Changes
/* Լավագույն աշխարհ */
― Դե տենց, ուզում եմ իմ սրբերին մահվանից հետո քո աշխարհ ուղղարկել։ Դրախտի փոխարեն։ Դեմ չե՞ս։
==***==
Դեմիուրգ Մազուկտան իր մոտ հրավիրեց իր ընկեր դեմիուրգ Շամբամբուկլիին։
― Օ, բարև։ Լավ է, որ եկար։ Ես քո համար Նոր տարվա նվեր ունեմ։
― Ո՞ր ժամանակագրությամբ,― հետաքրքրվեց Շամբամբուկլին։
― Կարևոր չի։ Ինչ֊որ մեկով։ Աշխարհներից ո՞ր մեկում է հիմա Նոր տարի, դրա ժամանակագրությամբ էլ նվիրում եմ։ Արի, ցույց տամ։
Մազուկտան Շամբամբուկլիին ձեռքից բռնած քաշ տվեց և տարավ փոքրիկ մի աշխարհ, նույնիսկ՝ ոչ թե աշխարհ, այլ աշխարհի հատված։ Դա հարմարավետ կանաչ դաշտ էր՝ ծածկված թափանցիկ երկնային գմբեթով։ Գմբեթի տակ կախված էր արեգակը, իսկ ներքևում թափառում էին սպիտակ գառնուկների հոտեր։
― Սքանչելի՜ է,― խանդավառվեց Շամբամբուկլին։
― Էս ամբողջը՝ քեզ,― Մազուկտան ձեռքով ցույց տվեց պստլիկ աշխարհը։― Կարող ես շրջանակի մեջ դնել կամ օգտագործել այլ աշխարհի կառուցման ժամանակ։ Մի խոսքով՝ արա ինչ ուզում ես։
Շամբամբուկլին զննեց գառնուկների հոտերը։
― Հրապուրիչ տեսք ունի․․․ իսկ սրանք ի՞նչ կենդանիներ են։
― Սրանք գառներ են,― ուսերը թոթվեց Մազուկտան։― Քո հոտը։
― Հո՞տը։
― Դե հա։ Եթե դու նրանց արածացնում ես, ուրեմն, դու նրանց հովիվն ես։ Իսկ նրանք՝ քո գառները։ Ոչխարները, էլի։
― Իսկ այ էն կենդանին՝ սև, երկար պոզերով, նա ո՞վ է։
― Ա՜, դա․․․ Այծ է։
― Իսկ ինքը ինչի՞ է պետք։
― Հասկանում ես․․․― Մազուկտան վարանեց,― գառները տենցն են։ Ինչքան էլ հովիվը նրանց ճիշտ ճանապարհը ցույց չտա, նրանք մեկ է այծին են հետևում։ Ծայրահեղ դեպքում, այծ են անվանում ամենաչաղ ոչխարին։ Այնպես որ առանց նրա, ինքդ ես հասկանում, չի լինի։
― Այսինքն, նրանք իրենց տեր են համարելու ինչ֊որ այծի՞, այլ ոչ ինձ,― տխրեց Շամբամբուկլին։
Մազուկտան ծիծաղեց։
― Հոգ չէ՛։ Կարևորը, որ ինքը՝ այծը իմնանա, թե ով է տերը։
