Հազվադեպ է օտարը լինում:
Մահկանացուի աչքերից աչքից հեռու, թաքնված,
Փայլում է այդ երկիրը ինչպես ադամանդ:
«ԳալադրիելԳալադրիել, Գալադրիել,
Վճիտ են քո երկրի ջրերը,
Սպիտակ է են քո ձեռքի աստղը»երկրի աստղերը:
Կուսական են անտառները
Դուիմորդենի, Լորիենի,
Եվ չի մարում նրա լույսըԱրդար, մաքուր ու չպղծված
Արդեն քանի՜-քանի տարիՔան մտքերը մահկանացուների: