Changes
/* Գլուխ առաջին. Նորանոր հանդիպումներ */
Տեսավ մթնշաղի մեջ թաղված Էլդեմարը
Եվ Վալինորը, հավերժ, լուսաշող:
Այսպես Էարենդիլը Գիշերն անցավ
Ու Օրհնյալ Երկիր վերջապես հասավ,
Աշտարակներն իր շքեղ, բարձրաբերձ,
Թիրիոնն է բազմել վեհաշուք ու հին:
Այնտեղ նրան ընդունեցին,
Մեղեդիներ սովորեցրին,
Ճերմակ էլֆական զգեստներ հագցրին,
Ու ոսկե քնար ձեռքը դրեցին:
Իմաստունները պատմեցին նրան
Արարման մասին, անցածի մասին,
Յոթ լույս նրանից առաջ ուղարկեցին,
Եվ Քալաքիրիայով ճանապարհեցին:
Դեպի թաքնված երկիր նա գնաց
Ու տեսավ հավերժական դահլիճները,
Որտեղ անհամար տարիներն անցած,
Հոսում են, ինչպես վայրկյանները:
Այնտեղ՝ Իլմարինում նա շունչը պահած
Ծունկ չոքեց Մեծն Արքայի առաջ:
Եվ հնչեց վճիռը հավերժական,
Մահկանացուների ու էլֆերի մասին,
Տեսիլքներն անդարձ կորած անցյալի
Նրան անհայտությունից այցելեցին:
Այդ ընթացքում նավը նրա
Վերափոխում էին նավահանգստում,
Լուսավորում էին Էլֆական բյուրեղով
Եվ արծաթով զարդարում:
Իսկ Սիլմարիլը, կրակը անշեջ
նավի գագաթին, կայմից ամրացվեց
Ու Էլբերեթը հավերժ հրաշագեղ
Անմահ թևեր Էարենդիլին պարգևեց:
Այսպես վճռվեց նրա ճակատագիրը՝
Հավերժ լողալ երկնքի ծովում,
Պահպանել Գիշերվա Դարպասը չարից
Ու լուսավորել խավարն անդադրում:
</poem>
— Իսկ քեզ դու՞ր եկավ իմ նոր երգը:
