Եվ կրկին՝ ո՛չ արև կա, ո՛չ լուսին, միայն՝ աղմուկ ծովային,
Եվ կրկին սնուցվում է ոսկե ծառը Իլմարին լեռան փեշերին:
''անավարտ''Երանելի Էլդեմար, մեծ է քո հինավուրց գահը,Եվ հրաշագեղ է Թիրիոնը՝ էլֆերի հին բնօրրանը,Այնտեղ ճյուղ-տարիների վրա շատ տերևներ են աճում,Իսկ այստեղ Բաժանումի Ափերին էլֆերն արցունք են թափում: Օ՛ Լորիեն, կգա ձմեռը, և կսկսի տերևաթափ,Տերևները կընկնեն գետն ու կհեռանան անվերադարձ:Օ Լորիեն, շատ երկար եմ ապրել ես այս անտառում,Բայց այժմ մարում է թագը, իսկ Էլանորները՝ թոշնում: Բայց եթե երգում եմ նավի մասին, ապա ու՞ր է այն,Որ հրաժեշտ կտամ ընդմիշտ ու Ծովից այն կողմ գնամ:
</poem>
