Changes
— Ռռռռը բացեց աչքերն ու ձգվեց։ Մորեղբայր Թիկ֊Թակը թիերն իջեցրեց ջուրը եւ անշտապ սկսեց թիավարել հոսանքն ի վար։
==Տասներկուերորդ գլուխ==
<b>այն մասին, թե ինչպես էին տառերը լողում գետնում</b>
Ափին, ուր գետի մեջ էր թափվում փոքրիկ մի առվակ, ճանապարհորդները տեսան բարձր֊բարձր կաղամախիներ։ Լուսինը պայծառ լուսավորում էր։ Ջրի մեջ լողում էին զանազան տառեր ու խառնիխուռն տողեր, որոնք, հավանաբար, Մանկական Երգերից էին․
«Մեր փոքրիկ Մերին մի գառնուկ ուներ»
«Ճանապարհին փիսիկները կորցրին իրենց ձեռնոցները»
«Այ անպիտան փոքրիկ տղա»
«Մյաո՜ւ֊մյաո՜ւ֊մյաո՜ւ… կարկանդակն իմն է միայն»…
Ոչինչ հասկանալի չէր։
— Այս առվակը հոսում է Մանկական Երգերի Լճից,— ասաց մորեղբայր Թիկ֊Թակը Ռռռռին։— Իսկ վաղը կամ մյուս օրը մենք կհայտնվենք սրանից ավելի մեծ Բառերի Գետում, որն հոսում է դեպի Հեքիաթների Աշխարհ։
— Իսկ որտեղի՞ց են հայտնվում բառերը,— հարցրեց Ռռռռը։— Ինչի՞ց են սարքված։
— Տառերի։ Նայի՛ր։
— Վա՜֊ա՜յ,— զարմացավ Ռռռռը։
Քիչ հեռու, բլրակի վրա նա մի տնակ տեսավ եւ նույնիսկ, հրաշք բան էր, տեսավ նաեւ այն ամենը, ինչ տեղի էր ունենում տնակում։
Հյուրասենյակում վառվում էր բուխարիկը, որի շուրջը նստոտել էին Այբուբենի տառերը։ Նրանք տաքանում էին կրակի մոտ ու բառ֊բառ խաղն էին խաղում։
— Շարունակենք,— ասաց Կեն անունով մեծատառ «Կ»֊ն։— Ինչպե՞ս է գրվում «ջուր» բառը։
Տեղներից անմիջապես վեր թռան Ջե անունով փոքրատառ «ջ»֊ն, Ո անունով փոքրատառ «ո»֊ն, Վյուն անունով փոքրատառ «ւ»֊ն ու Րե անունով փոքրատառ «ր»֊ն եւ շարք կանգնեցին։ Մյուս տառերը ծափահարեցին եւ Ջեն, Ոն, Վյունը եւ Րեն խոնարհվեցին նրանց առաջ։
Իսկ հիմա՝ ինչպե՞ս է գրվում «հաց» բառը,— ասաց Գիմ անունով մեծատառ «Գ»֊ն։
Անմիջապես ոտքի ելան Հո անունով փոքրատառ «հ»֊ն ու Այբ անունով փոքրատառ «ա»֊ն։ Իսկ որտե՞ղ էր Ցո անունով փոքրատառ «ց»֊ն։
Պարզվեց, որ չկա։ Տառերից մի քանիսը նայեցին գորգի տակ։ Իսկ Ինի անունով մեծատառ «Ի»֊ն սանդուղքով վեր վազեց, մտավ լոգարան ու տեսավ, որ այնտեղ պառկած, խոր քուն է մտել Ցո անունով փոքրատառ «ց»֊ն։
Մինչ ճանապարհորդները դիտում էին այս ամենը, տնակը գրեթե հեռացավ նրանց տեսադաշտից։ Հանկարծ Ռռռռը հիշեց․
— Իսկ ո՞ւր է կեսգիշերը։
— Վաղուց է անցել։ Ի՛նչ է, չնկատեցի՞ր,— ասաց մորեղբայր Թիկ֊Թակը։
— Միայն նկատեցի, որ շուրջս մութ է։
— Իսկ այդ մութը քեզ նեղացրե՞ց։
— Ոչ։
— Իհարկեե, չէր նեղացնի… Իսկ դու վախենում էիր։ Շուտով լույսը կբացվի։
Նրանք մի անգամ էլ նայեցին Մանկական Երգերի բառերին, որոնք լողում էին գետի ջրերում, բայց տառերից շատերն արդեն հալվել էին, բացի Փյուր անունով փոքրատառ «փ»֊ից, Այբ անունով փոքրատառ «ա»֊ից, Հի անունով փոքրատառ «յ»֊ից, Լյուն անունով փոքրատառ «լ»֊ից, Ինի անունով փոքրատառ «ի»֊ից, Րե անունով փոքրատառ «ր»֊ից ու էլի մի քանիսից։ Այդ տառերը ատղիկների պես փայլփլում էին ջրի մեջ։
— Նայիր, նայիր,— ասաց մորեղփայր Թիկ֊Թակը։— Նայիր այստեղ՝ ի՛նչ է գրված․
<poem>
<i>
Փայլի՛ր, աստղ իմ, փայլի՛ր,
Ո՞վ ես, ասա՛, մի՛ թաքցնիր…
</i>
</poem>
Իսկ հիմա կարդա մյուս բառը․
