նա նստել էր, ուր նրանք ամեն երեկո խաղում էին ուրիշ երեխաների հետ։ Հետո մի բելֆասթցի գնեց դաշտը եւ տեղը կառուցեց տներ, ոչ թե իրենց մուգ շագանակագույն փայտե տների նման, այլ պայծառ աղյուսե տներ, փայլող տանիքներով։ Փողոցի երեխաները սիրում էին խաղալ այդ դաշտում։ Խաղում էին Դեվինսները, Ուոթերսները. Դանսները, փոքրիկ կաղ Քեուն, ինքը և իր եղբայրներն պատուհանի մոտ ու քույրերը։ Իհարկեդիտում էր փողոց ներխուժող երեկոն։ Գլուխը սեղմել էր պատուհանի վարագույրին, Էռնեստը երբեք չէր խաղում։ Նա արդեն մեծ ռունգերում՝ փոշոտ կրետոնի հոտն էր։ Հոգնած էր։
:Հայրը սովորություն ուներ երեխաներին հաճախ դաշտից դուրս քշելԱնցորդները քիչ էին։ Տուն գնաց վերջին շենքի բնակիչը, հալածելով իր սև գավազանովլսվեցին նրա ոտնաձայները սալահատակին և քիչ հետո դրանք խշրտացին նոր, բայց սովորաբար փոքրիկ Քեուն պահակ կարմիր շենքերի առջեւ ձգվող արահետի խարամի վրա։ Սի ժամանակ այդտեղ դաշտ էր կանգնում եւ ձայն տալիս, երբ նկատում էր հորը։ Բայց կարծես բոլորն էլ բավական երջանիկ ուր նրանք ամեն երեկո խաղում էին այն ժամանակ։ Հայրը դեռ ուրիշ երեխաների հետ։ Հետո մի կերպ դիմանում էր և գլխավորը՝ մայրը դեռ կենդանի էր։ Դա շատ վաղուց էր։ Հիմա ինքըբելֆասթցի գնեց դաշտը եւ տեղը կառուցեց տներ, իր եղբայրներն ու քույրերը հասակ են առելոչ թե իրենց մուգ շագանակագույն փայտե տների նման, մահացել է մայրը։ Թիզդի Դանսը նույնպես չկաայլ պայծառ աղյուսե տներ, իսկ Ուութերսները վերադարձել են Անգլիա։ Ամեն ինչ փոխվում է։ Եվ այժմփայլող տանիքներով։ Փողոցի երեխաները սիրում էին խաղալ այդ դաշտում։ Խաղում էին Դեվինսները, ուրիշների նմանՈւոթերսները․ Դանսները, փոքրիկ կաղ Քեուն, ինքը նույնպես կհեռանաև իր եղբայրներն ու քույրերը։ Իհարկե, կլքի տունը։Էռնեստը երբեք չէր խաղում։ Նա արդեն մեծ էր։
:Տո՛ւն։ Նա աչք ածեց սենյակըՀայրը սովորություն ուներ երեխաներին հաճախ դաշտից դուրս քշել, զննելով բոլոր ծանոթ իրերըհալածելով իր սև գավազանով, որոնք մաքրում բայց սովորաբար փոքրիկ Քեուն պահակ էր ամեն շաբաթ՝ այսքան տարիների ընթացքումկանգնում եւ ձայն տալիս, ամեն անգամ զարմանալով, թե որտեղից է այդքան փոշի հավաքվում։ Հավանաբար այլևս չտեսնի այդ ծանոթ իրերը, որոնցից երբևէ չէր մտածում, թե կբաժանվի։ երբ նկատում էր հորը։ Բայց այդ տարիների ընթացքում նա այդպես կարծես բոլորն էլ չիմացավ բավական երջանիկ էին այն քահանայի անունը, որի դեղնած լուսանկարը կախված ժամանակ։ Հայրը դեռ մի կերպ դիմանում էր կոտրված ֆիլհարմոնիայի վերևումև գլխավորը՝ մայրը դեռ կենդանի էր։ Դա շատ վաղուց էր։ Հիմա ինքը, պատի վրա, սուրբ Մարգարիտ-Մարիամ-Ալաքոքին պատկերող գունավոր փորագրության կողքին։ Նա իր հոր դասընկերներից էր եղել և հայրը ցույց տալով նկարը հյուրերինեղբայրներն ու քույրերը հասակ են առել, մահացել է մայրը։ Թիզդի Դանսը նույնպես չկա, միշտ ավելացնում էր.:― Նա իսկ Ուութերսները վերադարձել են Անգլիա։ Ամեն ինչ փոխվում է։ Եվ այժմ գտնվում է Մելբուռնում։, ուրիշների նման, ինքը նույնպես կհեռանա, կլքի տունը։
:Աղջիկը համաձայնել էր հեռանալ, լքել իր տունը։ Արդյոք դա ճի՞շտ քայլ էր։ Տո՛ւն։ Նա փորձեց հարցը կշռադատել աչք ածեց սենյակը, զննելով բոլոր կողմերից։ Տանըծանոթ իրերը, ինչ էլ պատահերորոնք մաքրում էր ամեն շաբաթ՝ այսքան տարիների ընթացքում, նա ուներ սնունդամեն անգամ զարմանալով, ապաստան եւ նրանցթե որտեղից է այդքան փոշի հավաքվում։ Հավանաբար այլևս չտեսնի այդ ծանոթ իրերը, ում միշտ տեսել էր իր շուրջը։ Իհարկեորոնցից երբևէ չէր մտածում, այստեղ աշխատանքը անչափ շատ թե կբաժանվի։ Բայց այդ տարիների ընթացքում նա այդպես էլ չիմացավ այն քահանայի անունը, որի դեղնած լուսանկարը կախված էրկոտրված ֆիլհարմոնիայի վերևում, պատի վրա, սուրբ Մարգարիտ֊Մարիամ֊Ալաքոքին պատկերող գունավոր փորագրության կողքին։ Նա իր հոր դասընկերներից էր եղել և ոչ միայն տանըհայրը ցույց տալով նկարը հյուրերին, այլև խանութում։ միշտ ավելացնում էր․― Նա այժմ գտնվում է Մելբուռնում։
:Հետաքրքիր էԱղջիկը համաձայնել էր հեռանալ, լքել իր տունը։ Արդյոք դա ճի՞շտ քայլ էր։ Նա փորձեց հարցը կշռադատել բոլոր կողմերից։ Տանը, ինչ կասեն խանութումէլ պատահեր, երբ իմանաննա ուներ սնունդ, որ փախել է մի երիտասարդի հետ։ «Հիմարի մեկն ապաստան եւ նրանց, ում միշտ տեսել էր,»,— կասեն նրանք իր մասինշուրջը։ Իհարկե, իսկ տեղը հայտարարությունից հետո իսկույն կզբաղեցնեն։ Միսս Գեւանը այստեղ աշխատանքը անչափ ուրախ կլիներ։ Նա միշտ կշտամբելու առիթ շատ էր փնտրում, հատկապես, երբ շուրջը լսողներ կային։:— Միսս Հիլլ, մի՛թե չեք տեսնում, որ լեդիները ձեզ են սպասում։:— Խնդրեմ, բարեհաճ եղեքև ոչ միայն տանը, միսս Հիլլ։այլև խանութում։
:Խանութից հեռանալը այնքան էլ ցավալի չէր։Հետաքրքիր է, ինչ կասեն խանութում, երբ իմանան, որ փախել է մի երիտասարդի հետ։ «Հիմարի մեկն էր,»,— կասեն նրանք իր մասին, իսկ տեղը հայտարարությունից հետո իսկույն կզբաղեցնեն։ Միսս Գեւանը անչափ ուրախ կլիներ։ Նա միշտ կշտամբելու առիթ էր փնտրում, հատկապես, երբ շուրջը լսողներ կային։— Միսս Հիլլ, մի՛թե չեք տեսնում, որ լեդիները ձեզ են սպասում։— Խնդրեմ, բարեհաճ եղեք, միսս Հիլլ։
:Բայց նոր տան մեջ, հեռավոր անծանոթ երկրում իր դրությունը կփոխվի։ Նա ամուսնացած կլինի, Նա՝ Էվելինը։ Մարդիկ արդեն հարգանքով կվերաբերվեն իր հետ և նա մոր ճակատագիրը չի ունենա։ Անգամ հիմա, երբ նա տասնինն անց աղջիկ էր, իրեն անպաշտպան էր զգում հոր զայրույթից։ Նա դիտեր՝ սրտի անկանոն խփոցների պատճառը դա էր։ Երբ փոքր էր, հայրը չէր հարձակվում նրա վրա այնպես, ինչպես սովորություն ուներ հարձակվել Հենրիի կամ Էռնեստի վրա, որովհետև ինքը աղջիկ էր, բայց վերջերս սկսել էր սպառնալ և ասում էր, որ միայն հանգուցյալ մոր անունն է նրան փրկում։ Եվ այժմ չկար մեկը, որ պաշտպաներ։ Էռնեստը մահացել էր։ Հարրին, որ եկեղեցիներ էր նկարազարդում, միշտ զբաղված էր լինում որևէ գյուղում։ Իսկ փողի համար շաբաթ օրվա մշտական վեճերը նրան շատ էին ձանձրացրել։ Նա միշտ հորն էր տալիս աշխատավարձի յոթ շիլլինգը։ Նույնն էր անում և Հարրին, ուղարկելով ինչքան կարող էր։ Բայց ամենադժվարը այդ փողերը մի քիչ ետ գցելն էր։ Խանութից հեռանալը այնքան էլ ցավալի չէր։
:Հայրն ասում էրԲայց նոր տան մեջ, որ աղջիկը փողը շռայլում էհեռավոր անծանոթ երկրում իր դրությունը կփոխվի։ Նա ամուսնացած կլինի, Նա՝ Էվելինը։ Մարդիկ արդեն հարգանքով կվերաբերվեն իր հետ և նա անխելք է, ինքը թույլ մոր ճակատագիրը չի տաունենա։ Անգամ հիմա, որ դժվարությամբ վաստակած փողը կորչի և չէր հանգստանում այդ բոլորով, ասում երբ նա տասնինն անց աղջիկ էր դեռ ավելին, քանի որ շաբաթ երեկո հարբած իրեն անպաշտպան էր լինում։ Վերջում նա աղջկան փող զգում հոր զայրույթից։ Նա դիտեր՝ սրտի անկանոն խփոցների պատճառը դա էր։ Երբ փոքր էր տալիս և հարցնում, թե արդյոք մտադիր չէ՞ կիրակնօրյա ճաշի համար գնումներ անել։ Հետո Էվելինը պետք է տնից դուրս վազերհայրը չէր հարձակվում նրա վրա այնպես, ձեռքին՝ սև կաշվե դրամապանակըինչպես սովորություն ուներ հարձակվել Հենրիի կամ Էռնեստի վրա, հրմշտեր ամբոխը աջ ու ձախ և տուն վերադառնար ուշ երեկոյանորովհետև ինքը աղջիկ էր, կքված գնումների ծանրության տակ։ Ծայրը ծայրին հասցնելու համար նա աշխատում բայց վերջերս սկսել էր ամբողջ օրը սպառնալ և բացի այդ հետևում ասում էր իր խնամքին թողնված երկու երեխաներին, որ ճաշեն ու դպրոց գնան ժամանակին։ Դա ծանր աշխատանք էրմիայն հանգուցյալ մոր անունն է նրան փրկում։ Եվ այժմ չկար մեկը, ծանր կյանքոր պաշտպաներ։ Էռնեստը մահացել էր։ Հարրին, բայց հիմաոր եկեղեցիներ էր նկարազարդում, երբ նա որոշել միշտ զբաղված էր լինում որևէ գյուղում։ Իսկ փողի համար շաբաթ օրվա մշտական վեճերը նրան շատ էին ձանձրացրել։ Նա միշտ հորն էր լքել տունըտալիս աշխատավարձի յոթ շիլլինգը։ Նույնն էր անում և Հարրին, առօրյան այնքան էլ ծանր ու անցանկալի չէր։ուղարկելով ինչքան կարող էր։ Բայց ամենադժվարը այդ փողերը մի քիչ ետ գցելն էր։
:Որոշել էր նոր կյանք սկսել Ֆրանկի հետ։ Ֆրանկը բարի Հայրն ասում էր, սրտաբաց ու արի։ Այս գիշեր որ աղջիկը փողը շռայլում է, նա անխելք է, ինքը կմեկնի նրա հետ գիշերային նավովթույլ չի տա, կլինի նրա կինը որ դժվարությամբ վաստակած փողը կորչի և կապրի նրա հետ Բուենոս֊Այրեսումչէր հանգստանում այդ բոլորով, որտեղ Ֆրանկը տուն ուներ նրանց սպասող։ Որքան լավ էր հիշում առաջին հանդիպումը։ Ֆրանկը վարձով ապրում ասում էր գլխավոր փողոցի վրա գտնվող տանըդեռ ավելին, ուր ինքը հաճախ էր այցելում։ Թվում էր դա մի քանի որ շաբաթ առաջ էր։ Ֆրանկը կանգնել երեկո հարբած էր դարպասի մոտ, կեպին ծոծրակին հետ ցցածլինում։ Վերջում նա աղջկան փող էր տալիս և հարցնում, մազերը թափված էին բրոնզագույն դեմքին։ թե արդյոք մտադիր չէ՞ կիրակնօրյա ճաշի համար գնումներ անել։ Հետո նրանք ծանոթացան։ Նա ամեն երեկո խանութի մոտ սպասում էր Էվելինին՝ տուն ուղեկցելու։ Ֆրանկը տարավ նրան դիտելու «Գնչուհին» Էվելինը պետք է տնից դուրս վազեր, ձեռքին՝ սև կաշվե դրամապանակը, հրմշտեր ամբոխը աջ ու ձախ և տուն վերադառնար ուշ երեկոյան, կքված գնումների ծանրության տակ։ Ծայրը ծայրին հասցնելու համար նաաշխատում էր ամբողջ օրը և բացի այդ հետևում էր իր խնամքին թողնված երկու երեխաներին, նստելով տղայի կողքինոր ճաշեն ու դպրոց գնան ժամանակին։ Դա ծանր աշխատանք էր, իր համար անսովոր տեղումծանր կյանք, իրեն զգում բայց հիմա, երբ նա որոշել էր յոթերորդ երկնքում։ լքել տունը, առօրյան այնքան էլ ծանր ու անցանկալի չէր։
:Ֆրանկը սիրում Որոշել էր երաժշտություն եւ մի քիչ էլ երգել գիտեր։ Մարդիկ ցիտեին նրանց փոխադարձ համակրանքի մասին, և երբ նոր կյանք սկսել Ֆրանկի հետ։ Ֆրանկը երգում բարի էր նավաստու եւ աղջկա սիրո երգը, սրտաբաց ու արի։ Այս գիշեր ինքը միշտ հաճելի շփոթմունք էր զգում։ Նա աղջկան կատակով Փոփենս էր անվանում։ Սկզբում պարզապես հաճելի էր երկրպագու ունենալկմեկնի նրա հետ գիշերային նավով, իսկ հետո կլինի նրա կինը և կապրի նրա հետ Բուենոս֊Այրեսում, որտեղ Ֆրանկը սկսեց դուր գալ նրան։ Նա գիտեր պատմություններ հեռու երկրների մասին եւ իր կարիերան սկսել տուն ուներ նրանց սպասող։ Որքան լավ էր որպես կրտսեր նավաստի «Ալլան Լայն» ընկերության նավի հիշում առաջին հանդիպումը։ Ֆրանկը վարձով ապրում էր գլխավոր փողոցի վրագտնվող տանը, որը նավարկում ուր ինքը հաճախ էր Կանադա երթուղով։ Նա գիտեր այն բոլոր նավերի ու ընկերությունների անունները, որտեղ այցելում։ Թվում էր դա մի ժամանակ աշխատել քանի շաբաթ առաջ էր։ Անցել էր Մագեյանի նեղուցով եւ պատմություններ գիտեր սարսափելի պատագոնցիների մասին։ Ասում Ֆրանկը կանգնել էրդարպասի մոտ, որ իր գործերը հաջող են Բուենոս–Այրեսումկեպին ծոծրակին հետ ցցած, եւմազերը թափված էին բրոնզագույն դեմքին։ Հետո նրանք ծանոթացան։ Նա ամեն երեկո խանութի մոտ սպասում էր Էվելինին՝ տուն ուղեկցելու։ Ֆրանկը տարավ նրան դիտելու «Գնչուհին» և նա, որնստելով տղայի կողքին, այցի է եկել իր հայրենիքը միայն հանգստի համար։ համար անսովոր տեղում, իրեն զգում էր յոթերորդ երկնքում։
:ԻհարկեՖրանկը սիրում էր երաժշտություն եւ մի քիչ էլ երգել գիտեր։ Մարդիկ ցիտեին նրանց փոխադարձ համակրանքի մասին, հայրն իմացավ ամեն ինչ և արգելեց երբ Ֆրանկը երգում էր նավաստու եւ աղջկա սիրո երգը, ինքը միշտ հաճելի շփոթմունք էր զգում։ Նա աղջկան նրա հետ գործ ունենալ։:— Գիտեմ այդ նավաստիներինկատակով Փոփենս էր անվանում։ Սկզբում պարզապես հաճելի էր երկրպագու ունենալ, իսկ հետո Ֆրանկը սկսեց դուր գալ նրան։ Նա գիտեր պատմություններ հեռու երկրների մասին եւ իր կարիերան սկսել էր որպես կրտսեր նավաստի «Ալլան Լայն» ընկերության նավի վրա, որը նավարկում էր Կանադա երթուղով։ Նա գիտեր այն բոլոր նավերի ու ընկերությունների անունները, որտեղ մի ժամանակ աշխատել էր։ Անցել էր Մագեյանի նեղուցով եւ պատմություններ գիտեր սարսափելի պատագոնցիների մասին։ Ասում էր, որ իր գործերը հաջող են Բուենոս–Այրեսում, եւ, որ,— ասաց նա։այցի է եկել իր հայրենիքը միայն հանգստի համար։
:Եվ մի օրԻհարկե, հայրը վիճեց Ֆրանկի հայրն իմացավ ամեն ինչ և արգելեց աղջկան նրա հետգործ ունենալ։— Գիտեմ այդ նավաստիներին, եւ Էվելինը ստիպված էր դրանից հետո գաղտնի հանդիպել։— ասաց նա։
:Երեկոն թանձրացավ փողոցում։ Ծնկներին դրված նամակների սպիտակությունը անորոշացավ։ Նամակներից մեկը գրված էր հորը, մյուսը՝ Հարրիին։ Էռնեստը իր սիրելին է եղել, բայց Հարրիին նույնպես սիրում էր։ Վերջին ժամանակներս Էվելինը սկսել էր նկատել հոր ծերությունը։ Նա կզգար իր բացակայությունը։ Երբեմն նա կարող էր անչափ բարի լինել։ Մի քանի Եվ մի օր առաջ, երբ հիվանդ էր, հայրը կարդաց Նրա համար «Սարսափելի պատմություններից» մի պատմվածք և կրակի վրա հաց տաքացրեց։ Մի ուրիշ անգամվիճեց Ֆրանկի հետ, երբ մայրը դեռ կենդանի էր, ողջ ընտանիքով գնացին Հաութի Հիլլ՝ պիկնիկի։ եւ Էվելինը մինչեւ հիմա էլ հիշում ստիպված էր, թե ինչպես հայրը երեխաներին ծիծաղեցնելու համար դրեց մոր գլխարկը։դրանից հետո գաղտնի հանդիպել։
:Ժամանակն անցնում Երեկոն թանձրացավ փողոցում։ Ծնկներին դրված նամակների սպիտակությունը անորոշացավ։ Նամակներից մեկը գրված էրհորը, իսկ նա դեռ նստած էր պատուհանի վարագույրի մոտմյուսը՝ Հարրիին։ Էռնեստը իր սիրելին է եղել, շնչելով կրետոնի փոշոտ հոտը։ Ներքևից, փողոցի մյուս ծայրից, նրա ականջին հասավ փողոցային երգեհոնի նվագը։ Նրան ծանոթ բայց Հարրիին նույնպես սիրում էր։ Վերջին ժամանակներս Էվելինը սկսել էր այդ մեղեդին։ Տարօրինակ նկատել հոր ծերությունը։ Նա կզգար իր բացակայությունը։ Երբեմն նա կարող էրանչափ բարի լինել։ Մի քանի օր առաջ, որ երգը հնչում երբ հիվանդ էր հենց հիմա, ասես նորից հիշեցնելով մորը տված խոստումը՝ չլքել տունը այնքան ժամանակհայրը կարդաց Նրա համար «Սարսափելի պատմություններից» մի պատմվածք և կրակի վրա հաց տաքացրեց։ Մի ուրիշ անգամ, որքան կարող է։ Հիշեց հիվանդ մոր վերջին գիշերը, նա պառկած երբ մայրը դեռ կենդանի էր դահլիճի մյուս կողմում գտնվող մութ սենյակում, իսկ դրսից լսվում ողջ ընտանիքով գնացին Հաութի Հիլլ՝ պիկնիկի։ Էվելինը մինչեւ հիմա էլ հիշում էր իտալական մի թախծոտ մեղեդի։ Երաժշտին վեց պենս տվեցին ու ասացին, որ հեռանա։ Հիշեց, թե ինչպես հայրը ինքնավստահ քայլելով ետ վերադարձավ հիվանդի սենյակը, քրթմնջալով.երեխաներին ծիծաղեցնելու համար դրեց մոր գլխարկը։
:— Անիծվա՛ծ իտալացիներ։ Անգամ այստեղ են հայտնվում։Ժամանակն անցնում էր, իսկ նա դեռ նստած էր պատուհանի վարագույրի մոտ, շնչելով կրետոնի փոշոտ հոտը։ Ներքևից, փողոցի մյուս ծայրից, նրա ականջին հասավ փողոցային երգեհոնի նվագը։ Նրան ծանոթ էր այդ մեղեդին։ Տարօրինակ էր, որ երգը հնչում էր հենց հիմա, ասես նորից հիշեցնելով մորը տված խոստումը՝ չլքել տունը այնքան ժամանակ, որքան կարող է։ Հիշեց հիվանդ մոր վերջին գիշերը, նա պառկած էր դահլիճի մյուս կողմում գտնվող մութ սենյակում, իսկ դրսից լսվում էր իտալական մի թախծոտ մեղեդի։ Երաժշտին վեց պենս տվեցին ու ասացին, որ հեռանա։ Հիշեց, ինչպես հայրը ինքնավստահ քայլելով ետ վերադարձավ հիվանդի սենյակը, քրթմնջալով․
:Եվ երբ պատկերացրեց, թե ինչպես մոր կյանքի խղճալի պահերը իրեն — Անիծվա՛ծ իտալացիներ։ Անգամ այստեղ են փոխանցվում, կյանք, որը բաղկացած է եղել ամենօրյա աննկատ զոհաբերություններից և վերջացել կատարյալ խելագարության մեջ, Էվելինը դողաց, ասես նորից լսեց հիվանդ մոր ձայնը, որ բութ համառությամբ կրկնում էր.:― Դերեո՚ն Սերո՚ն, Դերեո՚ն Սերո՚ն։հայտնվում։
:Նա սարսափահար տեղից վեր թռավ։ Փախչե՛լ։ Պե՛տք է փախչել։ Ֆրանկը կփրկի իրեն։ Նա կտա նոր Եվ երբ պատկերացրեց, թե ինչպես մոր կյանքի խղճալի պահերը իրեն են փոխանցվում, կյանք, գուցե որը բաղկացած է եղել ամենօրյա աննկատ զոհաբերություններից և սեր։ վերջացել կատարյալ խելագարության մեջ, Էվելինը ապրել է ցանկանում։ Ինչո՞ւ պետք է ինքն էլ դժբախտ լինի։ Նա նույնպես երջանկության իրավունք ունի։ Ֆրանկը կգրկիդողաց, ասես նորից լսեց հիվանդ մոր ձայնը, որ բութ համառությամբ կրկնում էր․― Դերեո՚ն Սերո՚ն, կսեղմի կրծքին։ Նա կփրկի։Դերեո՚ն Սերո՚ն։
:Էվելինը կանգնել էր ամբոխի մեջ՝ Նորդ Ուոլլ նավահանգստում։ Նա սարսափահար տեղից վեր թռավ։ Փախչե՛լ։ Պե՛տք է փախչել։ Ֆրանկը բռնել էր նրա ձեռքըկփրկի իրեն։ Նա կտա նոր կյանք, եւ նա միայն զգում էր, որ տղան նորից ու նորից համոզում ու ինչ-որ բան է պատմում ճանապարհորդության մասին։ Նավահանգիստը լիքն էր զինվորներով ու նրանց մոխրագույն ճամպրուկներով։ Նավամատույցի լայն դռան մեջ նա տեսավ խարիսխ նետած, վառ լույսերով նավի սև զանգվածը։ գուցե և սեր։ Էվելինը լուռ էր։ Այտերը սառն էին ու գունատ։ ապրել է ցանկանում։ Ինչո՞ւ պետք է ինքն էլ դժբախտ լինի։ Նա հուսահատված աղոթում էր աստծուն խելքի բերել իրեննույնպես երջանկության իրավունք ունի։ Ֆրանկը կգրկի, ցույց տալ, թե որն է իր պարտքը։ կսեղմի կրծքին։ Նա կփրկի։
:Նավը սուլեց մառախուղի մեջ երկար և ողբալի սուլոցով։ Եթե մեկնիԷվելինը կանգնել էր ամբոխի մեջ՝ Նորդ Ուոլլ նավահանգստում։ Ֆրանկը բռնել էր նրա ձեռքը, առավոտյան բաց ծովում կլինիեւ նա միայն զգում էր, Բուենոս֊Այրես տանող նավի վրա, Ֆրանկի հետ միասին։ Տոմսերն արդեն վերցրել են։ Մի՞թե այսքանից հետո, ինչ Ֆրանկը արել որ տղան նորից ու նորից համոզում ու ինչ֊որ բան է, ինքը կարող է հրաժարվել։ Հուսահատությունից պատմում ճանապարհորդության մասին։ Նավահանգիստը լիքն էր զինվորներով ու նրանց մոխրագույն ճամպրուկներով։ Նավամատույցի լայն դռան մեջ նա սրտխառնություն զգացտեսավ խարիսխ նետած, բայց շրթունքները դեռ շարունակում էին շարժվել վառ լույսերով նավի սև զանգվածը։ Էվելինը լուռ էր։ Այտերը սառն էին ու կրքոտ աղոթքից։գունատ։ Նա հուսահատված աղոթում էր աստծուն խելքի բերել իրեն, ցույց տալ, թե որն է իր պարտքը։
:Հնչեց ղանգըՆավը սուլեց մառախուղի մեջ երկար և ողբալի սուլոցով։ Եթե մեկնի, ասես իր սրտում։ Զգաց՝ ձեռքը բռնեցին։:— Գնա՛նք։առավոտյան բաց ծովում կլինի, Բուենոս֊Այրես տանող նավի վրա, Ֆրանկի հետ միասին։ Տոմսերն արդեն վերցրել են։ Մի՞թե այսքանից հետո, ինչ Ֆրանկը արել է, ինքը կարող է հրաժարվել։ Հուսահատությունից նա սրտխառնություն զգաց, բայց շրթունքները դեռ շարունակում էին շարժվել լուռ ու կրքոտ աղոթքից։
:Աշխարհի բոլոր ծովերը փոթորկեցին Նրա սրտում։ Ֆրանկը նրան նետում է հորձանքի մեջՀնչեց ղանգը, ուզում է խեղդել։ Նա երկու ձեռքով կառչեց երկաթե ճաղաշարքից։ասես իր սրտում։ Զգաց՝ ձեռքը բռնեցին։:— Գնա՛նք։
:Ո՛չ, ո՛չ, ո՛չ։ Դա անհնար է։ Աշխարհի բոլոր ծովերը փոթորկեցին Նրա ձեռքերը խելագար ջղաձգումով կառչեցին երկաթներից։ Եվ սրտում։ Ֆրանկը նրան կլանող հորձանուտի առաջ Էվելինը հուսահատ մի ճիչ արձակեց։նետում է հորձանքի մեջ, ուզում է խեղդել։ Նա երկու ձեռքով կառչեց երկաթե ճաղաշարքից։:― Էվելի՛ն, Է՛վի։— Գնա՛նք։
:Ֆրանկը անցավ արգելագիծը և այժմ կանչում էր մյուս կողմիցՈ՛չ, որ նա հետևի իրեն։ ո՛չ, ո՛չ։ Դա անհնար է։ Նրա վրա գոռում էին, որ ճանապարհ տա մյուսներին, բայց նա շարունակում էր կանչել աղջկան։ ձեռքերը խելագար ջղաձգումով կառչեցին երկաթներից։ Եվ նրան կլանող հորձանուտի առաջ Էվելինը իր գունատ, անտարբեր դեմքը շրջել էր դեպի Ֆրանկը, ասես հուսահատ մի անօգնական կենդանի լիներ։ Նրա աչքերը ոչինչ չէին ասում՝ ոչ սեր, ոչ հրաժեշտճիչ արձակեց։― Էվելի՛ն, ոչ մտերմություն։Է՛վի։
[[Կատեգորիա:արձակ]]Ֆրանկը անցավ արգելագիծը և այժմ կանչում էր մյուս կողմից, որ նա հետևի իրեն։ Նրա վրա գոռում էին, որ ճանապարհ տա մյուսներին, բայց նա շարունակում էր կանչել աղջկան։ Էվելինը իր գունատ, անտարբեր դեմքը շրջել էր դեպի Ֆրանկը, ասես մի անօգնական կենդանի լիներ։ Նրա աչքերը ոչինչ չէին ասում՝ ոչ սեր, ոչ հրաժեշտ, ոչ մտերմություն։
