Changes

Երրորդ ձևի՝ առաջին երկսից ունեցած տարբերությունը երևան է գալիս նախ՝ այն պարագայում, որ այստեղ ամբողջական շրջանառությունը յուր շրջապտույտն սկսում է յուր երկու հակադիր փուլով, մինչդեռ I ձևում շրջանառությունն ընդհատվում է արտադրապրոցեսով, իսկ II ձևում ամբողջական շրջանառությունը միմյանց լրացնող յուր երկու փուլով երևան է գալիս իբրև վերարտադրապրոցեսի միջնօղակ միայն, ուստի և միջնորդագործող շարժում է հանդիսանում Արտ ... Արտ-ի արանքում։ Փ ... Փ Փ՛-ի ժամանակ շրջանառության ձևն է՝ Փ—Ա ... Ա՛—Փ՛ = Փ—Ա—Փ։ Արտ ... Արտ՛-ի ժամանակ նա ընդհակառակն է՝ Ա՛—Փ՛. Փ—Ա = Ա—Փ—Ա։ Իսկ Ա՛ ... Ա-ի մեջ նա էլի նույն այս վերջին ձևն ունի։

Երկրորդ. I ու II շրջապտույտների կրկնության ժամանակ, նույնիսկ եթե Փ՛ ու Արտ՛ ավարտակետերը նորոգվող շրջապտույտի սկզբնակետերն են կազմում, չքանում է այն ձևը, որով պարուրված առաջացել էին նրանք։ Փ՛ = Փ + փ-ն, Արտ՛ = Արտ + արտ-ը նոր պրոցեսն սկսում են էլի որպես Փ ու Արտ։ Իսկ III ձևում Ա ելակետը պետք է իբրև Ա՛ նշանակվի մինչև անգամ շրջապտույտի՝ միևնույն մասշտաբով նորոգվելու ժամանակ, և այն էլ հետևյալ պատճառով։ I ձևում, հենց որ Փ՛-ն իբրև այսպիսին մի նոր շրջապտույտ է սկսում, նա գործում է որպես Փ դրամակապիտալ, իբրև այնպիսի կապիտալարժեքի կանխավճարում դրամաձևով, որը պետք է արժեմեծանա։ Կանխավճարված դրամակապիտալի մեծությունը, որն աճել է առաջին շրջապտույտում տեղի ունեցած կուտակման հետևանքով, ավելացել է։ Բայց կանխավճարված դրամակապիտալի մեծությունն արդյոք 422 £ է, թե 500 £, այս ամենևին չի ազդում այն բանի վրա, որ նա հանդես է գալիս իբրև սոսկական կապիտալարժեք։ Փ՛-ն գոյություն ունի այլևս ոչ որպես արժեմեծացած կամ թե հավելարժեք ով հավելարժեքով հղիացած կապիտալ, ոչ իբրև կապիտալահարաբերություն։ Չէ՞ որ նա պետք է դեռ պրոցեսում արժե մեծանա։ արժեմեծանա։ Նույնը վերաբերում է Արտ ... Արտ՛-ին էլ. Արտ՛-ը պետք է շարունակի գործել ու շրջապտույտը նորոգել միշտ որպես Արտ, իբրև այնպիսի կապիտալարժեք, որը հավելարժեք է արտադրելու։— Ընդհակառակն, ապրանքակապիտալի շրջապտույտն սկսվում է ոչ թե կապիտալարժեքով, այլ ապրանքաձևում շատացած կապիտալարժեքով, ուրեմն հենց այն գլխից յուր մեջ պարփակում է ոչ միայն ապրանքաձևով առկա կապիտալարժեքի, այլև հավելարժեքի շրջապտույտը։ Ուստի եթե տեղի է ունենում այս ձևում պարուրված պարզ վերարտադրություն, ապա ինչպես ավարտակետում, այնպես և ելակետում հանդես է գալիս Ա՛-ն միևնույն մեծությամբ։ Եթե հավելարժեքի մի մասը մտնում է կապիտալաշրջապտույտի մեջ, ապա թեև վերջում Ա՛-ի փոխարեն երևան է գալիս Ա˝, մի ավելի մեծ Ա՛, բայց և այնպես հաջորդ շրջապտույտը հիմա էլի սկսվում է Ա՛-ով, որը լոկ մի ավելի մեծ Ա՛ է, քան նախորդ շրջապտույտում եղածն էր, և որը կուտակված ավելի մեծ կապիտալարժեքnվկապիտալարժեքով, ուրեմն և համեմատաբար նորաստեղծ ավելի մեծ հավելարժեքով է սկսում յուր նոր շրջապտույտը։ Բոլոր դեպքերում էլ Ա՛-ն շրջապտույտն սկսում է միշտ իբրև մի ապրանքակապիտալ, որը = կապիտալարժեքին + հավելարժեքը։

Ուստի Ա՛-ն երբեք չի կարող իբրև սոսկական Ա, որպես կապիտալարժեքի սոսկական ապրանքաձև մի շրջապտույտ սկսել։ Իբրև ապրանքակապիտալ նա մի երկակի բան է միշտ։ Սպառարժեքի տեսակետից նա Արտ-ի ֆունկցիայի արդյունքն է — այս դեպքում՝ մանվածք — որի՝ իբրև ապրանքներ շրջանառությունից ծագող տարրերը, Աշ-ն ու Ամ-ը գործել են որպես այս արդյունքի արդյունակազմիչներ միայն։ Երկրորդ՝ արժեքի տեսակետից նա Արտ կապիտալարժեքի արդյունքն է, պլյուս Արտ-ի ֆունկցիայի ֊ ժամանակ արտադրված m հավելարժեքը։

Միմիայն բուն, իսկ Ա՛ շրջապտույտի մեջ Ա = Արտ = կապիտալարժեքը կարող է և պետք է անջատվի Ա՛-ի այն մասից, որում գոյություն ունի հավելարժեքը, այն հավելարդյունքից, որի մեջ պարունակվում է հավելարժեքը, ուզում է՝ այս երկուսը հիմա փաստորեն բաժանելի լինեն, ինչպես մանվածքի ժամանակ, թե բաժանելի չլինեն, ինչպես մեքենայի դեպքում, միևնույն է։ Նրանք բաժանելի են դառնում յուրաքանչյուր անգամ, հենց որ Ա՛-ն Փ՛-ի է փոխարկվում։

Օրինակ, 7 440 ֆունտ մանվւսծքըմանվածքը, որ = 372 £ և որն իբրև Ա՛-ի (10 000 ֆունտ մանվածք = 500 £-ի) մաս ներկայացնում է հաստատուն կապիտալամասը, յուր հերթին էլի կարող է տրոհվել 276,768 £ արժեքով 5 535,360 ֆունտ մանվածքի, որը լոկ հաստատուն մասը, 7 440 ֆունտ մանվածքի վրա գործադրված արտադրամիջոցներն է փոխհատուցում, այլև 37,200 £ արժեքով 744 ֆունտ մանվածքի, որը լոկ փոփոխուն կապիտալն է փոխհատուցում, ու 58,032 արժեքով 1 160,640 ֆունտ մանվածքի, որն, իբրև հավելարդյունք, հավելարժեքի կրիչն է։ Հետևաբար ծախված 7 440 ֆունտ մանվածքից նա կարող է սրա մեջ պարունակված կապիտալարժեքը փոխհատուցել 6279,360 ֆունտ մանվածքը վաճառելով 313,968 £ գնով, իսկ 1 160,640 ֆունտ հավելարդյունքի արժեքը, որ = 58,032 £, ծախսել իբրև հասույթ։

<TDalign=right>5 535,360</TD>

<TD>= </TD> <TD align=right>276,768</TD>

<TDalign=right> 744,000</TD>

<TD>= </TD> <TD align=right>37,200</TD>

<TD align=right style='border-bottom:solid windowtext 1.0pt;'>1 160,640</TD>

<TD style='border-bottom:solid windowtext 1.0pt;'>= </TD> <TD align=right style='border-bottom:solid windowtext 1.0pt;'>58,032</TD>

<TD>= </TD> <TD>372</TD>

<TDalign=right> 744,000</TD>

<TD>= </TD> <TD align=right>37,200</TD>

<TDalign=right> 100,000</TD>

<TD>= </TD> <TD align=right>5,000</TD>

<TD align=right style='border-bottom:solid windowtext 1.0pt;'> 156,000</TD>

<TD style='border-bottom:solid windowtext 1.0pt;'>= </TD> <TD align=right style='border-bottom:solid windowtext 1.0pt;'>7,800</TD>

<TD>= </TD> <TD>50</TD>

<TDalign=right>1 160,740</TD>

<TD>= </TD> <TD align=right>58,022</TD>

<TDalign=right> 156,000</TD>

<TD>= </TD> <TD align=right>7,800</TD>

<TD align=right style='border-bottom:solid windowtext 1.0pt;'> 343,360</TD>

<TD style='border-bottom:solid windowtext 1.0pt;'>= </TD> <TD align=right style='border-bottom:solid windowtext 1.0pt;'>12,168</TD>

<TD>= </TD> <TD>78</TD>

<TDalign=right> 7 440450</TD>

<TD>= </TD> <TD align=right>372</TD>

<TDalign=right> 1 000</TD>

<TD>= </TD> <TD align=right>50</TD>

<TD align=right style='border-bottom:solid windowtext 1.0pt;'> 1 560</TD>

<TD style='border-bottom:solid windowtext 1.0pt;'>= </TD> <TD align=right style='border-bottom:solid windowtext 1.0pt;'>78</TD>

<TDalign=right>10 000</TD>

<TD>= </TD> <TD align=right>500</TD>

Ա՛—Փ՛-ն ըստինքյան ուրիշ բան չի, բայց եթե 10 000 ֆունտ մանվածքի մի վաճառք» վաճառք։ 10 000 ֆունտ մանվածքն ապրանք է, ինչպես և ամեն մի ուրիշ մանվածք։ Գնորդին հետաքրքրում է ֆնտին ֆունտին 1 շիլլինգ կամ 10 000 ֆունտին 500 £ գինը։ Եթե առուծախի ժամանակ նա ուշ դարձնում էլ է արժեկազմի վրա, ապա լոկ այն նենգ դիտավորությամբ, որ ապացուցի, թե ֆունտը կարող էր 1 շիլլինգից էլ պակաս ծախվել, և թե վաճառորդը դեռ էլի մի կարգին վաստակ արած կլիներ։ Իսկ այն քանակը, որ նա գնում է, կախված է յուր պահանջմունքներից, եթե նա, օրինակ, մանածագործարանատեր է, ապա գնվող քանակը կախված է մանածագործարանում գործող նրա սեփական կապիտալի կազմից ու ոչ թե այն մանորդի կապիտալից, որից նա գնում է։ Այն համամասնությունները, որով Ա՛-ն մի կողմից՝ պետք է փոխհատուցի նրանում գործադրված կապիտալը (resp. [համապատասխանորեն, համապատասխան դեպքում] փոխհատուցի նրա տարբեր բաղադրամասերը), մյուս կողմից՝ պետք է ծառայի որպես հավելարդյունք, լինի սա հավելարժեքի ծախսման համար, թե կապիտալակուտակման համար, միևնույն է, հիշյալ համամասնությունները գոյություն ունեն այն կապիտալի շրջապտույտում միայն, որի ապրանքաձևն է 10 000 ֆունտ մանվածքը։ Նրանք ոչ մի գործ չունեն վաճառքի, որպես այսպիսու, հետ։ Այստեղ, բացի սրանից, ենթադրվում է, որ Ա՛-ն ծախվում է յուր արժեքի համաձայն է որ ուրեմն բանը վերաբերում է նրա՝ ապրանքաձևից դրամաձևի փոխարկվելուն միայն։ Ա՛-ի համար, իբրև այս առանձին կապիտալի շրջապտույտում եղող ֆունկցիոնալ ձևի համար, որից պետք է փոխհատուցվի արտադրողական կապիտալը, իհարկե, վճռական նշանակություն ունի այն պարագան, թե արդյոք ու որչափով են վաճառքի ժամանակ գինն ու արժեքը շեղվում իրարից։ Բայց այստեղ, սոսկական ձևատարբերությունները քննելիս, մենք չենք զբաղվելու այս շեղման հարցով։

III, այն է՝ Ա՛—Փ՛—Ա ... Արտ ... Ա՛ ձևում շրջապտույտն սկսում են շրջանառության պրոցեսի երկու փուլը և այն էլ միևնույն կարգով, ինչպես II, այն է՝ Արտ ... Արտ ձևում. ապա հաջորդում է Արտ-ը և այն ել էլ յուր ֆունկցիայով, արտադրապրոցեսով հանդերձ, ինչպես I ձևումն էր. արտադրապրոցեսի հետևանքի, Ա՛-ի հետ ավարտվում է շրջապտույտը։ Ինչպես որ II ձևում շրջապտույտն ավարտվում էր Արտ-ով, իբրև արտադրողական կապիտալի սոսկական վերագոյությամբ, այնպես էլ այստեղ նա ավարտվում է Ա՛-ով, որպես ապրանքակապիտալի վերագոյությամբ. ինչպես որ II ձևում կապիտալը յուր Արտ ավարտաձևով. պետք է պրոցեսն էլի սկսի որպես արտադրապրոցեսի արտադրապրոցես, այնպես էլ այստեղ արդյունաբերական կապիտալի՝ ապրանքակապիտալի ձևով վերահայտնվելու հետևանքով շրջապտույտը պետք է նորից շրջանառության Ա՛—Փ՛ փուլով սկսվի։ Շրջապտույտի երկու ձևն էլ անկատար ենք որովհետև նրանք չեն եզրափակվում Փ՛-ով, '''դրամի''' հետփոխարկված, արժեմեծացած կապիտալարժեքով։ Հետևաբար երկուսն էլ պետք է շարունակվեն, ուստի և իրենց մեջ պարփակում են վերարտադրությունը։ III ձևում ամբողջական շրջապտույտն է՝ Ա՛ ... Ա՛։

Ա՛ ... Ա՛ ձևի մեջ ամբողջ ապրանքարդյունքի սպառումը ենթադրվում է որպես հենց բուն իսկ կապիտալի շրջապտույտի նորմալ ընթացքի պայման։ Բանվորի անհատական սպառումն ու հավելարդյունքի չկուտակված մասի անհատական սպառումն ընդգրկում է ամբողջ անհատական սպառումը։ Այսպիսով ուրեմն սպառումը յուր ամբողջությամբ — իբրև անհատական ու իբրև արտադրողական սպառում — մտնում է Ա՛-ի շրջապտույտի մեջ որպես պայման։ Արտադրողական սպառումը (որի մեջ ըստ գործի էության պարփակված է բանվորի անհատական սպառումն էլ, որովհետև աշխատույժը, որոշ սահմաններում, բանվորի անհատական սպառման մշտական արդյունքն է) կատարում է հենց ամեն մի անհատական կապիտալ ինքը։ Անհատական սպգառումը սպառումը — բացի այնքանից, որքանը հարկավոր է անհատ կապիտալիստի գոյության համար — ենթադրվում է իբրև հասարակական ակտ միայն, բայց ոչ երբեք իբրև, անհատ կապիտալիստի ակտ։

I ու II ձևերում ամբողջ շարժումը ներկայանում է իբրև կանխավճարված կապիտալարժեքի շարժում։ Արժեմեծացած կապիտալը III ձևում, ամբողջ ապրանքարդյունքի կերպարանքով, կազմում է ելակետը և ունի շարժվող կապիտալի, ապրանքակապիտալի ձև։ Յուր՝ դրամի փոխարկվելուց հետո է միայն, որ այս շարժումը երկճեղքվում, տրոհվում է կապիտալաշարժման ու հասութաշարժման հասութաշարժման։ Հասարակական ամբողջ արդյունքի բաշխումը, ինչպես և ամեն մի անհատական ապրանքակապիտալի համար կատարվող՝ արդյունքի առանձին բաշխումը մի կողմից՝ անհատական սպառաֆոնդի, մյուս կողմից՝ վերարտադրաֆոնդի,— այս ձևի ժամանակ պարփակվում է կապիտալի շրջապտույտի մեջ։

Փ, Արտ, Ա՛ սկզբնածայրաթևի ձևը նախադրյալ է լինում I-ի, II-ի, III-ի յուրաքանչյուր անգամվա շրջապտույտի համար. ավարտածայրաթևում վերահայտնվող ձեն ձևն ստեղծված է ուրեմն պայմանավորված է լինում բուն իսկ շրջապտույտի փոխակերպությունների շարքով։ Ա՛-ն իբրև մի անհատական արդյունաբերական կապիտալաշրջապտույտի ավարտակետ ենթադրում է նույն այն արդյունաբերական կապիտալի՝ շրջանառությանը չվերաբերող Արտ ձևը միայն, որի արդյունքն է ինքը։ Փ՛-ն որպես I-ում եղած ավարտակետ, իբրև Ա՛-ի (Ա՛—Փ,Ա՛—Փ՛-ի) փոխակերպյալ ձև, ենթադրում է, որ Փ-ն գտնվում է գնորդի ձեռին, գոյություն ունի Փ ... Փ՛ շրջապտույտից դուրս և Ա՛-ի վաճառքի միջոցով է ներքաշվել շրջապտույտի մեջ ու սրա սեփական ավարտաձևը դարձել։ Այսպիսով ուրեմն եզրափակող Արտ-ը II-ում ենթադրում է, որ Աշ-ն ու Ամ-ը (Ա-ն) դրսում գոյություն ունեն՝ և Փ—Ա-ի շնորհիվ են շրջապտույտի մեջ ներառվում իբրև ավարտաձև։ Բայց վերջին ծայրաթևը մի կողմ թողած՝ ոչ ո՛չ անհատական դրամակապիտալի շրջապտույտն է ենթադրում դրամակապիտալի գոյությունն ընդհանրապես ու ո՛չ էլ անհատական արտադրողական կապիտալի շրջապտույտն՝ արտադրողական կապիտալի գոյությունը յուր շրջապտույտում։ I-ում Փ-ն կարող է առաջին դրամակապիտալը լինել, II-ում Արտ-ը կարող է լինել առաջին արտադրողական կապիտալը, որը ոտք է դնում պատմական թատերաբեմի վրա, բայց III—ում՝

Աշ ու Ամ ապրանքատարրերը, որոնցից կազմված է արտադրողական կապիտալը, իբրև Արտ-ի գոյաձևեր նույն կերպարանքը չունենք չունեն, ինչ որ ունեին այն տարբեր ապրանքաշուկաներում, որտեղից նրանք ճարվել են։ Նրանք հիմա միացած են և իրենց շաղկապվելով նրանք կարող են գործել որպես արտադրողական կապիտալ։

Որ այս III ձևում միայն, բուն իսկ շրջանառության մեջ, Ա-ն երևան է գալիս իբրև Ա-ի նախադրյալ,— այս բացատրվում է նրանով, որ ապրանքաձև ունեցող կապիտալն է ելակետը։ Շրջապտույտն սկսվում է Ա-ի փոխակերպությամբ (որչափով որ սա գործում է իբրև կապիտալարժեք,— սա հավելարժեքի աճով շատացած լինի, թե ոչ, միևնույն է), երբ նա վեր է ածվում այնպիսի ապրանքների, որոնք նրա արտադրատարրերն են կազմում։ Բայց այս փոխակերպությունն ընդգրկում է Ա—Փ—Ա (= Աշ + Ամ) շրջանառության ամբողջ պրոցեսը և սրա հետևանքն է։ Հետևաբար այստեղ երկու ծայրաթևում էլ Ա է, բայց երկրորդ ծայրաթևը, որը յուր Ա ձևը Փ—Ա-ի շնորհիվ ստանում է դրսից, ապրանքաշուկայից, ոչ թե շրջապտույտի վերջին ծայրաթևն է, այլ շրջանառության պրոցեսն ընդգրկող յուր երկու առաջին ստադիայի վերջին ծայրաթևն է միայն։ Նրա հետևանքն Արտ-ն է, որի ֆունկցիան, արտադրապրոցեսը հանդես է գալիս այնուհետև։ Միմիայն իբրև այս պրոցեսի հետևանք, ուրեմն ոչ իբրև շրջանառության պրոցեսի հետևանք, երևան է գալիս Ա-ն որպես շրջապտույտի ավարտ ու միևնույն ձևում պարուրված, ինչպիսին ուներ Ա՛ սկզբնածայրաթևը։ ԸնդհակառակրԸնդհակառակը, Փ ... Փ՛-ում, Արտ ... Արտ՛-ում Փ ու Արտ ավարտածայրաթևերը շրջանառության պրոցեսի անմիջական հետևանք են։ Հետևաբար այստեղ լոկ վերջում է մի անգամ Փ, մյուս անգամ Արտ ենթադրվում ուրիշի ձեռին։ Որչափով որ շրջապտույտը ծայրաթևերի միջև է կատարվում, իբրև այս շրջապտույտների նախադրյալ ո՛չ Փ-ն է հանդես գալիս մի դեպքում, ո՛չ էլ Արտ-ը՝ մյուս դեպքում — ո՛չ Փ-ի կեցությունն իբրև ուրիշի փողի ու ոչ էլ Արտ-ի կեցությունը որպես օտար արտադրապրոցեսի։ Ա՛ ... Ա՛-ն, ընդհակառակը, ենթադրում է Ա-ն (= Աշ + Ամ-ն) իբրև ուրիշի ձեռին գտնվող օտար ապրանքներ, որոնք շրջանառության ներածական պրոցեսի շնորհիվ են շրջապտույտի մեջ ներքաշվում ու արտադրողական կապիտալի փոխարկվում, և որպես այս կապիտալի ֆունկցիայի հետևանք հիմա Ա՛-ն էլի շրջապտույտի ավարտաձև է դառնում։

Բայց հենց այն պատճառով, որ Ա՛ ... Ա՛ շրջապտույտը յուր ուղեգծի սահմաններում ենթադրում է մի ուրիշ արդյունաբերական կապիտալ Ա-ի (= Աշ + Ամ-ի) ձևով (իսկ Ամ-ը յուր մեջ պարփակում է զանազան տեսակի ուրիշ կապիտալներ, օրինակ, մեր դեպքում՝ մեքենաներ, ածուխ, յուղ և այլն),— ուստի նա հենց որա համար պահանջում է, որ ինքը քննության առնվի ոչ միայն իբրև շրջապտույտի '''ընդհանրական''' ձև, այսինքն իբրև մի հասարակական ձև, որի տակ կարող է մտցվել ամեն մի առանձին արդյունաբերական կապիտալ (բացի այն դեպքից, երբ սա առաջին անգամ է ներդրվում), ուրեմն ոչ միայն իբրև մի շարժաձև, որն ընդհանուր է բոլոր անհատական արդյունաբերական կապիտալների համար, այլ միաժամանակ նաև որպես անհատական կապիտալների գումարի, հետևաբար կապիտալիստների դասակարգի ամբողջ կապիտալի շարժաձև, մի շարժում, որում ամեն մի անհատական արդյունաբերական կապիտալի շարժում հանդես է գալիս լոկ իբրև մի մասնական շարժում, որը միահյուսվում է ուրիշների հետ և սրանցով պայմանավորվում։ Եթե մենք քննում ենք, օրինակ, մի երկրի տարեկան ամբողջ ապրանքարդյունքը և վերլուծում ենք այն շարժումը, որով նրա մի մասը փոխարինում է բոլոր անհատական ձեռնարկություններում եղած արտադրողական կապիտալին, մի ուրիշ մասն էլ տարբեր դասակարգերի անհատական սպառման մեջ է մտնում, ապա մ ենք Ա մենք Ա՛ ... Ա–ն Ա՛–ն ինչպես հասարակական կապիտալի, այնպես և սրա արտադրած հավելարժեքի, resp. [համապատասխանորեն, համապատասխան դեպքում] հավելարդյունքի շարժաձև ենք նկատում։ Որ հասարակական կապիտալը = է անհատական կապիտալների գումարին (ներառյալ՝ բաժնետիրական կապիտալների, resp. պետական կապիտալի գումարը, որչափով որ կառավարություններն արտադրողական վարձու աշխատանք են կիրառում հանքարաններում, երկաթուղիներում և այլն, գործում են իբրև արդյունաբերական կապիտալիստներ) և որ հասարակական կապիտալի ամբողջ շարժումը = է անհատական կապիտալների հանրահաշվական գումարին,— այս հանգամանքն ամենևին չի բացառում այն, որ այս շարժումն իբրև առանձնացած անհատական կապիտալի շարժում ուրիշ երևույթներ է ցուցաբերում, քան միևնույն շարժումը հրապարակ է հանում այն ժամանակ, երբ սա քննվում է հասարակական կապիտալի ամբողջ շարժման մի մասի տեսակետից, ուրեմն հասարակական կապիտալի մյուս մասերի շարժման հետ ունեցած յուր կապակցությամբ, և որ նա միաժամանակ լուծում է այնպիսի առեղծվածներ, որոնց լուծումը պետք է մի անհատական առանձին կապիտալի շրջապտույտը քննելիս իբրև նախադրյալ տրված լինի, փոխանակ այս շրջապտույտից բղխեցվելու։

Ա՛ ... Ա՛-ն միակ շրջապտույտն է, որի ժամանակ սկզբնապես կանխավճարված կապիտալարժեքը շարժումն սկսող ծայրաթևի լոկ մի մասն է կազմում, և այսպիսով շարժումը հենց այն գլխից իրեն ծանուցում է իբրև ամբողջական շարժում արդյունաբերական կապիտալի — ինչպես այն արդյունամասի, որը փոխարինում է արտադրողական կապիտալին, այնպես և այն արդյունամասի, որը հավելարդյունքն է կազմում և որը միջին հաշվով մասամբ իբրև հասույթ է ծախսվում, մասամբ էլ պետք է ծառայի որպես կուտակման տարր։ Որչափով որ հավելարժեքի որպես հասույթի ծախսումը պարփակված է այս շրջապտույտի մեջ, այնչափով սա նաև անհատական սպառումն է։ Բայց այս վերջինն էլ պարփակվում է այն պատճառով, որ Ա ելակետը, ապրանքը, գոյություն ունի իբրև սպառման մի որևէ ուզածդ առարկա. իսկ կապիտալիստորեն արտադրված ամեն մի առարկա ապրանքակապիտալ է,— նրա սպառաձևը նախանշված լինի արտադրողական կամ թե անհատական սպառման համար, թե երկսի համար էլ, միևնույն է։ Փ ... Փ՛-ն նշում է արժեքի կողմը միայն, կանխավճարված կապիտալարժեքի արժեմեծացումն իբրև ամբողջ պրոցեսի նպատակ. Արտ ... Արտ-ը (Արտ՛-ը) նշում է կապիտալի արտադրապրոցեսն իբրև մի այնպիսի վերարտադրապրոցես, որը կատարվում է արտադրողական կապիտալի անփոփոխ կամ թե աճող մեծությամբ (կուտակում). Ա՛ ... Ա՛-ն այն միջոցին, երբ արդեն յուր սկզբնածայրաթևում իրեն ծանուցել է իբրև կապիտալիստական ապրանքարտադրության կերպարանք, հենց այն գլխից յուր մեջ պարփակում է արտադրողական ու անհատական սպառումը. արտադրողական սպառումն ու սրանում պարփակված արժեմեծացումը երևան է գալիս իբրև նրա շարժման ճյուղ միայն։ Վերջապես որովհետև Ա՛-ն կարող է գոյություն ունենալ մի այնպիսի սպառաձևով, որն այլևս չի կարող մի որևէ արտադրապրոցեսի մեջ մտնել, ուստի հենց այն գլխից հատկանշվում է, որ Ա-ի տարբեր արժեբաղադրամասերը, որոնք արտահայտված են արդյունամասերի մեջ, պետք է մի ուրիշ տեղ գրավեն, նայած թե Ա՛ ... Ա՛-ն հասարակական ամբողջ կապիտալի շարժման ձև է նկատվում, թե՞ մի անհատական արդյունաբերական կապիտալի ինքնակա շարժում։ Յուր այս բոլոր առանձնահատկություններով այս շրջապտույտն ազդարարում է, որ ինքն ավելի մեկ բան է, քան սոսկ անհատական մի կապիտալի առանձնացված շրջապտույտը։

թե՞ մի Ա՛ ... Ա՛ ֆիգուրայում ապրանքակապիտալի, այսինքն կապիտալիստորեն արտադրված ամբողջ արդյունքի շարժումը ոչ միայն հանդես է գալիս իբրև անհատական արդյունաբերական կապիտալի ինքնակա շարժում։ Յուր այս բոլոր առանձնահատկություններով շրջապտույտի նախադրյալ, այլև յուր հերթին պայմանավորված է սրանով։ Ուստի եթե այս շրջապտույտն ազդարարում ֆիգուրան ըմբռնված էյուր առանձնահատկությամբ, որ ինքն ավելի մեկ բան ապա այլևս բավական չի գոհանալ նրանով, թե Ա՛—Փ՛ ու Փ—Ա փոխակերպությունները մի կողմից՝ ֆունկցիապես որոշ հատվածներ են կապիտալի փոխակերպության ընթացքում, մյուս կողմից՝ ընդհանրական ապրանքաշրջանառության անդամներ են։ Անհրաժեշտ էդառնում պարզ կացուցանել մի անհատական կապիտալի փոխակերպությունների միահյուսումներն ուրիշ անհատական կապիտալների փոխակերպությունների հետ ու ամբողջ արդյունքի այն մասի հետ, Քան սոսկ որը նախանշված է անհատական մի սպառման համար։ Այս պատճառով մենք անհատական արդյունաբերական կապիտալի առանձնացված շրջապտույտը։շրջապտույտի վերլուծության ժամանակ հիմք ենք դարձնում առավելապես առաջին երկու ձևը։

Ա ... Ա՛ ֆիգուրայում ապրանքակապիտալի, այսինքն կապիտալիստորեն արտադրված ամբողջ արդյունքի շարժումը ոչ միայն հանդես է գալիս իբրև անհատական կապիտալի ինքնակա շրջապտույտի նախադրյալ, այլև յուր հերթին պայմանավորված է սրանով։ Ուստի եթե այս ֆիգուրան ըմբռնված է յուր առանձնահատկությամբ, ապա այլևս բավական չի գոհանալ նրանով, թե Ա՛—Փ՛ ու Փ—Ա փոխակերպությունները մի կողմից՝ ֆունկցիապես որոշ հատվածներ են կապիտալի փոխակերպության ընթացքում, մյուս կողմից՝ ընդհանրական ապրանքաշրջանառության անդամներ են։ Անհրաժեշտ է դառնում պարզ կացուցանել մի անհատական կապիտալի փոխակերպությունների միահյուսումներն ուրիշ անհատական կապիտալների փոխակերպությունների հետ ու ամբողջ արդյունքի այն մասի հետ, որը նախանշված է անհատական սպառման համար։ Այս պատճառով մենք անհատական արդյունաբերական կապիտալի շրջապտույտի վերլուծության ժամանակ հիմք ենք դարձնում առավելապես առաջին երկու ձևը։ Ա ... Ա՛ շրջապտույտն իբրև անհատական մի առանձին կապիտալի ձև հանդես է գալիս, օրինակ, հողագործության մեջ, որտեղ հաշիվն արվում է հնձից հունձ։ II ֆիգուրայում ելակետ ընդունվում է ցանքը, III ֆիգուրայում՝ հունձը, կամ ինչպես ֆիզիոկրատներն են ասում, առաջինում՝ avances-ը [կանխավճարումները, կանխույթները], վերջինում՝ reprises-ը [հետստացումները, վերաշահումները]։ Կապիտալարժեքի շարժումը III-ում հենց այն գլխից երևան է գալիս որպես ընդհանրական արդյունամասսայի շարժման մաս միայն, այնինչ I-ում ու II—ում Ա՛-ի շարժումն առանձնացված մի կապիտալի շարժման մեջ մեկ մոմենտ է լոկ։

Որովհետև Ա՛ ... Ա՛-ում ամբողջ արդյունքն (ամբողջ արժեքն) է ելակետը, ապա այստեղ երևում է, որ (մի կողմ թողած արտաքին առևտուրը ) ընդլայնված մասշտաբով վերարտադրություն, առաջվա պես անփոփոխ արտադրողականության դեպքում, կարող է տեղի ունենալ այն ժամանակ միայն, եթե հավելարդյունքի կապիտալացվելիք մասում արդեն պարունակվում են արտադրողական ավելադիր կապիտալի նյութական տարրերը, է և որ հետևաբար, ինչ չափով որ մի տարվա արտադրությունը հաջորդ տարվա արտագրության արտադրության համար իբրև նախադրյալ է ծառայում կամ թե ինչ չափով որ այս ընդլայնված վերարտադրությունը կարող է պարզ վերարտադրապրոցեսի հետ միաժամանակ տեղի ունենալ մի տարվա ընթացքում, այնչափով էլ հավելարդյունքն անմիջապես արտադրվում է այն ձևով, որը նրան ունակ է դարձնում իբրև ավելադիր կապիտալ գործելու։ Մեծացած արտադրողականությունը կարող է միմիայն կապիտալանյութն ավելացնել, առանց նրա արժեքը մեծացնելու. բայց սրանով նա ավելադիր նյութեղեն է գոյացնում արժեմեծացման համար։

Ա՛ ... ԱԱ՛-ն Քենեյի Tableau economique-ի հիմքն է կազմում, և նրա մեծ ու ճիշտ տակտի մասին վկայում է այն, որ նա այս ձևն ու ոչ թե Արտ ... Արտ-ն է ընտրել Փ ... Փ՛-ի հակառակ (այն ձևի հակառակ, որին բացառապես կառչում էր մերկանտիլ սիստեմը)։