Changes
/* Գլուխ տասնհինգերորդ */
:::Վթարի դեպքում խնդրում ենք մնալ համարում և
:::սպասել ցուցմունքների։ Շնորհակալություն։</b>
Սպենսերը առաջին անգամը չէր կարդում այդ տողերը և, այնուամենայնիվ, շարունակում էր գտնել, որ նույնիսկ այդքան կարևոր ինֆորմացիան կարելի էր հրամցնել ավելի դյուրամարս ու անբռնադատ ձևով։ Ախր շա՜տ չոր է գրված․․․
Թերևս դա որոշ իմաստ ուներ այստեղ, Լուսնի վրա։ Պայքարը տեղի բնության դեմ պահանջում էր այնպիսի ջանքեր, որ մանրամասների համար եռանդ չի մնում։ Առանձնապես աչքի էր զարնում տեխնիկական ծառայության հիանալի աշխատանքի ու մնացած հարցերում մի տեսակ անհոգի, նույնիսկ անփույթ մոտեցման միջև եղած ամհամապատասխանությունը։ Հեռախոսի, ջրմուղի, օդային ցանցի (հատկապես օդային) ամենափոքր իսկ անսարքությունը վայրկենապես շտկվում էր։ Բայց փորձեք հասնել այն բանին, որպեսզի ռեստորանում կամ բարում ձեզ արագ սպասարկեն․․․
― Ես գիտեմ, դուք հոգնած եք, ― սկսեց Սպենսերը։ ― Բայց, այնուամենայնիվ, թույլ տվեք մի քանի հարց տալ ձեզ։ Ես մագնիտոֆոնը կմիացնեմ, չե՞ք առարկում։
― Ոչ, ― պատասխանեց Թոմը․ նրա համար վաղուց արդեն մինևնույն էր ամեն ինչ։
Ընկնելով բազկաթոռին, նա ինքնաբերաբար, ակներկաբար համը չզգալով, գլուխը քաշեց այն ըմպելիքը, որ նրան լցրեց Սպենսերը։
― Խոսում է Մորիս Սպենսերը, «Ինտերփլանիթ Նյուսի» թղթակիցը, ես զրուցում եմ Թոմ Լոուսոնի հետ։ Դոկոտոր, առայժմ սոսկ հայտնի է, որ դուք և միստր Լոուրենսը, Ըրթսայդի գլխավոր ինժեները, գտել եք «Սելենը», և բոլոր ուղևորները ողջ և առողջ են։ Չէիք կարոց, արդյոք, առանց տեխնիկական մանրամասների մեջ մտնելու, մեզ պատմել, թե․․․ ա՛հ, սատանան տանի․․․
Նա որսաց դանդաց վայր ընկնող բաժակը՝ ոչ մի կաթիլ չթափելով, ապա քնած աստղագետին տեղափոխեց բազմոցին։ Ինչ արած, տրտնջալու հարկ չկա․ առայժմ սա առաջին վրիպումն էր իր ծրագրում։ Նույնիսկ անհաջողությունը դեռևս կարող է դառնալ հաջողություն։ Ոչ ոք չի կարող գտնել Լոուսոնին՝ էլ չենք ասում հարցազրույց ունենալ նրա հետ, քանի դեռ քնած է Սպենսերի սենյակում, որը «Պորտ֊Ռորիս» օթելում, ոչ առանց կատակի, լյուքս է համարվում։
Կլավիում «Լուսնաշրջիկի» գրասենյակի պետին հաջողվեց վերջապես համոզել բոլորին, որ ինքը ամենևին էլ չի հովանավորում որևէ մեկին։ Լսելով, որ «Սելենը» գտնվել է, Դևիսը թեթևացած շունչ քաշեց, բայց նրա ուրախությունը անմիջապես խամրեց, հենց որ «Ռեյտերը», «Թայմ֊Կոսմոսը», «Եռամոլորակային նորություններն» ու «Լունար Նյուսը» նրան հարցակոխ արին՝ թե ինչպե՞ս է պատահել, որ «Ինտերփլաիթը» առաջինն է ինֆորմացիա տվել։ Հեռատեսաբար բռնելով փոշեսահնակների խոսակցությունը, Մորիս Սպենսերը հասցրեց նորությունը գործակալություն հաղորդել ավելի շուտ, քան այն ստացվեց լուսնային ադմինիստրացիայում։
Սակայն, երբ ամեն ինչ վերջապես պարզվեց, մրցակիցները նույնպես հիացան այդ բախտավոր Սպենսերի ճարպկությամբ։ Իսկ նա դեռ իր բոլոր հաղթաթղթերը չէր բացել․․․
Կլավիի կապի հանգույցը մինչ այդ նույնպես դրամատիկական իրադարձությունների կենտրոնում էր, բայց ահա այդ ամեն ինչ գերազանցեց։ «Միևնույն է, թե ձայներ լսես անդրշիրիմյան աշխարհից», ― ինքն իրեն ասաց Դևիսը։ Դեռ քիչ առաջ այդ մարդկանց մեռած էին համարում, ― բայց ահա խնդրեմ, ողջ ու առողջ մեկը մյուսի հետևից մոտենում են միկրոֆոնին այնտեղ, գետնի տակ, որպեսզի հանգստացնեն իրենց հարազատներին ու մերձավորներին։ Զննաձողի շնորհիվ, որը միաժամանակ և՛ օրիենտիր էր, և՛ անտենա, լուսնափոշու տասնհինգ մետրանոց շերտն այլևս փոշեգնացը չէր մեկուսացնում ամբողջ մարդկություից։
Որքան էլ ռեպորտյորները տաքանում էին, պետք էր սպասել «Սելենից» դուրս եկող ուղերձների հեղեղի ընդհատվելուն, որպեսզի ինտերվյու վերցնեին։ Հիմա միսս Ուիլքինզն էր խոսում, նա թելադրում էր ուղևորների ռադիոգրերը։ Դևիսը լավ էր պատկերացնում, թե ինչ է տեղի ունենում փոշեգնացի մեջ։ Բոլորը շտապ֊շտապ հեռագրի ոճով գրոտում են գրքից պոկված թերթիկները, աշխատելով առավելագույն տեղեկություններ տալ նվազագույն բառերով։ Իհարկե, այդ նյութերը չի կարելի ոչ հրապարակել, ոչ էլ մեջ բերել, դրանք մասնավոր ուղերձներ են, և երեք մոլորակների փոստատների մեծավորները համատեղ ջանքերով իրենց զայրույթը կթափեն այն անզգույշ ռեպորտյորի գլխին, որը կհամարձակվեր խախտել արգելքը։ Ճիշտն ասած, լրագրողներին ընդհանրապես չի կարելի լսել այդ ալիքով, ու հանգույցի պետը արդեն քսաներորդ անգամ խստորեն նախազգուշացնում է նրանց։
― ․․․ Մարթային, Յանին ու Այվին ասա, որ չանհանգստանան ինձ համար, շուտով ես տանը կլինեմ։ Թոմից տեղեկացիր, թե ինչով վերջացավ բանակցությունները Էրիկսոնի հետ, ու հայտնիր ինձ հաջորդ սեանսի ժամանակ։ Համբուրում եմ բոլորիդ։ Ջորջ։ Վերջ։ Գրեցի՞ք։ «Ես «Սելենն» եմ։ Ընդունում եմ։
Լուսնի Կենտրոնականը կանչում է «Սելենին»։ Այո, մենք բոլորը գրեցինք, ձեր ռադիոգրերը կուղարկենք ու պատասխանները կհայտնենք ստանալուն պես։ Իսկ այժմ, խնդրեմ, միկրոֆոնի մոտ հրավիրեք նավապետ Հարրիսին։ Ընդունո՛ւմ եմ։
Հաջորդեց մի փոքր ընդմիջում, փակված խցում լսվեցին դղրդալի ձայներ, բազկաթոռի ճռճռոց, մի խուլ «ներեցեք», և վերջապես․
― Նավապետ Հարրիսը կանչում է կենտրոնականը։ Ընդունում եմ։
Դևիսը ձեռքն առավ միկրոֆոնը։
― Նավապետ Հարրիս, խոսում է «Լուսնաշրջիկի» պետը։ Ես գիտեմ, որ դուք բոլորդ շտապում եք ուղարկել ձեր հեռագրերը, բայց այստեղ են գտնվում գործակալությունների ներկայացուցիչները, նրանք շտապում են զրուցել ձեզ հետ, թեկուզ մի քանի խոսք փոխանակել։ Նախ և առաջ, չէ՞իք կարող դուք համառոտակի նկարագրել, թե ինչպիսին է իրադրությունն այժմ խցում։ Ընդունում եմ։
― Դե, ինչ ասեմ ձեզ․․․ Այստեղ շատ շոգ է, այնպես որ մենք թեթև ենք հագած։ Բայց բողոքելու տեղ չունենք, չէ որ այդ շոգի շնորհիվ դուք գտաք մեզ։ Ասենք արդեն ընտելացել ենք նրան։ Օդը դեռ չի ապականվել, ջուր ու պարեն ունենք․ ճիշտ է կերակուրը, ինչպես ասեմ, փոքր֊ինչ միօրինակ է։ Է՛լ ինչ կցանկանայիք իմանալ։ Ընդունում եմ։
― Նրան հարցրեք ուղևորների տրամադրության մասին․․․ ինչպե՞ս են պահում իրենց․․․ Տեղի չե՞ն տալիս․․․ ― լսվեց «Եռամոլորակային նորությունների» ներկայացուցչի ձայնը։
«Լուսնաշրջիկի» պետը հաղորդեց նրա հարցերը, ավելի վայելուչ ձև տալով նրանց։ Այնուամենայնիվ, դրանք նկատելի իրարանցում առաջ բերին «Սելենի» վրա։
― Բոլորն էլ արիաբար են պահում իրենց, ― պատասխանեց Պաթը՝ փոքր֊ինչ շտապելով։ ― Իհարկե, մեզ հուզում է այդ հարցը, թե ինչքա՞ն ժամանակ կպահանջվի մեզ այստեղից հանելու համար։ Կարո՞ղ եք որևէ բան ասել։ Ընդունում եմ։
― Գլխավոր ինժեներ Լոուրենսը այժմ Պորտ֊Ռորիսում է, մշակում է փրկարար գործողությունների պլան, ― պատասխանեց Դևիսը։ ― Հենց որ պլանը պատրաստ լինի, ժամկետը ձեզ կհայտնենք։ Պատմեցեք, խնդրեմ, ինչպե՞ս եք անցկացնում ժամանակը։ Ընդունում եմ։
Պաթը պատասխանեց այդ հարցին, ու նրա պատասխանը չհապաղեց բոլոր մոլորոկների վրա մեծ պահանջարկ առաջ բերել «Շեյնի» նկատմամբ, և ավա՜ղ, նկատելիորեն գցել «Նարինջ ու խնձորի» վարկը։ Այնուհետև նավապետը պատմեց դատական նիստերի մասին, որոնք առայժմ ընդհատվել են անորոշ ժամանակով։
― Դա շատ զվարճալի պետք է լինի, ― ասաց Դևիսը։ ― Բայց հիմա դուք մենակ չեք, մենք էլ կարող ենք օժանդակել ձեզ։ Մենք ձեզ համար կհաղորդենք ամեն ինչ՝ երաժշտություն, պիեսներ, բանավեճեր։ Միայն թե պատվիրեք։ Ընդունում եմ։
Պաթը ուշացրեց պատասխանը։ Ռադիոկապը կերպարանափոխեց իրենց կյանքը՝ հույս ծագեց, կապ է հաստատվել մերձավորների հետ։ Սակայն չգիտես ինչու նա նույնիսկ ափսոսում էր, որ առանձնացումը վերջ գտավ։ Ընկերականության զգացումը, որը չկարողացավ վիժեցնել նույնիսկ միսս Մոռլիի հարձակումը, արդեն սկսել էր չքանալ։ Այլևս չկա գոյության կռվում համախմբված միակուռ ջոկատը։ Նորից յուրաքանչյուրին տիրապետում են սեփական հոգսերն ու մտքերը։ Մարդկությունը վերստին կլանեց նրանց, ինչպես օվկիանոսը՝ կաթիլը։
