Changes

Արդեն երեք օր էր, որ Շվեյկը որպես սպասյակ ծառայում էր ֆելդկուրատ Օտտո Կացի մոտ և այդ ժամանակամիջոցում նrան նրան տեսել էր միայն մի անգամ։ Երրորդ օրը պորուչիկ Հելմիխի սպասյակն եկավ ու Շվեյկին պսաց, որ գա իրենց տուն՝ ֆելդկուրատին տանելու։

Շվեյկը ֆելդկուրատին բարձրացրեց ու հենեց պաաինպատին, Ֆելդկարատը դես ու գեն դեն էր թեքվում, փլչում Շվեյկի վրա և, հիմարավարի ժպտալով, շարունակ կրկնում.

– Dominus vobiscum, et cum splritu tuo. Dominus vobiscum<ref>Գերմաներեն կոպիտ հայհոյանք Աստծո օրհնությունը ձեզ վրա։ Աստծո օրհնությունը ձեզ վրա։ (գերմ․լատ․)։</ref>.

Հիշում եմ ոսկյա այն ժամանակը,<br />Երբ ինձ ժպտում էր ծանոթ-անծանոթ.<br />Օ՜, այն ժամանակ մենք ապրում էինք<br />Այնտեղ, ՄարկլինրւմՄարկլինում, Դոմաժլիցի մոտ։

— Entschuldigen Sie, lieber Kamerad, Sie sind ein Trottel! Ich kann singen, was ich will!<ref>Ներեցե՛ք, թանկագին ընկեր, դուք տխմար մարդ եք։ Ես այդ ավազակների հախից կգամ ինչ ուզենամ կերգեմ (գերմ.)։</ref>

Նիրհելով, նա սկսեց վիճել ինչ-որ երևակայական թշնամու հետ, որը նրան զրկել էր ռեստորանում լուսամուտի մոտ նստելու իրավունքիցt։իրավունքից։

Այդ ամբողջ ժամանակ Շվեյկը ֆելդկուրատի հնտ հետ վարվում էր անողորմ խստությամբ։ Ամեն անգամ, երբ ֆելդկուրատը փորձում էր որևէ օյինբազություն անել, ինչպես, օրինակ՝ կառքից դուրս թռչել կամ նստարանը ջարդել, Շվեյկը հարվածում էր նրա կողատակին, մի բան, որին նա անդրադառնում էր անօրինակ բթությամբ։ Նա միայն մի անգամ փորձեց ապստամբվել և կառքից դուրս նետվել, հայտարարելով, թե այլևս ճանապարհը չի շարունակի, քանի որ Բուդեյովիցի գնալու փոխարեն գնում են Պոդմոկլի։ Սակայն Շվեյկը րոպեապես լիկվիդացրեց խռովությունը և ֆելդկուրատին ստիպեց նստարանի վրա ընդունել նախկին դիրքը, հետևելով, որ նա չքնի։ Այդ միջոցին Շվեյկի ասած բոլոր խոսքերից ամենաքաղաքավարին այս էր.

— Իմ գլխի շոլրջ շուրջ աստղերը շատ կսազեին։ Թեկուզ մի տասը հատ,— խանդավառված ասաց նա։

Այդ միջոցին ֆելդկուրատը քահ-քահ ծիծաղում էր, միանգամայն գոհ, որ կարողացել է Շվեյկին ու կառապանին խպբել։խաբել։

— Ինձ համար հասկանալի է,— մանրամասնում էր նա,— երբ մարդ խմում է ազնիվ խմիչքներ, ասենք՝ արաղ, մարասկին կամ կոնյակ, բայց, ա՜խր, երեկ ես սնձօղի խմեցի։ Զարմանում եմ, թե ինչպես կարողացա խմել։ Գարշելի համ ունի։ Գոնե բալօղի լիներ։ Մարդիկ հնարում են ամեն տեսակ նողկալիություններ ու ջրի պես խմում։ Այդ սնձօղին ոչ համ ունի, ոչ գույն, միայն կոկորդ է խանձում։ Գոնե իսկական սնձօղու թուրմ լիներ, որից մի անգամ խմեցի Մորավիայոլմ։ Մորավիայում։ Բայց, ախր, երեկվանը փայտի սպիրտից կամ փայտյուղից էր սարքած… Տեսեք ինչպե՛ս եմ զկռտում։ Օղին թույն է,— վճռականորեն հայտարարեց նա։— Օղին պետք է լինի քաշած, իսկական, և օչ թե այնպիսի, որ հրեաները սառն եղանակով պատրաստում են ֆաբրիկայում։ Այդ տեսակետից օղին նույնն է, ինչ ռոմը, իսկ լավ ռոմը հազվագյուտ բան է… Թե որ ձեռքիս տակ իսկական ընկուզաթուրմ լիներ,— հառաչեց նա,— ստամոքսս կարգի կբերեր։ Այնպիսի ընկուզաթուրմ, որ Բրուսկում ունի կապիտան Շնարելը։

— Ունեցած-չունեցածս երեսունվեց կրեյցեր է։ Ի՞նչ կասեք, եթե դիվանը ծախենք…— խորհում էր նա։– Ի՞նչ եք կարծում, Շվեյկ, առնող կլինի՞։ Տանտիրոջը կասեմ, թե ժամանակավորապես տվել եմ մեկին կամ՝ գողացել են։ Չէ՛, դիվանը կթողնեմ։ Ավելի լավ կլինի ձեզ ուղարկեմ կապիտան Շնարելի մոտ, թող ինձ հարյուր կրոն պարտք տա։ Նա երեկ չէ մյուս օրը թղթախաղում տարավ։ Եթե բախտներդ չբանի, գնացեք Վրշովիցիի զորանոցը, պորուչիկ Մալերի մոտ։ Եթե այնտեղ էլ բան դուրս չգա, գնացեք Գրադչանի, կապիտան Ֆիշերի մոտ։ Ասացեք, թե ձիու խարի համար ինձ փող է պետք, քանի որ այն փողերը խմել եմ։ Իսկ եթե այնտեղ էլ գործը գլուխ չգա, դաշնամուրը գրավ կդնենք։ Նրանցից յուրաքանչյուրին մի երկու խոսք կգրեմ ու կտամ ձեզ։ Աշխատեցեք համոզել։ Բոլորին ասացեք, թե փողը շատ է պետք, թե նստած եմ առանց գրոշի։ Առհասարակ ինչ կուզեք հնտրեցեքհնարեցեք, միայն թե դատարկ ձեռքով ետ չգաք, թե չէ ռազմաճակատ կուղարկեմ։ Կապիտան Շնաբելից էլ հարցրեք, թե այն ընկուզաթուրմը ո՞րտեղից է առնում, և երկու շիշ առեք։

— Ես նրանց տվի մեր փողոցում ապրող մի խուլ պառավի հասցե,— բացատրեց Շվեյկը։— Ուզում էի գործը հիմնավորապես կատարել, քանի որ հրամանը հրաման է: է։ Չէի կարող դատարկ ձեռքով հեռանալ, և ստիպված եղա մի բան հնարել։ Եվ հետո, նախասենյակում սպասողներ կան, եկել են դաշնամուրը տանելու։ Ես նրանց բերել եմ, որ դաշնամուրը տանեն լոմբարդ, պարոն ֆելդկուրատ։ Լավ կլինի, որ տանեն։ Հա՛մ տեղ կբացվի, հա՛մ էլ մեր փողը կավելանա։ Համենայն դեպս մի որոշ ժամանակ ապահովված կլինենք։ Իսկ եթե տնատերը հարցնի, թե դաշնամուրն ի՞նչ ենք ուզում անել, կասեմ, թե լարերը կտրվել են և ուղարկում ենք գործարան նորոգելու։ Բարապանուհուն հենց այդպես էլ ասել եմ, որպեսզի դաշնամուրը հանելիս ու սայլին բարձելիս չզարմանա… Դիվանի համար էլ եմ մուշտարի ճարել։ Ծանոթս է, հին կահույք առնող-ծախող։ Կգա ճաշից հետո։ Հիմա կաշվե դիվանը լավ գին ունի։

Այդ խոսակցությանը ներկա էր Սմիհովում ապրող մի տարեց փականագործ։ Սա մոտեցա մոտեցավ Շվեյկին ու ասաց.