Changes
― Ինձ չե՞ք հիշում,― ասի։― Վեսլի Ջեքսոնն եմ, տեխնիկա․․․
Նա դուռը փակեց ու վերջ։ Ես էլ գնացի ծովափ։
Մոնթերեյում ժամանակիս մեծ մասը Հենրի Ռոուդսի հետ էի անցկացնում, իսկ հետո նա գնաց իր ճանապարհով, ես՝ իմ։ Եթե Հենրին տողերս կարդա, հուսով եմ՝ կհիշի ինձ, հուսով եմ՝ նա լավ է, ողջ֊առողջ։ Հուսով եմ՝ բանակից ազատվել է, հետ դարձել Սան ֆրանցիսկո, Մոնթգոմերի փողոց ու անցել հին գործին։ Հուսով եմ՝ ում էլ տարել են բանակ, հիմա ողջ֊առողջ է, ազատվել է, հետ եկել տուն ու իրեն լավ է զգում։ Ես նկատի ունեմ թե՛ ռուսներին, թե՛ գերմանացիներին, մի խոսքով, աշխարհի բոլոր ազգությունների մարդկանց։ Զինվորականներն ու քաղաքագետները սիրում են մեռյալներին քաջեր, հերոսներ ու չգիտես ինչեր անվանել։ Երևի ես չեմ հասկանում ինչ ասել է՝ «մեռյալ», որովհետև իմ պատկերացմամբ, միակ մեռյալը մահացած մեռյալն է, ու նրան ուրիշ անուն տալն արդեն նշանակում է չափն անցնել։ Ողջ քաջերն էլի հասկանալի են։ Սա քիչ թե շատ հասկանում եմ, բայց դե նրանք էլ տխուր ժողովուրդ են։
<b>Բ Վաշտը հրաժեշտի խնջույք է կազմակերպում, ու Դոմինիկ Տոսկան մնաս բարով է ասում իր եղբայր Վիկտորին</b>
