Changes
Թագուհին մի անգամ էլ համբուրեց նրան, բոլորը ձեռքերը թափահարեցին որպես հրաժեշտի նշան, եւ մորեղբայր Թիկ֊Թակը նավակը հրեց ափից․ հետո թիերն առավ ձեռքը եւ նավակը լողաց հոսանքն ի վեր։ Իսկ Ռռռռը մի թաթով բռնել էր նվերը, մյուս թաթն էլ թափահարում էր․ «Ցտեսություն»։
==Իններորդ գլուխ==
<b>այն մասին, թե ինչպես էին աղվես որսում</b>
Երբ անցան գետի ոլորապտույտը, Ռռռռը բացեց փաթեթը։ Պարզվեց, որ փաթեթի մեջ ձեռքի ժամացույց է։
— Ա՛յ, ի՜նչ եմ ասել,— ուրախացավ Ռռռռը։— Ես հիմա ժամացույց ունեմ։
— Թեեւ ժամը նայել չգիտես,— ասաց մորեղբայր Թիկ֊Թակը աչքով անելով Ճենապակե Շնիկին։— Հետաքրքիր է, թե հիմա ո՞ւմ ենք հանդիպելու։ Նայե՛ք, նայե՛ք…
Գետափին նրանք մի երկաթուղի տեսան, որի վրայով փնչացնելով ընթանում էր փոքրիկ մի շոգեքարշ ու իր ետեւից քաշում միակ վագոնը, իսկ վագոնի տանիքին մի կենգուրու էր նստած։ Հավասարվելով նավակին, շոգեքարշը նախ դանդաղեցրեց ընթացքը, հետո կանգ առավ։ Եվ նույն պահին վագոնից դուրս թռան սկյուռիկները, երկաթուղու վրա կաղիններ շարեցին, որպեսզի շոգեքարշը անցներ դրանց վրայով ու կոտրեր։
— Ա՜յ֊ա՜յ, սրանք էլ նույնքան ծույլ սկյուռիկներ են, ինչպես նրանք, որոնց տեսանք Տխուր թագավորի պալատում։ Հիշո՞ւմ ես, Ռռռռ… Նա կաղինն էլ դեռ խոհանոցի դռան արանքը դնելով էր կոտրում։ Բարեւ, փոքրիկ շոգեքարշ,— գոչեց մորեղբայր Թիկ֊Թակը։
Մեքենավարը գլուխը դուրս հանեց պատուհանից։
— Բարեւ,— պատասխանեց նա։— Օհո՜… տեսեք, ի՜նչ է կատարվում։
Մեքենավարը տեսել էր աղվեսին։ Երբ հեւասպառ եւ շնչակտուր աղվեսը հասավ շոգեքարշին, բոլորն էլ հեռվից լսեցին․ «Ուհո՜ւ… ուհո՜ւ»։ Եվ այդ ձայնի վրա հայտնվեցին որսկան շներն ու հեծյալները։
— Նրանք ինձ են հետապնդում,— ասաց աղվեսը։— Ես շատ եմ վախենում։ Ո՞ւր թաքնվեմ։
— Ցատկի՛ր նավակ, շուտ,— գոչեց մորեղբայր Թիկ֊Թակը։
Աղվեսը ցատկեց նավակ, սողաց դեպի հեռավոր անկյունը եւ կծկվեց Ճենապակե Շնիկի թիկունքում, իսկ երբ որսորդները շատ մոտեցան, Ռռռռը նրան ծածկեց հովանոցով։
— Դուք աղվես չե՞ք տեսել,— հարցրեց Գլխավոր որսորդը։
Այս խոսքի վրա փոքրիկ շոգեքարշը մի այնպիսի՜ սուլոց բարձրացրեց, այնպիսի՜ սուլոց․ «Պիիիիիիիիիի՜… Պիիիիիիիիիի՜…»։
— Ի՞նչ ասացիր,— հարցրեց մորեղբայր Թիկ֊Թակը։— Ո՞ւմ բարեւես։
— Ես ասացի «աղվես»,— բղավեց որսորդը։
— Հա՜… ախորժակ ունե՞ս,— ասաց մորեղբայր Թիկ֊Թակը։— Բայց ի՞նչ հյուրասիրեմ, գուցե երշի՞կ… Հիմա կհյուրասիրեմ։
— Չե՞ս հասկանում, ինչ է,— բարկացավ որսորդը։— Աղվեեե՜ս…
— «Ե՜ս… ե՜ս…» Ինչո՞ւ դու… Նավախելին Ճենապակե Շնիկն է նստած ու նայում է, թե ժամը քանիսն է։ Երեւի հիմա արդեն ինը կլինի։
Ճենապակե շնիկը հաչեց, շոգեքարշը դարձյալ սուլեց— պիիիիիիիիիի՜, պիիիիիիիիիի՜, բայց ավելի բարձր․ որսորդական շները հաչեցին կենգուրուի վրա, որ նստած էր վագոնի տանիքին։
— Երեւի դուք նկատի ունեք աղյո՞ւսը,— բղավեց մորեղբայր Թիկ֊Թակը։— Տխուր թագավորի պալատի բակում ինչքան ուզես աղյուս կա՝ արահետներին շարած։
Ոչ ոք այնպես էլ չիմացավ, թե ինչ էր ուզում ասել որսորդը, որովհետեւ շոգեքարշը ձայնը գլուխը գցած այնպես սուլեց— պիիիիիիիիիի՜, պիիիիիիիիի՜— որ որսորդի ձին խրտնեց ու փախավ։ Իսկ նրա ետեւից փախան բոլոր որսորդական շները։ Պստիկ֊Ամպիկը հետապնդեց նրանց ու մի քիչ անձրեւ տեղաց, այնպես որ, որսորդները ստիպված եղան բարձրացնել իրենց օձիքները։
— Գրողը տանի,— վրդովվեց Գլխավոր րսորդը։— Անձրեւն էր միայն պակաս։
Քիչ անց որսորդները արդեն շատ հեռու էին։
Աղվեսը դուրս սողաց թաքստոցից ու հոտոտեց օդը։
— Ամեն ինչ կարգին է,— ասաց մորեղբայր Թիկ֊Թակը։— Որսորդները հեռացան։ Բարի ճանապարհ, սիրելի աղվես։
Աղվեսը ափ ելավ եւ հրաժեշտ տալով, թափահարեց իր թավամազ պոչը։
— Պիիիիիիիիիի՜։ Պիիիիիիիիիի՜,— նորից սուլեց շոգեքարշը եւ շարունակեց ճանապարհը՝ վագոնի տանիքին նստած կենգուրուի հետ, որը կարծես չէր էլ նկատել այդ ամբողջ անցուդարձը։
Մորեղբայր Թիկ֊Թակն ու Ռռռռը հուզմունքով էին նայում նրանց ետեւից, որովհետեւ գնացքը այդ պահին մոտենում էր ցածրիկ կամրջին։ Այդ կամրջի տակով կենգուրուն ոչ մի դեպքում չէր կարող անցնել։ Ի՞նչ կլինի արդյոք, ի՞նչ կլինի… Բայց գնացքը սուզվեց կամրջի Տ Ա Կ, իսկ կենգուրուն ցատկեց կամրջի Վ Ր Ա Յ Ո Վ ու թը՛խկ, նորից նստեց վագոնի տանիքին։ Մի ծերուկ դուրս նայեց վագոնի պատուհանից եւ հովանոցով սպառնաց կենգուրուին։
— Շա՜տ աղմկարար կենգուրու ես,— գոչեց նա։
Ճանապարհի ուրիշ կամուրջներ չկային, եւ շուտով գնացքից մնաց միայն մի ճերմակ ամպիկ։
