Փակելով հին փայտե դուռը, նա հանգցրեց լույսը և վերադարձավ անկողին։
Այդ գիշեր նա երազում տեսնում էր սև ստվերներ, որոնք թաքնվելով լույսից սահում էին տեղից֊տեղ։ Կարմիր աչքերով ու դեղին, սուր ատամներով փոքրիկ ստվերներ։ Հետո նրանք ստվերները ձուլվեցին և , դարձան մի մեծ ստվեր և սկսեցին երգել․
Մենք շատ ենք այստեղ, նայիր, շատ ենք և փոքրիկ։ Հետևում ենք, ինչպես ես մեծանում։ Այստեղ կլինեք, երբ մեռնես։
Նրանց ձայները շշուկի էին Շշուկի նման, ձայները միալար ու ձանձրալի էին։
Հետո Քորալայնը տեսավ «ինչ֊որ գովազդ», իսկ այնուհետև՝ էլ ոչ մի երազ չտեսավ։
==II==