Changes
— Լսեցեք, Սկոտ,— ասացի ես,— ձեզ մոտ ամեն ինչ կարգին է։ Բայց որպեսզի չմրսեք, մի քիչ էլ պառկեցեք, ես լիմոնի հյութ ու վիսկի կպատվիրեմ եւ դուք ասպիրին էլ կխմեք, ձեզ շատ լավ կզգաք եւ նույնիսկ հարբուխ էլ չեք ստանա։
— Այդ բոլորը պապենական միջոցներ են,— ասաց Սկոտը։
— Դուք ջերմություն չունեք։ Իսկ թոքերի բորբոքումը, սատանան տանի, առանց ջերմություն չի լինում։
— Մի հայհոյեք,— ասաց Սկոտը,— որտեղի՞ց գիտեք, թե ջերմություն չունեմ։
— Ձեր զարկերակը նորմալ է եւ ճակատը շոշափելուց սառն է։
— Շոշափելո՜ւց,— դառնությամբ ասաց Սկոտը,— եթե դուք իմ իսկական բարեկամն եք, ջերմաչափ գտեք։
— Բայց ես պիժամայով եմ։
— Որ այդպես է, ուղարկեք, թող բերեն։
Ես զանգեցի միջանցքի ծառայողին։ Նա չեկավ, եւ ես կրկին զանգեցի, հետո դուրս եկա, որ նրան գտնեմ։ Սկոտը պառկել էր աչքերը փակ եւ շնչում էր դանդաղ ու համաչափ․ մեղրամոմի գույնի մաշկը եւ ուղիղ դիմագծերը նրան նման էին դարձրել փոքրիկ մեռնող խաչակրի։ Ինձ արդեն սկսել էր ձանձրացնել այդ գրական կյանքը,— եթե դա գրական կյանք էր,— եւ ինձ մոտ բացակայում էր կատարված աշխատանքի զգացողությունը, եւ ինձ արդեն համակել էր սպանիչ ձանձրույթը, որ իր հետ բերում էր յուրաքանչյուր իզուր ապրած օրը։ Ինձ խիստ ձանձրացրել էին Սկոտն ու այդ հիմար կոմեդիան, բայց ես գտա միջանցքի ծառայողին, նրան փող տվի ջերմաչափ ու ասպիրին գնելու համար եւ պատվիրեցի երկու citron presse<ref>Լիմոնի հյութ (ֆրանս․)։</ref> ու երկու կրկնակի վիսկի։
