Changes
/* Հեքիաթ թռչող ձիու, պինգվինների ու երեխաների մասին */
==='''Հեքիաթ թռչող ձիու, պինգվինների ու երեխաների մասին'''===
․․․Եւ մի օր աշխարհի բոլոր պինգվինները ձանձրացան մրսելուց ու օրորվելով եկան անտառապահի տուն, հավաքվեցին տաք վառարանի շուրջ, տաքացան, տաքացան ու հալվեցին։ Սկսվեց մի ջրհեղեղ, որի ջուրը սառն էր եւ որը տապալեց բոլոր տներն ու առագաստանավերը․․․
Երեխան փշաքաղվեց այդ ջրհեղեղի սառը ջրից, հագավ վերնաշապիկը։
―Իսկ ի՞նչ եղավ անտառապահը,֊ հարցրեց նա պապիկին։
―Թագավորը որոշեց գնդակահարել անտառապահին՝ աշխարհի սակավաթիվ ու հազվագյուտ կենդանիներին ոչնչացնելու համար։
―Իսկ որտե՞ղ էր թագավորը ջրհեղեղի ժամանակ։
―Ջրհեղեղի ժամանակ թագավորը հենց անտառապահի տան կողքին էր։
―Իսկ թռչող սպիտակ ձին այնտեղ չէ՞ր, որպեսզի փախցներ նրան։
―Ոչ, թռչող սպիտակ ձին կարեւոր գործով գնացել էր Աֆրիկա․․․
Հաջորդ օրը ծերունին տեսավ, թե ինչպես իր թոռնիկը հավաքել է բոլոր երեխաներին, ինչ֊որ բան է պատմում, եւ բոլորն էլ կարծես ցրտից իրար կպած լաց են լինում։
Նա մոտեցավ ու հարցրեց, թե ինչու են լալիս։ Եւ նրանք պատասխանեցին արտասվելով՝ լաց են լինում, քանի որ թագավորը հենց անտառապահի տան կողքին էր եւ թռչող սպիտակ ձին էլ չկար․․․
Ծերունին հեռացավ՝ ինքն իրեն փնթփնթալով․
―Ոչ մի կարգին հեքիաթ չկա այս աշխարհում․․․
Բայց կարգին հեքիաթը, իհարկե, այստեղ ոչ մի կապ չուներ։ Ուղղակի թոռնիկն իր պապից ժառանգել էր հորինելու եւ պատմելու վարպետությունը՝ ինքն էլ հուզվում էր իր պատմածից ու անկեղծ հավատում։ Նա պատմում էր երեխաներին, թե ինչպես գնդակահարեցին բարի աչքերով անտառապահին, թե ինչքան սառն էր ջրհեղեղի ջուրը եւ ինչպես այդ սառը ջուրը տապալեց փոքրիկ տներն ու գեղեցիկ առագաստանավերը։ Թե ինչ վատ ստացվեց, որ այդ պահին մոտերքում չէր թռչող սպիտակ ձին, որ փրկեր աշխարհի լավագույն անտառապահին․․․
Հաջորդ օրը արդեն երեխաները հուզված քայլում էին փողոցով եւ նորից լաց էին լինում։ Այդ պահին մի ականավոր ժուռնալիստ մոտեցավ եւ իր մոտ կանչեց երեխաներից մեկին։ Մոտիկից պարզ երեւում էր՝ բոլոր երեխաները կրծքներին ամրացրել էին իրենց լուսանկարները՝ շրջանակված սեւ ժապավեններով։
―Կարելի՞ է մի քանի հարց տալ,֊ ասաց ժուռնալիստը՝ մոտ բերելով միկրոֆոնը։
―Ըհը,֊ ասաց երեխան լացակումած ձայնով։
―Ասացեք, խնդրեմ, ինչու՞ եք ձեր լուսանկարը պատել սեւ ժապավենով ու ամրացրել ձեր կրծքին։
―Որովհետեւ ամեն րոպե մեռնում ենք,֊ ասաց այդ ամաչկոտ երեխան, ու լացը ավելի սաստկացավ։
Ականավոր ժուռնալիստը շփոթմունքը թաքցնելու իր առանձնահատուկ վարպետությամբ հանեց ծոցատետրը եւ ինչ֊որ նշումներ արեց, հետո, ինքնավստահ, միկրոֆոնը նորից մոտեցրեց ու հարցրեց։
―Իսկ այդ ու՞ր եք գնում եւ վերջապես ինչու՞ եք լալիս․․․
―Լաց ենք լինում, որովհետեւ․․․ Ախր ինչու՞ սպանեցին մեր անտառապահին, իսկ հիմա․․․ գնում ենք թռչող սպիտակ ձիուն գտնելու,֊ շտապ֊շտապ ասաց նա ու վազեց, որ հասնի ընկերներին ու գրավի իր տեղը։
Ժուռնալիստը անմիջապես թագավորին տեղյակ պահեց այս ամենի մասին, եւ թագավորը շփոթվեց։ Պալատականները իսկույն հավաքվեցին ու սկսեցին ելք որոնել։ Առաջարկությամբ հանդես եկավ նրանցից մեկը․
―Երեխաները մեր ապագան են, եւ մենք ջանք ու եռանդ չպետք ա խնայենք նրանց բարօրության համար։ Այսօր մեր առջեւ կարեւորագույն խնդիր է դրված՝ փրկել երեխաներին գալիք վտանգից․․․
Ամենավերջում նա ասաց, որ նրանց փրկության համար պետք է գտնել մի սպիտակ ձի եւ այդ ձիուն ամրացնել աֆրիկյան սպիտակ արծվի թեւեր, ու ամեն ինչ կընթանա իր նախկին հունով։ Բուռն ծափահարությունների ներքո առաջարկությունն անցավ միաձայն։ Անմիջապես մարդիկ ուղարկվեցին գազանանոց։ Սպիտակ ձի չլինելու պատճառով նրանք չալպտուրիկ ձիուն ներկեցին սպիտակ ներկով։ Սպանեցին գազանանոցի միակ աֆրիկյան արծվին եւ թեւերը պոկելով՝ ամրացրին ձիու մեջքին։ Հետո այդ արծվաձիուն, կամ նույն ինքը՝ սպիտակ թռչող ձիուն բերեցին հրապարակ ու կապեցին ցայտաղբյուրից։ Իսկ թագավորը, ամեն ինչից գոհ, մոտիկ մի տեղում թաքնվեց ու անհամբեր սպասեց․․․
―Դե, իսկ որտե՞ղ կարելի է գտնել սպիտակ թռչող ձիուն՝ իհարկե գազանանոցում,֊ մտածեցին երեխաները ու առանց տոմսերի ներխուժեցին գազանանոց։ Նրանք, վանդակից վանդակ շտապելով, անցնում էին ու փնտրում։ Այնտեղ էին մեծ ու փոքր արջերը, առյուծն ու շնիկը, Ռոսինանտն ու Սանչոյի ամենամոտ բարեկամներից մեկը։ Այնտեղ էին նաեւ ծուռթաթ բադիկը, կոկորդիլոս Գենան, վովա փղիկը եւ աղվեսը, որի դունչը խաղողին չէր հասել․․․ Բոլորն այնտեղ էին, բացի թռչող սպիտակ ձիուց, եւ մեկ էլ աֆրիկյան արծվից, որի վանդակի վրա գրված էր, թե նա ծանր հիվանդ է։
Դե, իհարկե, երեխաները այդ առիթով ոչինչ չկասկածեցին եւ շարունակեցին որոնումները․․․
Եւ մինչեւ ձին իր անսովոր թեւերից կաշկանդված յոթ ցայտաղբյուրներից ջուր էր խմում, երեխաներն արդեն Սիրահարների փողոցով աղմուկ֊աղաղակով ցած էին իջնում։ Զինվորների մի խումբ հատուկ հրահանգով նրանց խաղաղ ուղեկցում էր դեպի հրապարակ։ Եւ երբ երեխաները բավականին մոտեցան ապագա դեպքի վայրին, անմիջապես ճանաչեցին թռչող սպիտակ ձիուն, ինչպես մարդիկ կճանաչեին Քրիստոսին, եթե նա գար․․․ Ձին նույնպես ճանաչեց նրանց, ինչպես կճանաչեր անտառապահին, եթե ինքն այնտեղ լիներ գնդակահարելու պահին․․․
Եւ այդ ժամանակ հանկարծակի սկսվեց հորդառատ մի անձրեւ։ Մռայլ երկնքից ջրհեղեղի նման թափվում էր անձրեւը, որը լվաց, սրբեց֊տարավ ձիու սպիտակ գույնը։ Եւ երեխաները մի պահ տարակուսեցին՝ տեսնելով չալպտուրիկ ձիուն։ Եւ ձին զգաց, թե ինչքան է պետք իրեն այժմ թռչել ՝ թեկուզ իր առաջին սխալն ուղղելու համար․․․
Եւ թագավորի զարմացած հայացքի ու մի հանդիսավոր հիմնի ներքո ձին թռավ՝ իր հետ տանելով երեխաներին դեպի Աֆրիկա, դեպի ջունգլիները, որտեղ կոկորդիլոսները անտառապահի շիրիմի մոտ արտասվում են կոկորդիլոսի արցունքներով, որտեղ գտնվում են աշխարհի ամենահուզող կենդանիները եւ որտեղ գտնվում են աշխարհի բոլոր ամենաները, որոնք հնարավոր են կապույտ երկնքի դեպքում․․․
==='''Հեքիաթ սպիտակ պոչով շան մասին'''===
